بسم الله الرحمن الرحیم 💢 حکمت ۲۸۵ 💢 💠وَ قَالَ (علیه السلام): كُلُّ مُعَاجَلٍ يَسْأَلُ الْإِنْظَارَ، آن كسی كه زمانش پايان یافته، خواهان مهلت است. 💠وَ كُلُّ مُؤَجَّلٍ يَتَعَلَّلُ بِالتَّسْوِيف. و آن كسی كه مهلت دارد، انجام كارهاى نيك و توبه را به تاخیر می اندازد. ⤵️ معنای لغوی: تسویف از ریشة سوف و به معنای تأخیر انداختن از جمله الفاظی که در زبان عربی به معنای تاخیر و تسویف آمده، لفظ "مماطله" و امروز و فردا کردن و کار امروز را به فردا انداختن و طول دادن امور است. ⤵️معنای اصطلاحی: گاهی حالتی در انسان به وجود می آید که او خود می داند در کاری اشتباه می کند و قصد برگشتن از آن کار را هم دارد؛ اما گویی توان تصمیم گیری و اقدام کردن را از دست داده است و هرگاه تصمیم به بازگشت می گیرد، وسوسه می شود که هنوز فرصت بسیار است و خویشتن را به فردا وعده می دهد و انجام آن کار را به وقت دیگری موکول می کند. این حالت، ممکن است هم درکارهای مادی پیش آید و هم در کارهای معنوی. به این حالت «تسویف» یا «مماطله» گفته می شود. در دعای کمیل میخوانیم: وَ خَدَعَتْنِي الدُّنْيَا بِغُرُورِهَا وَ نَفْسِي بِجِنَايَتِهَا _بِخِيَانَتِهَا_ وَ #مِطَالِي دنيا با غرورش و نفس با جنايتش و امروز و فردا كردنم در توبه مرا فريفته، ⏪حضرت در این حکمت در مورد دو گروه از انسانها که غالب انسانها هستند صحبت میکنند: ◀️الف. گروهى كه مهلت آنها سرآمده و تازه به فکر افتاده اند. کُلُّ مُعَاجَلٍ يَسْأَلُ الْإِنْظَارَ آن کس که زمانش پايان گرفته، خواهان مهلت است . ◀️ مانند افراد پير و ناتوانی که به تعبیر عامیانه پایشان لب گور است و تازه به فکر جبران بر می آیند. ◀️ یا افراد بيمار که بر اثر بیماری خودشان را در آستانه مرگ می بینند و حال در این لحظات به فکر جبران مافات افتاده اند. ◀️ و يا آنان که مستحق مجازاتند و قانون آنها را به اعدام محکوم کرده است و آنها اجرای حکم را نزدیک می بینند و در صدد درست کردن امور بر آمده اند. ◀️اينها از خداوند متعال تقاضاى مهلت مى كنند تا خطاهاى خود را جبران نمايند در حالى كه زمانى طولانى فرصت در اختيار داشته و كارى نكرده اند. #حکمت۲۸۵