نبض لبنان را در کافه‌ها می‌توان گرفت؛ و سیدحسن کافه را به هم نریخت. گفت: زبان میدان؛ یعنی آن‌ها که ایستاده‌اند تا اعلان جنگ کند، تصعید تدریجی جنگ با اسرائیل را نمی‌بینند که از آستانه‌ی جنگ تموز هم گذشته، بی آن که آرامش کشور سلب شود یا اسرائیل توان پاسخ‌های تاریخی را داشته باشد...

کم‌کم دارم به این نتیجه می‌رسم که تنها کسی که در سویه‌های عرب و عجم محور مقاومت سیگار نمی‌کشد، خودمم؛ به قلیان اگر باشد در سویه‌های مذکر و مؤنث هم می‌شود‌...

می‌گوید: پی پیاده کردن الگوی قرب در لبنانند. برای شیخ توضیح می‌دهم: ظهور قرب محصول معناپریشی سازمان بسیج بود و با معناپریشی‌های قرب نسخه‌یی تازه‌یی که حضرت ره‌بر رو کرده، حلقه‌های میانی است. می‌گویم: بسیج در لبنان معنادار است و کافی است آن را در حلقه‌های میانی امت بازتعریف کرد...

پیام داده که به کاظمیه رسیده‌اند و می‌خواهند به زینبیه برسند. راه زمینی برای همه باز است اما تدبیر برادران آن است که اجازه‌ی عبور از پایانه‌ی آل‌بوکمال را به ایرانی‌ها ندهند. صحنه‌ی پروازهای رسمی ارتش امریکا برای تفنگ‌دارهاش به خط مقدم جنگ با رزمنده‌های فلسطینی پیش چشمم است...

هم‌آن سرداری که در جنگ قره‌باغ به مراجع فقهی حوزه‌ی شرعی شیعه اشکال می‌کرد که از چه ساکتند، در جنگ غزه، در هیأت استان‌دار جمهوری اسلامی، جلوی اعتراض خیابانی دانش‌جوها به صدور نفت از ترکیه به اسرائیل را بسته است. زمین گرد است، ترجمه‌ی پارسی هم‌آن روایت نهی از شماتت مؤمن است...

حلقه‌های میانی امت حجت شرعی خود را از اجتهاد فقیه می‌گیرند، نه از استحسان این حاجی و ابلاغ آن ابو...

کف درگیری‌های خیابانی غائله‌ی ژینا، شهرآشوب‌های جنبش فواحش به ما فحش ناموسی می‌دادند و ما هم آن‌ها را صهیونیست خطاب می‌کردیم؛ و اکنون یک سال بعد، در کوران جنگ غزه می‌بینیم که اشتباه نمی‌کردیم...

می‌گویم: بیایید شما را به مرز عراق و اردن بفرستم؛ باشد که در طریبیل به کسرالحدود برسید. نمی‌آیند. می‌خواهند مرز عراق و سوریه را بشکنند؛ و دغدغه‌شان عبور از سد ایرانی‌های بغ‌داد تا آل‌بوکمال تا دمشق است...

حرکت حزب‌الله لبنان بسی از ایران آموخته است، و ما هم می‌توانیم از او بیاموزیم. در یک قلم عبور از ساختار ناکارآمد سربازی اجباری در ایران با سازمان‌دهی نظامی به اسلوب ارتش‌سازی مقا‌ومت اسلامی در لبنان شدنی است؛ که در کارآمدی رزمی آن در میدان تهدیدهای ملی و فراملی کسی شک ندارد...

‏از کنار ساخت‌مان قدیم مدرسه‌ی شرعی بعل‌بک رد می‌شویم؛ که اکنون در اختیار مدارس المهدی حرکت حزب‌الله لبنان است. شیخ محمد می‌گوید: سید عباس موسوی و سید حسن نصرالله هر دو دانش‌آموخته‌ی این مدرسه‌اند. به شیخ می‌گویم: این ساخت‌مان را یادمان باید کرد. عنوانش؟ حوزه‌ی نهضت...

سید می‌گفت: بیرون محل خطاب سید حسن در روستای دیر قانون نفیسه کوه‌نورد را خفت کردیم که برای شبکه‌ی بی‌بی‌سی فارسی گزارش می‌گرفت. دوربین و کلید خودروشان را گرفته بودند، اما از بالا گفته بودند که رهاشان کنیم. گزارش چرک آن دخترک را دیدم؛ جا داشت با دگنگ از لبنان بیرون‌شان می‌کردیم...

حرکت حزب‌الله شهدای بیروتی جنگ در سوریه و جدیدترها را در روضة‌ الحوراء دفن می‌کند. لبنانی‌ها خلاف ایرانی‌ها میان دفن کردن و سنگ نهادن بر قبر چند روز یا چهل روز فاصله نمی‌دهند؛ مزار یک‌چند شهید اما سنگ نداشت. وصیت کرده بودند تا تجدید بنای بقعه‌ی بقیع مزارشان هم‌این طور بماند...