سه طبقه؛ سه درد و سه نسخه متفاوت 🔻 #جامعه_شناسی_آشوب_ها 🔻 #آسیب_های_اجتماعی 🔹اوایل انقلاب بطور کلی بین نخبگان و عوام، جامعه به دو طبقه مرفهین و مستضعفین تقسیم می شد. عموم مردم خودشان را جزو مستضعفین می دانستند. مستضعف نه صرفاً معنای فقیر و بدبخت! بلکه به معنای کسی که ضعیف نگه داشته شده؛ چه از نگاه سیاسی، چه از نگاه اقتصادی و چه از نگاه فرهنگی؛ دشمنان و ظالمان، مستکبران و مستبدان آنها را ضعیف نگه داشته اند و نگذاشته اند استعدادهای آنها شکوفا شود. عدالت در حق آنها رعایت نشد. 🔸قبل، حین و بعد از انقلاب نیز بیشترین حامیان نظام سیاسی، مستضعفین بودند نه مرفهین. آرام آرام این روند تغییر کرده و جامعه به سه قشر غنی، متوسط و فقیر تبدیل شده است. حالا در بین هر قشر با یک طبقه ناراضی و مخالف مواجه شده ایم. اگرچه نوکیسگی، بی تفاوتی و ناامیدی مختص به یک قشر و طبقه خاص نیست در بین قشر غنی با طبقه نوکیسه ها، در بین متوسط با طبقه بی تفاوت ها و در بین قشر ضعیف با طبقه ناامید. 1️⃣ نوکیسه: در بین قشر غنی طبقه ای شکل گرفته که مایل است نظام سیاسی، ساختار بوروکراسی، منابع و بودجه در اختیارش باشد بدون هیچ قید و بندی. این دسته به لحاظ فرهنگی هم کاملاً بی قید و بند است و مایل است تمام هنجارهای فرهنگی و دینی را زیر پا گذاشته و تا منتهی الیه آزادی –خاصه آزادی رفتاری و جنسی و پولی- پیش برود. 🔹چون نظام سیاسی را مانع رسیدن به این موارد می بیند ناراضی است. دوست دارد سر به تن این نظام نباشد! لذا اغنیائی که اینگونه فکر می کنند در تمام حوادث و آشوب ها علیه نظام سیاسی سعی می کند صحنه گردانی کنند. اگرچه به برکت اقتصاد بیمار جمهوری اسلامی این قشر روز به روز فربه تر و سرمایه دار می شود و به لحاظ فرهنگی هم بی قیدتر شده و سرریز این بی قیدی در سایر اقشار هم دیده می شود، اما باز ناراضی است! چون ذات این قشر بر حرص و ولع و طمع سرشته شده! بطور کلی می توان شورش اغنیاء در برابر نظام اسلامی را بیشتر فرهنگی دید تا دغدغه اقتصادی. 2️⃣ بی تفاوت: همان قشرضعیف چند دهه قبل است که حالا به لحاظ علمی و تحصیلاتی و سیاسی و حتی معیشتی به مراتب بالاتر رسیده است. بخش هایی از جامعه که به لحاظ برخورداری از منابع و امکانات و معیشت از امکانات اولیه برخوردار است اما باز دچار مشکلات جدی و معیشتی است. قشر متوسط به لحاظ جمعیتی بیشترین جمعیت را دارد. امنیت را دوست دارد و حاضر نیست امنیتش بخاطر چیز دیگری از دست برود چون چیزی برای از دست دادن «دارد». 🔹یک طبقه جدید امروز در قشر متوسط پدید آمده که بیش از آنکه دغدغه اقتصادی داشته باشد دغدغه فرهنگی و اجتماعی دارد. دغدغه فوتبال، ورزش، تفریح، سرگرمی، فیلم(سینمایی و سریال)، تحصیلات تکمیلی و ... . به نوعی بیشترین آسیب ها هم در همین طبقه است. اعتیاد، انحراف جنسی، طلاق و ... بیشتر در این طبقه خاص دیده می شود. (دقت کنید این طبقه درون قشر متوسط را به عموم قشر متوسط تعمیم ندهید.) 🔸در حال حاضر نوجوانان و جوانان این طبقه بین 15 تا 30 سال، عمدتاً اهل فعالیت اقتصادی نیستند. بخشی از آنها بیکار در خانه و دنبال همان سرگرمی و تفریح و ورزش و ادامه تحصیل یا متأسفانه اعتیاد و آزادی جنسی و ... هستند. پدر و مادر برای این طبقه حکم نوکر را دارند. پدر و مادر کأنّه وظیفه دارند فقط امکانات زندگی و آسایش فرزندان را تهیه کنند و فرزندان هیچ درد بیکاری و معیشت و گرانی را متوجه نمی شوند. این طبقه در انتخابات ها هم با نگاه اقتصادی رأی نمی دهند. 3️⃣ ناامید: قشری که از امکانات اولیه هم بی بهره است. معیشت روزانه اش با سختی تأمین می شود. طبقه ای نیز در بین قشر ضعیف و زیر خط فقر در جامعه ایجاد شده که عمدتاً بعلت مشکلات اقتصادی و معیشتی دچار نارضایتی و ناامیدی شده اند. امنیت برای این طبقه نسبت به معیشت در مرتبه پائین تری است. چون چیزی برای از دست دادن ندارد در بزنگاه ها و آشوب ها خط مقدم قرار می گیرد. بخشی از تخریب اموال مردم و اموال دولتی بدست این طبقه صورت گرفته است(بجز افراد سازمانی و مزدور). ♦️درد هر طبقه، نسخه ای جدا می طلبد. چنانچه این دردها درمان نشود اگر چنانچه این سه حلقه بهم دیگر وصل شوند؛ خطر ساختارشکنی به شدت بالا می رود. #داود_مدرسی_یان http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339