שמע ישראל: بشنو ای اسرائیل؛ جدای شروع نمازهای روزانه این آخرین کلامی است که جهود در حال احتضار بر زبان باید بیاورند...

שמע ישראל...

توتم تشیع صهیونی شیر تعزیه است؛ برای پنجه کشیدن به تشیع مصطفوی در پوست تشیع صفوی می‌رود...

گفتار تشیع صهیونی را همه شنیده‌ییم: اهل غزه ناصبیند، مسجدالاقصی نه در شام که مسجد کوفه در عراق است، خطر سنی‌ها از جهود بیش‌تر است، نه غزه نه لبنان، چراغی که به خانه روا است به مسجد حرام است، سوریه را رها کن فکری به حال ما کن، خودروسازی ما اسرائیل ما است، اسرائیل نام خدا است...

عصر روز قدس پیاده از خانه تا ابتدای جاده‌ی عتبه‌ی قدس خواهیم رفت؛ در نقطه‌ی چاووش شهر نهال زیتون خواهیم کاشت و به قبله‌ی اول مسلمین سلام خواهیم داد و نماز مغرب خواهیم خواند و افطار خواهیم کرد و باز خواهیم گشت...

سنی امریکایی و شیعه‌ی انگلیسی را در یک شاخصه می‌توان یک‌کاسه کرد: تطبیع. هم‌این است که اکنون می‌توان این دو سویه از امت اسرائیل را به نام تازه‌شان خواند: تسنن صهیونی، تشیع صهیونی...

گفتار جنبش عدالت‌خواه دانش‌جویی، گفتار اهل نهضت نیست، گفتار اهل سنت است؛ اهل سنت خمینی. هم‌این است که سنت و مکتب خمینی برای آن‌‌ها امتداد معناداری در نهضت و‌ مکتب خامنه‌یی ندارد...

نصیحت متأخر از حجت است؛ کسی می‌تواند مدعی النصیحة لأئمه المسلمین باشد که حجت معتبر شرعی در دست داشته باشد...

کاشت نهال زیتون در نخستین نقطه‌ی چاووش، در ابتدای جاده‌ی پیاده‌ی عتبات عراق و حجاز و شام؛ عصر روز قدس ۱۴۰۳ هجری شمسی، قم مقدسه...

سینماگرها خالق شخصیت‌ها و موقعیت‌های داستان‌هایی استند که می‌سازند. حال پرسش ساده از ایشان هم‌این است که خدای داستان‌های سینمایی آن‌ها خدای خالق است یا خدای مخلوق؟ یا چه...

داستان دینی آن داستان است که خدایی در آن در حال تمشیت است؛ با این همه خدای داستان دینی را کمابیش داستان‌نویس تمشیت می‌کند. این یعنی در این اقانیم مشرکانه خدای داستان دینی خدای پسر است. داستان‌نویس که است؟ روح‌القدس، و شاید حتا خدای پدر...

داستان نادینی تهی از امری الاهی است و از سنخ کفر است. آن چه داستان دینی خوانده می‌شود اما با خلق امر الاهی از سنخ شرک است. خلق خدایانی دست‌نوشته‌ی داستان‌نویس‌ که در کف مشیت اویند، که تلاش می‌کند که ما بپن‌داریم حضرت الاه است‌ و او ملهم از روح‌القدسش...