دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان

✅ شرح دعای روز چهاردهم 🎤حجت الاسلام والمسلمین سید رسول زهراپور 💠 اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین. خدایا، مرا در این ماه بر لغزش ها مؤاخذه مکن و از خطاها و افتادن در گناهان من در گذر و هدف بلاها و آفات قرار مده، به عزّتت ای عزّت مسلمانان. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

4️⃣1️⃣ #تندخوانی(تحدیر) جزء چهاردهم قرآن کریم ✨حجم 8.6 مگ 🕕زمان: 37 دقیقه 🎙قاری: احمد دباغ

زیارت امام زمان در روز جمعه با صدای استاد فرهمند

مردان آگاه الهی باید پیش از فرارسیدن ماه مبارک رمضان، خود را برای صومی که در حقیقت انقطاع و اجتناب از لذات دنیاست (و این اجتناب به طور کامل، همان انقطاع الی‌الله می‌باشد) آماده و مهیا کنند، کمال انقطاع به این سادگی نمی‌شود، احتیاج فوق‌العاده به تمرین، زحمت، ریاضت، استقامت و ممارست دارد تا بتواند با تمام قوا از «ما سوی الله» منقطع شود و به غیر خداوند توجهی نداشته باشد. تمام صفات وارسته انسانی، در انقطاع کامل الی‌الله نهفته و اگر کسی بدان دست یافت، به سعادت بزرگی نایل شده است. لیکن با کوچک‌ترین توجه به دنیا، محال است «انقطاع الی‌الله» تحقق یابد و کسی که بخواهد روزه ماه مبارک رمضان را با آن آدابی که از او خواسته‌اند انجام دهد، لازم است انقطاع کامل داشته باشد تا بتواند مراسم و آداب مهمانی را به جا آورده و به مقام میزبان تا آنجا که ممکن است، عارف گردد.

در میان خصوصیاتی که[در مورد ماه مبارک رمضان] ذکر شده است - که البته همه مهم است - آنچه که نظر بنده را جلب میکند و حالا بین من و شما که مسئولین کشور هستیم، در میان گذاشته میشود، این «شهر التّوبة و الانابه» است؛ ماه توبه است، ماه انابه است. توبه یعنی بازگشت از یک راه غلط، از یک کار غلط، از یک فکر غلط. انابه یعنی رجوع الی اللَّه، بازگشت به سمت خدا. این توبه و انابه، به طور طبیعی یک معنائی را در خودش مندرج دارد. وقتی میگوئیم از راه خطا برگردیم، معنایش این است که نقطه‌ی خطا را، راه خطا را شناسائی کنیم؛ این خیلی مهم است.

❤️ مناجات_امام_زمان مینویسم برای محبوبم تا بیایی اسیر آشوبم سنگ عشقت به سینه میکوبم از همیشه عزیز تر برگرد مینویسم به گریه سر کردم همه شب با غمت سحر کردم خون به این قلب در به در کردم به دعایم تویی اثر برگرد مینویسم که دائم الآهم دست من را بگیر گمراهم پس کجایی عزیز دلخواهم از جدایی بکن حَزَر برگرد مینویسم بیا بهارم باش بی قرارم بیا قرارم باش چشم امید روزگارم باش شام غم را بکن سحر برگرد مینویسم که چاره ای بکنی حال من را نظاره ای بکنی سوی قلبم اشاره ای بکنی زد به قلبم غمت شرر برگرد مینویسم منم بدهکارت تو بزرگی بکن به سربارت هرکجایی خدا نگهدارت من یتیمم تویی پدر برگرد... محمد حبیب زاده

‼️استفاده از نخ دندان برای روزه دار 🔷س 4030: حکم استفاده از نخ دندان ـ که فلوراید و طعم نعنا دارد ـ در حال روزه چیست؟ ✅ج: اگر آب دهان را فرو نبرد، اشکال ندارد. ‼️قضا یا اداء نماز آیات برای زلزله 🔷س 4031: اگر براى زلزله نماز آيات خوانده نشده،آيا قضا دارد يا خير؟ ✅ج: نماز آيات براى زلزله قضا نمى‌شود و هر وقت بخواند بايد به نيت ادا خوانده شود. 📕منبع: khamenei.ir

