حسین دهباشی
#قابل_تامل
✍️سهمیهبازی
سهمیهبندی مقاماتِ ملّی بر اساسِ جنسیت، قومیت و مذهبِ ایشان، امر نادرستی است و به جایِ همدلی، موجدِ چنددستگی و از قضا موجبِ دلخوری است. اگر مثلا وزیری زرتشتی انتخاب شود، دیگر ادیان و مذاهبِ پذیرفته و حتی ناپذیرفته در ق.اساسی میپرسند که چرا او و فردی سنی، ارمنی، کلیمی و حتی بهایی نه؟ یا اگر هموطنی کرد یا بلوچ یا ترکمن برگزیده باشد دیگر اقوام عرب و لُر و لک و تالش و گیلک و کولی و قشقایی و مازنی و سیستانی... طلبکار میشوند که پس ما چی؟
و این تازه اول ماجرا است. و نه فقط از فردایش باید به دیگر اقوام و مذاهب قول و سهمیهی سرخرمن بدهی که تازه دعوای این آغاز میشود که چرا به فلان قوم مثلا وزارتهای مهم خارجه یا دفاع و کشور رسیده و سر آن یکی، کلاه رفته با گرفتن وزارتِ سرکاریِ کار یا فرهنگ.
و بعد طوایف و عشایر -زیرمجموعهی اقوام- مثلا مدعی میشوند که وزارت کردِ کرمانشاهی، احقاق حق کرد سنندجی نیست و ریاست مسیحی ارمنی، بدل از سهمیهی مسیحی آشوری نمیباشد! و اکثریتِ زنانِ معتقد به زن، زندگی، آزادی، هرگز خواهری چادری را به نمایندگی از خود قبول ندارند.
و تردید نکنید که این تفرقه و تکهتکه شدن گرچه از هیات دولت آغاز میشود ولی تا سطح نقلیه و دربانی ادارات کوچک در دورافتادهترین مناطق مرزی امتداد مییابد و حتی ذرهای شک نکنید که با این فرمان، روزی آب اصفهان بر یزد و نفت خوزستان بر تهران و جادهی کردستان بر ایلام و برنجِ مازندران بر آذربایجان و حتی راه تکه نان پختهی تنورِ نانوای این استان بر آنیکی استان بسته خواهد شد.
بیتعارف باشیم؟ آنچه اکنون و در هروقت دیگری باید مطالبه شود، تنها تخصص و پاکدستی و پرکاری و عدل و انصاف و میهندوستی و اجماعسازی و توانمندی فارغ از هر قومیت و جنسیت و اعتقاد و اقلیت یا اکثریتی است و هر شاخصی جز اینها، آتشِ تهیهی ایرانستیزی است.
و اینجانب به عنوانِ رفیق هیچکاره ولی ایراندوستِ شما -که سرسوزن ارادت و علاقهای به هیچ جناح سیاسی ندارد- از بابت لوییجرگه بازی و این شیطنتهای مثلا روشنفکرمابانه و طبابتهایِ قومگرایانه و ظرافتهای تجزیهطلبانه، احساس خطر میکند. ولو دغدغهی شورایِ نگهبان، بیشتر بر میزان مشارکت و اولویت امنیتیها، اغلب به مستوری دخترکان و حواسِ سپاه، فقط به آزادی قدس و مسالهی سیاسیون، تنها و تنها و تنها به استحمار خلایق و به نیشکشیدن سفره انقلاب باشد!