#داستانک یه شاگردی داشتم که خیلی عصبی😡 بود. به بقیه بچه‌ها می‌پرید و پرخاشگری می‌کرد. یه روز غایب بود. علت رو پرسیدم بچه‌ها گفتن که توی بیمارستانه...😱 وقتی علت رو پرسیدم اون هایی که جواب رو میدونستن چیزی نگفتن و اون هایی هم که نمیدونستن زل زل نگاهم کردن آخرِ کلاس یکی از بچه هایی که همشاگردانش خبرنگار صداش میکردن اومد کنارم و ماجرای بیمارستان رفتن دوستشون رو تعریف کرد دختر لجبازی بود و پدر و مادر لجبازتری داشت که در این سن هم اصلا درکش نمی‌کردند البته او هم تقصیرات زیادی داشت که برای هر پدر و مادری این تقصیرات سنگین می‌آید، آخر سر پدرِ عصبانی یک چیزی به سویش پرت کرده بودو بیچاره دخترک الان در بیمارستان بود خدا را شکرکه به خیر گذشته بودو اتفاق خاصی برایش نیفتاده بود با شنیدن این اتفاق به خودم نهیب زدم که چرا زودتر متوجه مشکلاتش نشده بودم و چرا با شاگردانم همدل نبوده‌ام. مدتی گذشت و او با دماغ و صورت چسب زده به مدرسه آمد یک‌بار فرصت مناسب پیدا کردم و کشاندمش کنار و از مهارت های مشاوری ام استفاده کردم تا علت کارهایش را برایم بگوید البته ازهمان اول میدانستم چه قدر لجبازو مغرور است هر چه باشد طبع شناسی بلد بودم و هر روز یک به یک دانش آموزانم را از فیلتر این دانش عبور میدادم به من گفت: خانوم😢 پدر و مادرم من رو دوست ندارن، درکم نمی‌کنن 💔 حسابی حرف زدیم و باهاش همدردی کردم. بعد پرسیدم: تو پدر🧔🏻 و مادرت🧕🏻رو درک می‌کنی؟ بهشون محبت💕 می‌کنی؟ بهشون احترام☺️ می‌ذاری؟ گفت: من خودشیرینی نمی‌کنم!!! اصلا از این کارا خوشم نمیاد!!!!!!🤷🏻‍♀ بهش گفتم: دخترم برای این‌که پدر و مادرت بهت محبت کنند و بهت احترام بزارن، تو هم باید متقابلا بهشون احترام بزاری، بهشون نشون بده که دوستشون داری😇 مثلا: پدرت از سر کار میاد چای☕️ و شیرینی🍩 ببر بزار جلوش. قبلا از این‌که مامانت👩🏻‍🍳 ازت بخواد، کمکش کن. بهشون محبت کن و براشون حرف بزن. مطمئن باش تغییر رفتارت روشون تاثیر میزاره‌، اگر هم تاثیر نذاره حداقلش اینه که تو کارِ درست رو انجام دادی و اشتباه از اونها سر میزنه نه از تو... گفت: ولی اگر هزار بار هم چای ببرم و ظرف بشورم باز هم تاثیر نداره بهش گفتم: وقتی برای پدر و مادرت کاری رو انجام میدی، غر نزن، با دل خوش😌 این کار رو بکن و بهشون محبت کن و خدا☝️🏻رو در نظر بگیر. مطمئن باش کاری که برای رضای خدا انجام بدی بی‌نتیجه نمی‌مونه💯 و خدا به دلت آرامش میده.✨ به فکر فرو رفته بود و حس می‌کردم می‌خواهد به حرف هایم عمل کند هرچند که از همان اول هیچ کسی نمیتواند صد در صد تغییر کند اما چیزی که مهم است تلاش است و اگر تلاش کند همین بی نهایت ارزش دارد #زنگ_عبرت #رسانه_ی_تنهامسیر لینک کانال ۱۵ تا ۲۱ سال جهت نشر🔰 ✿○○••••••══ @farzandetanhamasiry15_21 ═══••••••○○✿ 🔚4107🔜

#ارتباط_موفق ۲۹ .

