این که ارتش کیان جعلی اسرائیل با توپ مسجد دختران حضرت یعقوب در حانین را زده بود معنای صریحی داشت؛ اسرائیل نبی. صراحت بیش‌تر این معنا، آن عکس حضرت روح‌الله در گوشه‌یی از مسجد بود...

نماینده‌ی ویژه‌ی دولت ایران در بیروت از ما ناراحت بود. نخست می‌پن‌داشتم از این که با برادران حزب‌الله لبنان تا مرزهای زمینی می‌رویم ناراحت است. بعدتر دریافتم از این که برادران حزب‌الله در ایران را از مرزهایی نظری رد کرده‌ییم ناراحت است...

سفیر گفت: تو هر چه به ذهنت می‌‌زند را در جا این جا می‌نویسی؟ به نفی خندیدم. گفتم: این‌ها که این جا می‌نویسم آن‌ها است که می‌توان نوشت. ما خفی أعظم...

بسیج پذیرمان است؛ بسیج پادگان نیست...

گرفتن اجتهاد از جهاد چه بر جای می‌گزارد؟ جنگال، جنگول، جنگولک. نیروی جهادی اهل جنگولک نیست...

بسیج دو رکن دارد: اجتهاد، جهاد. بسیجی را که نیروی جهادی می‌خوانند اجتهاد را در تقدیر می‌گیرند؛ و اگر نه نیروی جهادی، به فرموده یا سیاهی لشکر یا کارگر بی‌شکل نیست...

در پیاده‌رو با جانشین مسئول شهید شهرک نشست گرفتیم. ارتش اسرائیل هنوز تا شرق شهرک می‌آمد. نماز مغرب را خواندیم، و آن برادر یکان رضوان كه راه‌نما بود می‌گفت تا به نبطیه برگردیم. گفت: برای اسیر گرفتن‌تان تکاور می‌فرستند. تنها دلیلی که برای اسارت داشتم آن بود که عبریم را تکمیل کنم...

حجت|هفتک...

حلقه‌های میانی قلابی با هفتک حلقه‌ی حاکمیت کار می‌کند. کاربست حلقه‌های میانی واقعی در پهنای امت با حجت شرعی است...

‏از ناقورة تا خیام، ارتش اشغال‌گر اسرائیل از روستاهای باریکه‌‌ی مرزی لبنان با فلسطین تلی از آوار ساخته است؛ به ساخت‌مان‌ها بسنده نکرده‌ است: چاه‌ها را پر کرده‌، جاده‌ها را کنده‌، منابع آب را ساقط کرده‌، درختان را ریشه‌کن کرده‌ است؛ کیان حیات‌ستیز اسرائیل سرزمین سوخته ساخته‌ است..

به آن برادرهای ایرانی می‌گفتم: لبنانی‌ها به معنای عربی کلمه عیاشند؛ و آن برادر لبنانی تأیید می‌کرد. عیاش: بس‌یار زیست کننده. آن صبح در شهرک خیام تازه آزاد شده آن زن با سبدی در دست اندک لباس‌هایی را از زیر آوار خانه‌اش در می‌آورد و‌ آن مرد که تنها یک قلیان را سالم باز یافته بود...

جنوب لبنان این روزها آکنده از مصیبت است؛ دش‌منی که هنوز در خاک ما است، شهیدانی که هنوز زیر آوارند، خانه‌هایی که همه آوار شده‌اند. در دل این همه مصیبت اما اثری از نکبت به چشم نمی‌آید؛ در جنوب شیعه‌ی لبنان هر چه می‌روی جز زیبایی نمی‌بینی...