تن‌ها به روی خاک مانده، سر نمانده چیزی به غیر از خاک و خاکستر نمانده جسم جوانان بنی هاشم به خاک است لشکر نمانده، ساقی لشکر نمانده با احتساب آتش خیمه یقیناً چیزی برای دفن از اکبر نمانده با احتساب نعل‌های تازه حتماً چیزی هم از قنداقه‌ی اصغر نمانده زیباترین پروانه در گودال مانده پروان...

میزبان رفته است از اینجا و مهمان مانده است یک گلستان گل در این بَرِّ بیابان مانده است گرچه آل الله را بردند از این سرزمین جسمشان رفته است از اینجا ولی جان مانده است آنچنان اینجا رها کردندشان انگار که بر زمین اجساد مشتی نامسلمان مانده است قومی از راه آمدند و روی خاک کربلا ماه را دیدند ...

‍ 🍂🍃🌼🌺🌼🍃🍂🌼🌺🌼🍂🍃 🏴 روضه ی خداوند برای موسی علیه السلام ▫️خطاب رسيد: يا موسى هر كسى كه از من طلب مغفرت كند او را عفو مينمايم، غير از قاتل حسين علیه السلام ▪️حضرت موسى علیه السلام گفت: پروردگارا اين حسين علیه السلام كيست ▫️خطاب شد: حسين علیه السلام همان كسى است كه در كوه طور براى تو شرح دادم ▪️حضرت موسى علیه السلام گفت: پروردگارا قاتل حسين علیه السلام كيست ▫️خطاب شد امت جدش كه ظالم و ستم كيش هستند، او را در زمين كربلا شهيد می نمايند. ▪️اسب حسين علیه السلام رم و همهمه می كند و فرياد ميزند و می گويد فرياد از ظلم و ستم امتى كه پسر دختر پيغمبر خود را شهيد نمودند. سپس بدن حسين علیه السلام بدون غسل و كفن روى خاكها خواهد ماند، اموال او را به يغما ميبرند، زنان وى را در شهرها اسير می نمايند، ياوران او را شهيد می ‏كنند، سر آنان را با سر حسين علیه السلام بر فراز نيزه‏ها بلند خواهند كرد. ▫️اى موسى تشنگى افراد كوچک ايشان را می كشد، پوست بدن بزرگان آنان درهم كشيده مى ‏شود، استغاثه ميكنند ولى فريادرسى نخواهد بود، پناهنده می‌شوند ولى پناه‏گاهى نخواهند داشت. سپس حضرت موسى علیه السلام گريان شد. 📚 منابع 1⃣ المنتخب، طریحی صفحه ۲۸۴ 2⃣ بحار الأنوار، علامه مجلسی جلد ۴۴ صفحه ۳۰۸ 3⃣عوالم امام حسين علیه السلام، شيخ عبد الله بحرانی، صفحه ۵۹ #امام_حسین_علیه_السلام 🏴🕯🖤🕯🏴 https://eitaa.com/fatemi8

👆

🏴 #مصیبت_اسارت_آل_الله ☑️ از امام سجاد علیه السلام پرسیدند:‌ سخت ترین مصائب شما در سفر کربلا کجا بود؟ در پاسخ سه بار فرمودند: الشّام، الشّام، الشّام... ▪️ امان از شام! در شام هفت مصیبت بر ما وارد آوردند که از آغاز اسیری تا آخر، چنین مصیبتی بر ما وارد نشده بود: 🏴 ۱. ستمگران در شام اطراف ما را با شمشیرها احاطه کردند و بر ما حمله می‌نمودند و در میان جمعیت بسیار نگه داشتند و ساز و طبل می‌زدند. ▪️ ۲. سرهای شهداء را در میان کجاوه‌های [۱] زن‌های ما قرار دادند. سر پدرم و سر عمویم عباس(علیه السلام) را در برابر چشم عمه‌هایم زینب و ام کلثوم (علیها سلام) نگه‌ داشتند و سر برادرم علی اکبر و پسر عمویم قاسم (علیه السلام) را در برابر چشمان خواهرانم سکینه و فاطمه می‌آوردند و با سرها بازی می‌کردند و گاهی سرها به زمین می‌افتاد و زیر سم چارپایان قرار می‌گرفت. ▪️ ۳. زن‌های شامی از بالای بام‌ها، آب و آتش بر سر ما می ریختند، آتش به عمامه‌ام افتاد و چون دست‌هایم را به گردنم بسته بودند، نتوانستم آن را خاموش کنم. عمامه‌ام سوخت و آتش به سرم رسید و سرم را نیز سوزاند. ▪️۴. از طلوع خورشید تا نزدیک غروب در کوچه و بازار با ساز و آواز ما را در برابر تماشای مردم در کوچه و بازار گردش دادند و می‌گفتند: 🔹 «ای مردم! بکُشید این‌ها را که در اسلام هیچ گونه احترامی ندارند؟!» ▪️ ۵. ما را به یک ریسمان بستند و با این حال ما را در خانه یهود و نصاری عبور دادند و به آن ها می‌گفتند: این‌ها همان افرادی هستند که پدرانشان، پدران شما را (در خیبر و خندق و ...) کشتند و خانه‌های آن‌ها را ویران کردند و امروز شما انتقام آن‌ها را از این‌ها بگیرید. ▪️ ۶. ما را به بازار برده فروشان بردند و خواستند ما را به جای غلام و کنیز بفروشند ولی خداوند این موضوع را برای آن ها مقدور نساخت. ▪️ ۷. ما را در مکانی جای دادند که سقف نداشت و روزها از گرما و شب‌ها از سرما، آرامش نداشتیم و از تشنگی و گرسنگی و خوف کشته شدن، همواره در وحشت و اضطراب به سر می‌بردیم... 📝 پی نوشت: [۱] چیزی چون سبدی بزرگ و سایبانی بر سر آن که بر پشت اشتر نهند و بر آن نشینند. ⬅️ برگرفته از کتاب تذکرة الشهداء ملاحبیب کاشانی

