یکی از برنامه‌های فاخر و اصیلی که در این مدت با دیدنش به وجد آمده‌ام، برنامه «اکنون» سروش صحت است. این آقای دوست‌داشتنی و اصیل، خیلی دوست داشت که در صدا و سیما برنامه‌سازی با این سبک را داشته باشد. زمانی که برنامه «کتاب باز» ایشان از شبکه نسیم پخش می‌شد، بسیاری از قشر فرهیخته و نخبه با خانواده پای این برنامه می‌نشستند و گفت‌وگوی فاخر را تماشا می‌کردند. موضوعی که امروزه به شدت مورد نیاز جامعه ماست، گفت‌وگو با سلیقه‌های مختلف اما با اصالت است. شبیه محمد صالح اعلا عزیز که چقدر جای او خالی است در صدا و سیما. متأسفانه، صدا و سیما به دلیل سلیقه‌ای و حزبی بودن، برنامه ایشان را متوقف کرد. گویا برای صدا و سیما این نوع برنامه‌ها موضوعیت ندارد و در حال حاضر رویکردش این است که شعار ها و مبانی را در حَلق مخاطب قرار دهد قبل از اینکه بخواهند شعارزدگی را به مخاطب القا کنند، باید بستر گفت‌وگو و بیان نظرات را فراهم کنند. چقدر تصویر زیبایی بود وقتی شهید بهشتی مقابل دوربین می نشست و با عزت از حزب جمهوری اسلامی دفاع می‌کرد و منطق گفتمان طرف مقابل را به چالش می‌کشید. اما به نظر می‌رسد که صدا و سیمای کنونی ما از گفتمان آزاد و گفت‌وگو می‌ترسد! مثلا در کره مریخ امام جمعه پایتخت بیاید و با جوانان گفت‌وگوی آزاد و محترمانه داشته باشد، یا به خوابگاه دانشجویی برود و دور هم بنشیند و بگوید که من آماده گفت‌وگو هستم، چه تصویری می‌سازد؟! البته، این فقط در کره مریخ امکان‌پذیر است!حواسم نبود..... حال سروش صحت عزیز، در شبکه خانگی، چنین برنامه وزینی را تولید کرده است. حتماً پیشنهاد می‌کنم این برنامه را ببینید تا در کنار گفت‌وگویی فاخر و اصیل، آرامش بیابید. مخصوصاً قسمت‌ی که علیرضا قربانی و شمس‌الدین لنگرودی میهمان هستند، بی‌نظیرند. #تامل  #صدا_سیما  @faratar_az_zaher