◄ حیای فاطمی(س) معنای تحت اللفظی كلمه حیا، شرم است. شرم كلمه ای است كه بسیار فراتر از حیا می باشد. مثل اینكه پسر و دختر در برخورد با نامحرم و یا غریبه، خودشان را حفظ كنند. اگر بخواهید كمی وسیعتر به حیا نگاه كرده و معنای آنرا از زبان حضرت فاطمه زهرا(س)، در كلام امام صادق(ع) بدانید، ایشان می فرمایند: "حیا نوریست كه از آن نور، ایمان در سینه ایجاد می شود." و این بدین معناست كه در برابر هرآنچه كه با توحید و معرفت ناسازگاری دارد، خویشتن دار باشید. در این تعریف معنای كلمه ‌حیا بسیار باز می شود؛ هرگونه لكه و سیاهی كه بین ما و خدای ما قرار گرفته و باعث شده كه نتوانیم خدا را ببینیم، منافی حیا دانسته می شود. یعنی نورانیت كامل بین خود و خدا. #حیا به این معناست كه انسان تمام حقایق جهان خلقت را درك كند و بر این حقایق صحه گذارد و با این حقایق همراه شود و خلاف این حقایق هیچ عملی انجام ندهد. چرا؟ به دلیل حیا! گاهی انسان كاری را به دلیل عقل انجام می دهد، چرا كه عقل می گوید، اما در اینجا دلیل حیا است. بعضی وقت ها عقل انسان می گوید فلان كار را انجام بده، اما حیا اجازه نمی دهد. بطور مثال:🕯✴️ فرض كنید كه شخصی مقداری پول از شخص دیگری طلبكار است و به شدت به آن مقدار پول محتاج می باشد و می داند كه شخص بدهكار، از نظر مالی استطاعت كافی را دارد كه طلب وی را بپردازد ولیكن فراموش كرده است. عقل به او می گوید برای مطالبه پول خود به شخص بدهكار مراجعه كند. اما وقتی برای مطالبه مال خود می رود می بیند كه شخص بدهكار لباس مشكی پوشیده و عزادار است. اینجاست كه حیا به او دستور می دهد كه به حرمت این مصیبتی كه بر آن شخص وارد شده، تقاضای كاملاً عقلانی و مشروع خود را مطرح نكند. همین حیا را باید در دین ملاحظه كرد. حیا در دین، عقل حسابگر را كنار می گذارد، عقلی كه گاهی انسان را فریب می دهد. بطور مثال عقل به ما می گوید: "خدا كریم است، جوان هستی و یك گناهی انجام بدهی اشكالی ندارد!" یعنی عقل به ما اجازه می دهد كه گناه كنیم اما حیا جلوی ما را می گیرد.💯 بسیار پیش آمده كه شخص گرسنه بوده، اما حیا اجازه نداده كه غذا بخورد. لذا اگر انسان بتواند این حیا را در دین خود و در ارتباط با خدای خود داشته باشد، بسیار به او كمك خواهد كرد. امام صادق(ع) می فرماید: "هرچیزی كه جلوگیری از معرفت شما بكند، در مقابلش خویشتن داری كنید. " حتی اگر حق با شماست كوتاه بیایید. البته انسان مخلوق است و غرایزی نیز دارد كه باید ارضاء شود. مثلاً كسی كه یك روز تمام را بندگی كرده و روزه گرفته، حق دارد كه موقع افطار غذا بخور، اما حیا به او می گوید كه همسایه اش گرسنه است و آن شب را افطار نكند. بدین جهت است هنگامی كه سه روز درِ خانه حضرت فاطمه(س) را زدند و طلب غذا كردند، حیا به ایشان كه روزه بودند اجازه نمی دهد حاجت مشروع خود را برآورده كنند. یا مثلاً شخصی كه زحمت كشیده، كار كرده و پول حلال بدست آورده، عقل و دین هر دو به او این اجازه را می دهند كه آن پول را صرف تجملات زندگی و یا صرف مصارف عروسی كند، اما حیای حضرت فاطمه (س) به او این اجازه را نداد كه حتی شب عروسی لباس نو به تن كند و ایشان لباس شب عروسی خود را درآورده و به سائلی می دهد و لباس كهنه به تن می كند. این حیای فاطمی(س) است. ما باید بتوانیم فاطمی باشیم و فاطمی شدن، به این نیست كه فقط بگوئیم الگوی ما حضرت فاطمه(س)‌ است. باید دید كه ایشان چگونه زندگی می كرده است. اشك ریختن برای حضرت فاطمه(س) نیز به تنهایی سودی ندارد! اشكی كه در پشت آن معرفت، تبعیت و اطاعت نباشد، به قول شهید مطهری(ره) به مشالكت نمی انجامد!