🌹🌹 سی شب سی آیه 🌹🌹 13. مسخره کردن و برچسب زدن به اقوام نژاد و افراد دیگر را متوقف کنیم! يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَىٰ أَن يَكُونُوا خَيْرًا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِّن نِّسَاءٍ عَسَىٰ أَن يَكُنَّ خَيْرًا مِّنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَمَن لَّمْ يَتُبْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﺍﻱ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ! ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪ ، ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻭﻧﺒﺎﻳﺪ ﺯﻧﺎﻧﻲ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ [ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪ ] ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻭ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻲ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﻘﺐ ﻫﺎﻱ ﺯﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻧﺰﻧﻴﺪ ; ﺑﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﺘﻲ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺶ ﺑﻪ ﻟﻘﺐ ﺯﺷﺖ ﻋﻠﺎﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻱ ﻛﻨﻨﺪ . ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻜﻨﻨﺪ ، ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﻧﺪ .(حجرات، ١١) نکته ها: 1. مسخره یعتی دست انداختن و «تنابز» یعنی نام بردن و صدا زدن ديگران با لقب بد است. 2. در اين آيه، دو عامل و ريشه‌ فتنه و درگيرى اجتماعی یعنی مسخره كردن و تحقير و بدنام بردن، اشاره مى‌كند که اگر رعایت کنیم، سالم‌سازى محيط‍‌ و جلوگيرى از درگيرى‌هاى اجتماعى را در پی دارد. 3. ذكر زنان به صورت جداگانه، بيانگر خطر تمسخر و تحقير در ميان آنان را تشان می دهد که در تربیت زنان جامعه، باید تعلیم داده شود. 4. تمسخر و استهزاى ديگران در ظاهر يك گناه، ولى در باطن چند گناه همچون تحقير، خوار كردن، آشکار کردن عيب افراد، اختلاف افكنى، بدگویی، كينه، فتنه، تحريك، انتقام و طعنه به ديگران نیز در آن ، نهفته است. پيام‌ها: ١- ايمان،با مسخره كردن بندگان خدا سازگار نيست. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا لا يَسْخَرْ» ٢- نبايد هیچ قوم و نژاد و گروهی در شيوه‌ى سخنش تسبت به قوم، نژاد و گروه های دیگر توهين باشد. «لا يَسْخَرْ قَوْمٌ‌ مِنْ‌ قَوْمٍ‌» ٣- مسخره، كليد فتنه، كينه و دشمنى است. لا يَسْخَرْ قَوْمٌ‌ ...(بعد از بيان برادرى و صلح و آشتى در آيات قبل،از مسخره كردن نهى شده است) ٤- چون مخاطبان متنوّع هستند، زنان را جداگانه ذکر و مطلب را تكرار کرد. قَوْمٌ‌ مِنْ‌ قَوْمٍ‌ ... وَ لا نِساءٌ مِنْ‌ نِساءٍ ٥- ريشه‌ى مسخره كردن، احساس خودبرتربينى است كه قرآن اين ريشه را مى‌خشكاند و مى‌فرمايد:نبايد خود را بهتر از ديگران بدانيد،شايد او بهتر از شما باشد. «عَسى‌ أَنْ‌ يَكُونُوا خَيْراً» ٦- ما از باطن و سرانجام مردم آگاه نيستيم،پس نبايد ظاهربين، سطحى‌نگر و امروز بين باشيم. عَسى‌ أَنْ‌ يَكُونُوا خَيْراً ... ٧- عيب‌جويى از مردم، در حقيقت عيب‌جويى از خود است. «وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ‌» ٨- نقل عيب ديگران، عامل كشف عيوب خود است. «وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ‌» ٩- بد صدا زدن، يك‌طرفه، باقى نمى‌ماند، دير يا زود، به دو طرف كشيده مى‌شود. «لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ‌» ( «تَنابَزُوا» براى كار طرفينى است) 10. تمسخر و برچسب زدن به یکدیگر، امنیت اجتماعی و عاطفی را از بین می برد و اعتماد و حرمت نفس افراد را در هم می شکند.

🌹🌹 سی شب سی آیه 🌹🌹 14. عیب جویی را به هر شکل کنار بگذاریم و به یکدیگر طعنه مزنیم! خداوند می فرماید: وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ؛ ﻭﺍﻱ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻱ ﺑﺪﮔﻮﻱ !(١) نکته ها: 1. کلمه «هُمَزَةٍ‌» از «همز»به معناى عيب‌جويى از طريق چشم و ابرو و اشاره است و «لمز» به معناى عيب‌جويى با زبان است.حرف(ة) در پايان اين دو كلمه براى مبالغه است. 2. عيب‌جويى و طعنه به هر نحوو شكل ممنوع و حرام است؛ غيابى باشد يا حضورى، با زبان باشد يا اشاره، شوخى باشد يا جدى، كوچك باشد يا بزرگ مربوط‍‌ به كار و صنعت باشد يا آفرينش طبيعت. پيام‌ها: ١- يكى از آفات و خطرات ثروت‌اندوزى، تحقير ديگران است. هُمَزَةٍ‌ لُمَزَةٍ‌ ... جَمَعَ‌ مالاً وَ عَدَّدَهُ‌ ٢- مسائل اخلاقى جزء دين است و انسان مؤمن، بايد زبان و نگاه خود را كنترل كند. «وَيْلٌ‌ لِكُلِّ‌ هُمَزَةٍ‌ لُمَزَةٍ‌». 3. نيش زدن زبانی و طعنه زدن، از گناهان كبيره است، زيرا در باره آن، وعده عذاب آمده است. وَيْلٌ‌ لِكُلِّ‌ هُمَزَةٍ‌ لُمَزَةٍ‌ ... لَيُنْبَذَنَّ‌ فِي الْحُطَمَةِ‌ . تفسیر نور، جلد ۱۰، صفحه ۵۹۰