جهاد محصول حوزه‌ی شرعی است؛ از آکادمی مدرن جهاد در نمی‌آید اگر جنگولک در نیاید...

یغار علیکم و لا تغیرون، و تغزون و لا تغزون، و یعصی الله و‌ ترضون. به شما حمله می‌کنند و شما حمله نمی‌کنید، با شما می‌جنگند و شما نمی‌جنگید؛ آن چه صبر راه‌بردی خوانده می‌شود معصیت الاهی است...

نهضت زنده است، چون هنوز شهید می‌دهد...

من اگر بودم نهادن عکس شهیدانی که می‌خندند را در مکان‌های عمومی ممنوع می‌کردم؛ حتا آن‌ها که یک لب‌خند محو ته چهره‌شان دارند...

آنان که از جنگ فراگیر می‌ترسند را از کربلاء می‌رانند...

خانه را به هم زده بودیم تا یک طبقه را مضیف زائر کنیم و فقط یک دست لباس کار داشتم؛ شیخ می‌خواست آن نشست برگزار شود، که از طهران می‌آیند. گفتم: با لباس کار می‌توانم بیایم. وارد که شدم و علی که دیدم، کپ کرد. خبر نداشت که برخی نشست‌ها را در هم‌آن ساخت‌مان نیمه‌کاره برگزار می‌کنم...

اصرار بسی به ساخت سلاح اتمی برای هم‌این است که تن به سختی جهاد ندهند؛ جهاد نرم تا سخت، طی سال‌ها و نسل‌ها. می‌خواهند جنگ یک دکمه‌ی قرمز باشد که هر گاه به تنگ آمدند بفشارندش و‌ تمام...

آن که پی ساخت سلاح اتمی است ممکن است ریشو باشد یا چادری، پاس‌دار باشد یا آخوند، نخبه باشد یا توده؛ هر چه است اما شیعه‌ی مکتبی نیست...

ساخت سلاح اتمی آرمان بن‌یادگراهای شیعه است و نه شریعت‌مدارهای شیعی...

جریان اصالت قدرت بر شریعت، با هم‌آن ممشایی که با نقض فتوای حضرت ره‌بر پی راه دادن زن‌های فاجر به ورزش‌گاه مردهای نیم‌شل‌وارپوش بود، با نقض فتوای حضرت ره‌بر پی راه دادن سلاح اتمی به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران است؛ تخم‌مرغ‌دزد، شترمرغ‌دزد می‌شود...

جریانی که در حکم‌رانی زیر نقاب عدالت و مصلحت و اولویت و امنیت، قدرت را بر شریعت اصالت می‌دهد پی بقاء و اقتدار است؛ مسأله‌اش قبر و قیامت نیست...

شاخص مکتب حاج قاسم این بود که به تصریح حضرت ره‌بر: شرعی می‌جنگید. کسی که پی ساخت سلاح اتمی است تهی از تعبد شرعی جنگیدن است...