#ارتباط_موفق ۲۹ 👋 آنان که در رفاقت و ارتباط موفقند ؛ ۱. هم اهل ثبت و حفظ و به یادآوردن بعضی مواردند ! ۲. و هم اهل فراموشی موارد دیگر! اما؛ - قدرت تشخیص اینکه چه چیزهایی باید فراموش شوند و چه چیزهایی نباید ... - و قدرت عمل کردن به این دریافتها، 🔄 مهم‌ترین ضمانت کننده‎‌ها‌ برای حفظ و استمرار یک ارتباطند. #استاد_شجاعی 🎤 #استاد_فرحزاد #رسانه_ی_تنهامسیر لینک کانال ۱۵ تا ۲۱ سال جهت نشر🔰 ✿○○••••••══ @farzandetanhamasiry15_21 ═══••••••○○✿ 🔚4108🔜

📚| #صحیفہ_سجادیہ •{فَاَشْکَرُ عِبٰادِکَ عٰاجِزٌ عَنْ شُکْرِکَ، وَ اَعْبَدُهُمْ مُقَصِّرٌ عَنْ طٰاعَتِکَ}• پس (ای خدای بزرگ!) شکرگزار ترین بندگانت از ادای حق شکرت عاجزند و ساعی ترین خلق در عبادت و بندگیت، در طاعت تو مقصرند... 🔺| #دعاے_37 |💌|

‌∞♥∞ واسه خدا خوشگل کار کن❗️ خدا دوست داره اینجوری عبادت کنی.. #صوت استاد پناهیان 🎤 #رسانه_ی_تنهامسیر لینک کانال ۱۵ تا ۲۱ سال جهت نشر🔰 ✿○○••••••══ @farzandetanhamasiry15_21 ═══••••••○○✿ 🔚4109🔜

. 🌸بسم‌ الله الرحمن الرحیم🍃 .

.گویند" سلام صبح" طلایی ترین کلید برای ورود به تالار قلب هاس پس صمیمی ترین سلام تقدیم به شمامهربانان امید که غروب دیشب پایان مشکلات و طلوع امروز آغازخوشی هایتان باشد سلام علیکم😊صبح جنابان بخیر😊 .