کلیم اگر دعــاکند ، بى تو روا نمى شود مسیح اگر دوا دهد ، بى تو شفــا نمى ‏شود اگر جدایى اوفتد میان جسم و جـان من قسم به جان تودلم ، از تو جدا نمى ‏شود گریه اگر کنم همى ، بهر تو گریه مى ‏کنم ورنه زدیده ‏ام عبث ، اشک رها نمى ‏شود گِرد حرم دویده ‏ام، صفا و مروه دیده ‏ام هیچ کجا براى من کرب و بلا نمى ‏شود کسى که گشت گرد تو، گرد گنه نمى ‏رود پیرو خط کربلا، اهل خطا نمى‏ شود عمر گذشت و وا نشد ، راه زیارتت به من حاجت این شکسته دل، چرا روا نمى شود جز سر غرقه خون تو، که شد چراغ قافـله رأس بریده برکسى ، راهنما نمى‏ شود اى بدن تو غرقه خون،وى سروروت لاله گون با چه خضاب کرده ‏اى، خون که حنا نمی شود کرببلا و کوفه شد، سخت به عترتت ولى هیچ کجا به سختى، شام بلا نمى‏ شود چوب بدست قاتلت سوخت و گفت اینسخن جاى سر بریده در، طشت طلا نمى‏ شود سوز درون میثمت، بوده شرارى ازغمت ورنه ز شعرش این چنین،شوربه پانمى ‏شود شعر از : حاج غلامرضا سازگار &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

مِهر تو را،به عالم امکان نمی دهم این گنج پر بهاست من ارزان نمی دهم گرانتخاب جنّت وکویت بمن دهند کوی تو را به جنّت و رضوان نمی دهم نام تو را ، به نزد اجانب نمی برم چون اسم اعظم است به دیوان نمی دهم جان میدهم بشوق وصال تویاحسین تا بر سرم قدم ننهی جان نمی دهم ای خاک کربلای تو ، مُهرِ نمازِ من آن مُهر را به مُلک سلیمان نمی دهم مارا غــــلامی تو بود تاجِ افتـخار این تاج را به افسر شاهان نمی دهم دل جایگاه عشق توباشدنه غیرتو این خانه خداست به شیطان نمی دهم گرجرعه ای زآب فراتت شودنصیب آن جرعه رابه چشمه حیوان نمی دهم تا سر نهاده ام چو مؤیِّد بدرگهت تن ، زیــر بـار منّت دونان نمی دهم (سیدرضامویّد)

بی‌تو درون سینه‌ام ، ناله شرر نمی‌شود گریه صفا نمی‌دهد، اشک، گهر نمی‌شود سوز دل، آتش تبم، روز، سیه‌تر از شبم این شب تیره تا ابد، بی‌تو سحر نمی‌شود ای یم اشک‌ها کمت تا که نسوزم از غمت رزق حلال دیده‌ام، خون جگر نمی‌شود نیزه خصم چون قلم کرده به سینه‌ات رقم که پیش تیر، عاشقی چون تو سپر نمی‌شود از بدن تو بیشتر شد جگر تو ریش‌تر زخم زبان که مرهم داغ پسر نمی‌شود روی تو آفتاب دین، سنگ ستاره جبین خون که نقاب بر روی قرص قمر نمی‌شود غیر سر تو بر سنان، سری نگشته ساربان یتیم را که سایه‌بان، راس پدر نمی‌شود آتش خیمه بود بس، از چه نگفت هیچکس شـعله که بال طایر سوخته پر نمی‌شود ای شـرر تو آب من ، اشک غمت گلاب من محشر من، حساب من، بی‌تو به سر نمی‌شود درد غمت دوای من، خاک درت شفای تن شفای درد «میثمت» خاک دگر نمی‌شود شاعر:غلامرضا سازگار

ای زمین کربلا اى زمین کربلا، من یاسمن گم کرده ام سوسن و نسرین و یاس و نسترن گم کرده ام ای زمین کربلا، در زیر تیغ و نیزه ها هم گل و هم بلبل شیرین دهن گم کرده ام اى زمین کربلا، در این دیار پر بلا پیکرى صد چاک و بى غسل و کفن گم کرده ام اى زمین کربلا، من زینب غمدیده ام که حسینم را در این دشت محن گم کرده ام اى زمین کربلا، قلب پر از داغم ببین من چراغ لاله در صحن چمن گم کرده ام من غریب این دیارم، اى زمین کربلا که در اینجا، خسرو دور از وطن گم کرده ام آب شد شمع وجودم، ز آتش داغ حسین در بر پروانه، شمع انجمن گم کرده ام آنکه بودى خاتم ختم رسولان را، نگین من در این صحرا، ز جور اهرمن گم کرده ام

اِنِّی لَاَدعوُا لِمُومِنٍ یُذکَرَ مُصِیبَهِ جَدِّی اَلشَّهِید ثُمَّ یَدعُو لِیَ بِتَعجِیلِ الفَرَجِ وَالتَّاءیِیدِ آندم بریدم از زندگی دل کامد به مسلخ شمر سیه دل او می دوید و من می دویدم او سوی مقتل من سوی قاتل او می نشست و من می نشستم او روی سینه من در مقابل او می کشید و من می کشیدم او از کمر تیغ من آه باطن او می برید و من می بریدم او از حسین سر من غیر از او دل &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&