#یادداشت_ویژه|استالین، تجاوز و کرونا! 👤مهرزاد قوی فکر 🔸یک: تعداد زنان آلمانی که در جنگ جهانی دوم توسط سربازان کشورهای متفق مورد تجاوز قرار گرفته‌اند تا دو میلیون نفر هم ذکر شده. وقتی یکی از نزدیکان استالین از رفتار ارتش شوروری شکایت می‌کند، استالین جواب می‌دهد: برای مردی که از استالینگراد تا بلگراد جنگیده، هزاران کیلومتر از وطن ویران‌ شده‌اش را زیر پا گذاشته و از روی انبوه اجساد عزیزانش عبور کرده، عجیب است که بعد از این همه مصیبت بخواهد با یک زن کمی تفریح کند؟! 🔸دو: یکی از سربازان شوروی در مصاحبه با سوتلانا الکسیویچ می‌گوید: چهار ساله که زن ندیدیم، توی زیرزمین‌ها شراب و مزه هست. دخترهای آلمانی رو گیر می‌آوردیم و ده نفره به یکی تجاوز می‌کردیم. تعداد زن‌ها خیلی کم بود. خیلی‌ها از ترس ارتش شوروی فرار کرده‌بودن. جوونا رو دستچین می‌کردیم، دختر‌ها رو، دوازده سیزده ساله‌ها رو. اگه گریه می‌کرد کتکش می‌زدیم و یه چیزی توی دهنش فرو می‌کردیم تا ساکت شه. برای اون دردآور بود و برای ما خنده‌دار. الان نمی‌فهمم واقعا چطور اون کارا رو انجام دادم، در حالی که پسری از یه خونواده تحصیل کرده‌بودم. 🔸سه: جمله‌ مشهوری با این مضمون هست که: مرگ یک نفر درناکه، مرگ چند نفر نارحت کننده است ولی مرگ چند‌هزار نفر آماره. 🔸چهار: با خواندن روایت اول احتمالا کمی تعجب می‌کنیم ولی اگر قربانی‌های ده یا صدهزار نفر کم یا زیاد شود در مقدار تعجب ما تفاوت محسوسی اتفاق نمی‌افتد. چون در نگاهمان صرفا عددی آماری کم و زیاد شده. تک خاطره سرباز شوروی هم بسیار بیش‌تر از عدد دو میلیونی ما را با شدت تلخی فاجعه آشنا می‌کند و هم احساسات انسانی و همدردانه‌مان را به حد بالایی برمی‌انگیزد. کاری که رسانه‌های ما تا کنون برای بحران کرونا انجام داده‌اند تا حد زیادی از جنس روایت اول و آماری بوده‌است. فرق شنیدن اعداد صد،دویست،سیصد،چهارصد و پانصد مرگ‌ و میر برای مخاطب چیزی در حد بالا و پایین‌تر شدن مقداری تعجب و شگفتی است. آمار و اعداد نه احساسات همدردانه و مسئولیت پذیری ما را برمی‌انگیزند و نه جان‌مان را با درناکی فاجعه آشنا می‌کنند. شاید اگر رسانه‌های ما به‌ جای #آمار_کرونا ، روی ارائه #روایت_کرونا تمرکز می‌کردند خطر بحران برای جامعه قابل درک‌‌‌تر و برخورد با این خطر مسئولانه‌تر می‌بود. 🌐fatehan.net 🆔 @fatehan