✳️ این همه استعداد برای زندگی محدود؟! 🔻 وقتی انسان #استعدادهای_عظیم خود را یافت، ادامه‌ی خودش را هم کشف می‌کند؛ چون برای این #زندگی_محدود، به این همه استعداد احتیاج ندارد. 🔸 استعدادهای اضافی انسان نمایانگر ادامه‌ی او هستند؛ همان‌طور که جنین در رحِم مادر احتیاج به دست و پا و گوش و دماغ ندارد و به‌جز جفتش به چیز دیگری احتیاج ندارد. 🔹 بچه در شکم مادر دست‌وپا نمی‌خواهد؛ که نه نجاری‌ای در پیش دارد و نه می‌خواهد نمدمالی کند. دهان و چشم هم نمی‌خواهد. شاید هم با خودش بگوید این‌ها چیست که در صورت من کار گذاشته‌اند؟ و حتی شاید اعتراض کند که این چه سازنده‌ی بی‌حسابی بوده که این‌ها را به من آونگان کرده است؟ 🔺 پس با شناخت استعدادهای اضافی انسان، ادامه‌ی انسان کشف می‌شود؛ همان‌طور که با شناخت کار انسان، جهت حرکت انسان کشف می‌شود و درنتیجه مقصد او و منزل‌های او مطرح می‌شود. اینجاست که انسان با تفکر در خودش به دو چیز می‌رسد؛ هم به کار خودش، که #حرکت و #جهت_حرکت است و هم به منزل‌هایی که در پیش دارد و #معادی که برای اوست. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #حیات_برتر 📖 صص ۲۶ تا ۲۸ #⃣ #معاد @farzande14

✳️ لحظه‌ها را دریاب! 🔻 پسرم موسی! مواظب باش تا با گذشت بهارهای عمرت، شکوفه‌های سعادت را بر روی دوش لحظه‌هایت داشته باشی. «لحظه‌ها»، حتی لحظه‌ها را کم نگیر، که آنچه تمامی «بهشت» و تمامی «جهنم» در آن شکل می‌گیرد، کم نیست. و کسی که این سنگینی را در هر لحظه احساس کند، «بی‌کار» نیست، مشغول است و اهتمام دارد؛ که مولای تو می‌گوید: «شُغِلَ مَنِ الْجَنَّةُ وَ النّارُ اَمامَهُ» آن کس که بهشت و جهنم در هر لحظه‌ی او نهفته است؛ کسی که هر نگاهش، هر تصمیمش و هر اقدامش، بهشت و یا جهنم را به دنبال می‌کشد، بی‌کار نیست؛ آرام نیست. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #نامه‌های_بلوغ 📖 ص ۵۵ @farzande14