این جا کسی از تمدید نشدن آتش‌بس خوش‌حال نیست؛ با این همه جاری شدن شوق تازه‌یی را در شهر می‌توان احساس کرد؛ و بیش از هر جا بر سر مزار شهیدان. هر که چشم دارد باز شدن لای در شهادت را دیده است، و این را در شلوغی غریب روضة‌الشهداء و روضة‌الحوراء در دیروقت شام‌گاه بیروت می‌توان دید...

محمد می‌گوید: خودمان هم می‌دانیم که لهجه‌ی شامی لهجه‌ی روضه خواندن نیست. عموم مداح‌های لبنانی که شنیده‌ام به لهجه‌ی عراقی روضه می‌خواندند. درست می‌گویند؛ ته‌مایه‌ی تلخ عراقی که بن‌مایه‌ی روضه و لطمیه می‌شود را هیچ کدام از لهجه‌های عربی ندارند...

صدام از مادرهای ایرانی شکست خورد. این جمله را خیلی سال پیش از یکی از نویسنده‌های کتاب خاطرات جنگ با عراق شنیدم. هم‌سران شهدای تازه‌ی حرکت حزب‌الله و کودکان کوچک‌شان را که پای مزار آن‌ها یا مراسم حرکت می‌بینم، هم‌این جمله در باره‌ی شکست اسرائیل و امریکا در لبنان در ذهنم می‌آید...

تجربه‌ی روضة‌الحورای بیروت را آخر بار در به‌هشت معصومه‌ی قم داشتم که پیش چشم ما موزاییک‌ها شکافته می‌شد و شهداء دفن می‌شدند و قبرستان پیش می‌رفت؛ تا جنگ تمام شد، و ما به خانه برگشتیم. روضة‌الشهیدین اکنون تکمیل است و روضة‌الحوراء دارد پر می‌شود؛ و همه نگران بازگشت به خانه‌اند...

سید علی زنجانی در آخرین ردیف روضة‌الحورای بیروت مدفون است؛ کنار دیگر شهیدان داستان سراقب. ام‌شب باز به این پرسش این سال‌ها برگشته بودم که آن دفعه‌ی آخر در شهرک شیخ‌نجار حلب کی آخرین بار صحبت کردیم و که جا آخرین بار نگاهش کردم؟ و یادم نیامد و سال‌ها است که نمی‌آید...

در پیاده‌روی تاریک و سرد کنار روضة‌الحوراء نشسته بودیم و‌ چای می‌خوردیم و گپ می‌زدیم؛ در باره‌ی آن مطلبش که منتشر شده و این مطلبش که برای انتشار فرستاده بود.‌ حرفم آن بود که روایت اکثریت جای خود اما جایم روایت اقلیت می‌طلبد؛ مانند کاری که پشت قناصه می‌کردیم و شتک باید می‌کردیم...

شمال بیروت پر از آدم‌هایی از اقصای عالم است، که برای زیستن هیچ دلیلی ندارند. جنوب بیروت پر از آدم‌هایی است که برای مردن هم دلیل دارند، و این دلالت را تا زیست اقصای عالم امتداد داده‌اند...

فاصله‌ی یک مقاله با واقعیت میدان دست کم یک تا پنج سال است و فاصله‌ی یک کتاب تا آن پنج تا پنجاه سال. چه لبنانی‌ها و چه ایرانی‌های لبنان برای‌شان عجیب است که از چه کنج دنج کتاب‌‌خانه را برای نظریه‌پردازی رها کرده‌ییم و این جا کف کافه تا پشت سنگر، مقاومت و امت آن را تأویل می‌کنیم...

گربه‌‌ی روضة برایم نماد رواداری لبنانی است؛ امری برابر عصبیت عراقی. حرکت حزب‌الله زمانی با ارتش بعث سوریه جنگیده اما در فتنه‌ی شام پشت سرش در آمد و یا زمانی از سویه‌یی از حماس اسیر گرفت اما اکنون پشت‌بان کلان آن است؛ تا برگردیم به تاریخ حکومت عثمانی‌ و نسبت اهل سنت شام با شیعه...

برای لبنانی‌ها و ایرانی‌های مأمور در لبنان طبیعی است که یک مستندساز در خط مقدم در باره‌ی پرنده‌ها کار بسازد یا خبرنگار شبکه‌ی دش‌من از دل جمهور مقاومت به پارسی گزارش چرک برود؛ هفته‌ها اما با آن‌ها بحث کرده‌ییم که استحصال نظریه از صحنه‌ی میدانی جنگ آیا معنای محصلی دارد؟ یا چه...

روایت شهادت را از رده‌ی حفاظت باید پس گرفت...

ولایت فقیه را حضرت روح‌الله از پیش خودش نساخت؛ ولایت فقیه از دوره‌ی رسول‌الله وجود داشته است...

ولایت فقیه هم‌قدمت با فقاهت است. فقاهت هم‌قدمت با وصایت و نبوت است...

چاره‌ی آلوده بودن امت ابلیس اکبر، درون مرزهای ملی رایان و عیان ایران، به موسیقی موهن، آلوده کردن امت پیام‌بر اعظم به موسیقی موهوم نیست...

این که پهپادها و موشک‌های سازمان رزم‌ نیروهای مسلح ما روزاروز نوبه‌نو و‌ نقطه‌زن می‌شوند اما جنگ روایت را هنوز با الگوهای از رده خارج روابط عمومی یا عملیات روانی اداره می‌کنیم بسی دل‌سرد کننده است...

تصریح حضرت ره‌بر بر بسیج بیرون از سازمان بسیج، صیانت از حلقه‌های میانی امت از پاکوب شدن زیر خط عسکری حلقه‌ی حاکمیت بود...

آخرین توصیه‌ی حضرت ره‌بر در آخرین دیدار با بسیجی‌ها آن است که نیروی طراح جذب کنید. حرف‌شان این است که عملیات منهای نظریات آن حرکت نیست که پی آنیم...

عادت عموم میله‌گراها هم‌این توهم است که امت را اتحاد ملت‌ها می‌دانند...

امت حول امام شکل می‌گیرد و نه پشت مرز...

هویت ما در امت از بیعت عقبه می‌آید و نه از پی‌مان وستفالیا...

میله‌گراها ممکن است با کلیدواژه‌ی وحیانی جهاد کنار بیایند، اما محال است با هجرت کنار بیایند...

لکنت حرکت حزب‌الله در گفتار خود از جایی شروع می‌شود که می‌خواهد مقاومت امی خود را در چهارچوب‌های ملی لبنان تخته‌بند کند، که در نمی‌آید و مقوا می‌ماند...

حکومت اگر سویه‌ی حرکت خود را از دست بدهد هویت نیز نمی‌سازد؛ و حکومت این جا نه معنای دولت را می‌دهد، و هم‌این است که شامل حشدالشعبی یا حزب‌الله یا حماس هم می‌شود...

سرپل احیای حلقه‌های میانی واقعی و جدایی آن‌ها از حلقه‌های میانی قلابی کدام پرونده‌ها است؟ قدس، اربعین، حجاب...

ملت در مصحف محمد مساوق امت است. این یعنی ملت در استعمال معاصر آن حتا از خودش اسم هم ندارد؛ چشم میله‌گراها روشن...