✡ امیرکبیر؛ سدّ راه بابیان در اشغال ایران! 1⃣ نقش #امیرکبیر در سرکوب شورش #بابیان یکی از اقدامات مهم او بود که مورد تأیید و تصریح مورّخان بابی و بهائی نیز هست. 2⃣ نورالدین چهاردهی از بزرگان ازلی و بهائی شنیده بود که #علی‌محمد_باب و #حروف_حی، درصدد تغییر سلطنت قاجاریه بوده و تمامی قوای خود را صرف برپا شدن #حکومت_بابیت کرده بودند و اگر امیرکبیر نبود، مسلّما به مقصود خود می‌رسیدند. [١] 3⃣ همان حکومت بابیّتی که غیربابیان در آن حق حیات نداشتند و می‌بایست همگی کشته شده و تمامی آثار ادیان قبل در آن از بین برده می‌شد! [٢] 4⃣ لذا امیرکبیر که در مقابل خشونت و بربریّت بابیان ایستادگی کرد و از تصاحب ایران به‌دست شورشیان تمامیت‌خواه و خون‌خوار بابی جلوگیری کرد، با بدترین صفات ممکن توسط پیشوان بابی و بهائی از او یاد شده است. 5⃣ همچنان که درباره‌ی او در کتاب‌های بهائیت می‌خوانیم: 👈 «میرزا تقی‌خان امیرکبیر فرزند مشهدی قربان آشپز قائم‌مقام فراهانی بود... القابش در آثار الهیّه امیر سفّاک، اتابک سفّاک، تقی سفّاک، و اتابک غدّار است». [٣] 6⃣ و یا آن‌جا که فاضل مازندرانی می‌نویسد: 👈 «ميرزا تقی‌خان و ناصرالدين شاه و سعيدالعلماء بارفروشی، نزد طايفه بابيّه در درجه‌ی اولی از نفرت و لعن قرار داشته رجعت اعدا و قاتلين ائمه هدی به‌شمار آمدند». [۴] 7⃣ این در حالی‌است که پیشوایان #بهائی در شعار مدعی بودند: 👈 «کلمه‌ی ناسزا در حقّ احدی بر لسان نرانيد اگر چه دشمن باشد». [۵] و یا: 👈 «بايد با کلّ، حتّی دشمنان به نهايت روح و ريحان مُحِبّ و مهربان بود». [۶] 8⃣ راز همه‌ی این بدگویی‌ها نسبت به امیرکبیر به‌خاطر تدبیر، مقاومت و ایستادگی او در برابر فتنه‌ی #بابیت بود. چراکه امیرکبیر زمانی صدارت را پس از حاجی #میرزا_آقاسی به‌دست گرفت که به‌خاطر بی‌تدبیری و وابستگی او به روس‌ها، از علی‌محمد باب در ذهن مردم، شخصی نورانی و قهرمان ساخته شده بود و با روی کار آمدن امیرکبیر، تمام نقشه‌های سران بابی برای تسخیر ایران، نقش بر آب شد. 📚 منابع: [١] نورالدین چهاردهی، باب کیست و سخن و او چیست، صص ٨۴-٨۵ [٢] جهت مطالعهٔ بیشتر، بنگرید به مقالهٔ: «نگاهی یک‌سویه به جریان بابی‌گری در زمان قاجار» در سایت ادیان‌نت [٣] رياض قديمى، سلطان رسل حضرت رّب اعلى‏، نسخه الکترونیکی، صص ٣۶-٣٧ [۴] فاضل مازندرانی، تاریخ ظهورالحق، نسخه الکترونیکی، ج٣، ص٢١٢ [۵] ج. اي. اسلمنت، بهاءالله و عصر جديد، ترجمه ع. بشير إلهي، برزیل: دارالنشر البهائیه، ١٩٨٨م، ص٩٩ [۶] عباس افندی، مكاتيب، مصر: کردستان العلمیه، ١٩١٠م، ج١، ص٣٠۶ @farooq313