‍ نکاتی در مورد شب يلْدا (چلّه) ✍ این واژه ، سریانى و به معناى «میلاد» است و چون شب یلدا را با تولد حضرت مسیح سلام الله علیه تطبیق مى‌كردند آن را به این نام خوانده‌اند . چون ایرانیان این شب را شب تولد میترا (مهر) مى‌دانسته‌اند ، آن را با تلفّظ سریانى‌اش پذیرفته‌اند و در واقع یلدا با نوئل (noel) اروپایى كه در 25 دسامبر تثبیت شده، معادل است ، بنابراین نوئل اروپایى همان شب یلدا یا شب چلّه ایرانى است . ✍ از سنّت‌هاى شب یلدا ، شب‌نشینى ، دید و بازدید و صلهٔ رحم است ، چنان‌كه بهره‌گیرى دینی و علمى و معرفتی از فرصت آن ، با بیان مسائل علمى و تاریخى ، خواندن اشعار به ویژه شعر حافظ و تفأّل به اشعار حافظ و ... سنت دیگر آن است . مناسب است مؤمنان در چنین فرصت‌هایى با زوایاى زندگى و سیرهٔ معصومان علیه السلام در جهت رشد و كمال علمى و معنوى آشنا شوند و بهره بگیرند . 📖 فال گرفتن ؟ فال خوب و بد زدن ✍ #فال ، اطّلاع دادن از آینده و شناختن حوادث (بد یا خوب) از راه شنیدنى‌ها و دیدنى‌هاست . #فال‌گیر معمولاً با توجّه به سخنى كه از كسى مى‌شنود یا چیزى كه مى‌بیند ، دربارهٔ حادثه‌اى كه به زعم او در آینده روى خواهد داد ، اظهار نظر مى‌كند . آنچه امروزه دربارهٔ فال و فال‌گیرى مرسوم است ، یك نوع تنبّؤ و تكهّن (پیش‌گویى، غیب‌گویى) است كه در اسلام براى افراد عادى ممنوع و #حرام است و پذیرفتنى نیست ، ولى تفأّل (فال نیك گرفتن) در برابر تطیّر (فال بد زدن) در اسلام پذیرفته شده است . آنچه از تفأل به دیوان حافظ یا غیر آن مطرح می شود از سنخ امید به لطف خدا در آینده است نه از صنف استعلام غیب . ✍ دربارهٔ پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) نقل شده است كه آن گرامى [دربارهٔ كارها] فال نیك را مى‌پسندید و فال بد نمى‌زد . خود آن حضرت برخى امور را به فال نیك مى‌گرفت ، از جمله در واقعهٔ حدیبیه نام سهیل بن عمرو را كه شنید ، به تناسب هم‌خانواده بودن دو واژهٔ سهیل و سهل (آسان) آن را به فال نیك گرفت و به صلح حدیبیه انجامید و واقعه ، فرجام نیك یافت . آنچه در میان مردم مرسوم است كه در زمان‌هاى خاص ، مانند شب یلدا ، اشعار حافظ را مى‌خوانند و به آن تفأّل مى‌زنند ، یك نوع سرگرمى است و اگر خاطرى را مشوش نكند و براى پیشرفت و كمال وى مانعى ایجاد ننماید و بى‌جهت امید به زندگى را از او نگیرد ، اشكالى ندارد . 📚 مفاتیح الحیات علامه جوادی آملی ، ص ۷۵۷