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت212 مژگان و مادر آرش هم تعجب کرده بودند. بخصوص مژگان، همین طور به کاسه ی حلیم خیره مانده بود. نمی‌دانستم چطور باید تشکرکنم. عذاب وجدان ناجوری گرفته بودم... واقعا نباید درمورد آدمهاقضاوت کرد. شایدم باید دیر قضاوت کرد خیلی دیر...باصدای آرش به خودم امدم که آرام گفت: – بخوردیگه، روبه کیارش باخجالت تشکر کردم. او هم باتکان دادن سرش جواب داد. احتمالا از ان مدل مردهایی است که محبتش را بازبانش بروز نمیدهد. زیرگوش آرش گفتم: –میری یه کاسه خالی بگیری؟ باتعجب نگاهم کرد. دوباره آرام گفتم: –واسه مژگان میخوام، حاملس، یه وقت دلش میخواد... آرش رفت کاسه‌ایی گرفت وآورد. من هم نصف حلیم را داخلش خالی کردم و به آرش گفتم که به مژگان بدهد. بعداز خوردن صبحانه، همین که ازسرمیز بلند شدیم. کیارش سینی که آورده بود را برداشت تاببرد وبه صاحبش بدهد. آرش گفت: –داداش من خودم می برم، بیشتر از این شرمنده نکن. باهمان صدای بمش گفت: –نه، تو نمی دونی از کجاگرفتم، زود میام. دلم می خواست دوباره بروم جلو و تشکر کنم. اماجرات نکردم و از آن اخم هایی که اکثرا روی پیشانی‌اش بود ترسیدم. کیارش رفت و ما هم به طرف ماشینها راه افتادیم. مژگان باطعنه گفت: –خداشانس بده... انگار بعضیها مهره‌ی مار دارن. آرش باخنده گفت: – اینجوری نگو داداشم چشم می خوره، حالا یه بار یه حرکت باحالی زده بعد از مدتها...من که جای شاخام داره میخاره، بعدسرش را خاراند. –تاحالا که واسه من از این خلاقیتها به خرج نداده، نمی دونم چطور شدکه... آرش حرفش را برید و گفت: –مژگان خیلی بی انصافی، اون که هرچی تومی خوای برات مهیا می کنه... –همون دیگه، مسئله همینه من باید بخوام، این که خودش تشخیص بده بدون خواست من برام کاری انجام بده مهمه... آرش حرفش را به شوخی گرفت وچشم هایش را گرد کرد و صدایش راآلن دلونی کردو گفت: –مسئله این است بودن یانبودن... حرف مژگان درست بود. چرا کیارش رفتارش با من عوض شده بود. البته هنوز هم، با من حرف نمیزد. ولی همین کار امروزش خیلی برایم سوال بود. آرش ومژگان تا امدن کیارش باهم حرف زدند. ولی من آنقدر غرق آنالیز کردن شخصیت کیارش در ذهنم بودم که طعنه‌های گاه به گاه مژگان را جدی نمی‌گرفتم. بعد از این که سوار ماشین شدیم و دوباره راه افتادیم آرش گفت: –از حرفهای مژگان ناراحت نشیا، هیچی توی دلش نیست، فقط سادس و هر چی توی دلشه میاره سر زبونش. –آره می دونم. آنقدر از کار کیارش شرمنده بودم که دلم نمی خواست دیگر در موردکسی قضاوت کنم. اصلا دوست نداشتم از کسی ناراحت بشوم. آدمها هر چقدر هم خصوصیات بد داشته باشند، خوبیهایی هم دارند فقط باید دنبالشون بگردیم تا پیدا کنیم. دیگر حسابی خوابم گرفته بود. آرش که متوجه شد اشاره کرد بخوابم. من هم سرم را روی بالشت گذاشتم و تکانهای ماشین حکم گهواره را برایم پیدا کردو باعث شد چشم هایم گرم بشود و خوابم بگیرد. وقتی از خواب بیدار شدم ساعتم را نگاه کردم. تقریبا یک ساعت خوابیده بودم. همانطور که روسری ام را درست می کردم آرش از آینه نگاهم کرد و لب زد: –خوبی؟ باچشم هایم جوابش را دادم ونگاهی به مادرش انداختم. خواب بود. دقیقا پشت آرش نشستم و دستم را دراز کردم وبه صورتش کشیدم و آرام گفتم: –خسته نباشی. با یک دستش فرمان را و با دست دیگرش دستم را گرفت و به لبهایش نزدیک کردو بوسید. از آینه نگاهم کرد. چشم هایش پر از عشق بودند. لبخند پهنی خرجش کردم. دستش را به طرف صورتم آورد و لپم را کشید و از آینه لب زد، "دوستت دارم" من هم برایش با دستهایم از همان آینه شکل قلب درست کردم. لبخند زد. حتی چشم هایش هم می خندیدند. مادرش تکانی به خودش داد و من خودم را جمع و جور کردم. چشمم افتاد به سبد کوچکی که پشت صندلی جلو، روی زمین بود. بازش کردم دیدم مقداری خوراکی و میوه داخلش است. آرام از آرش پرسیدم: –میوه می خوری برات پوست بکنم. بالبخند گفت: –اون که دیگه میوه نمیشه، میشه عسل. لبی به دندان گرفتم و با ابرو به مادرش اشاره کردم و انگشت سبابه ام را روی بینی‌ام گذاشتم. آرش نگاهی به مادرش انداخت و با اشاره سرش را کج کرد و برای لحظه ایی چشم هایش را بست و لب زد: – خوابه. ✍#به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور #ادامه‌دارد