قانون‌گزاری حقوقی آن طور که این سال‌ها در شوراهای جمهوری اسلامی ایران رائج شده است بیش‌تر قانون‌گذاری است؛ عبور عرفی از شریعت محمدی...

بن‌یادگرایی ایران‌شهری، خودش و بیرقش، شیر تعزیه است. در پوست تشیع صفوی می‌رود تا با ملی کردنش امت اسلام مصطفوی را بدرد...

حضورالحاضر حماسه است، می‌خواهد هشت در سد باشد یا هشتاد در سد...

مراتب ولایت شرعی در حکومت اسلامی شرکت هرمی نیست که درسدی جریان بیابد و نیابد...

بینه‌ی ایران‌شهری پی ملی کردن تشیع است، هم‌آن طور که بینه‌ی بدوشهری پی قومی کردن اسلام است؛ امت‌ستیزها...

بینه‌ی ایران‌شهری ستیزش با بینه‌ی اسلام‌شهری را پشت نقاب سنی‌ستیزی و سلفی‌ستیزی استتار می‌کند...

این روزها پلیس جمهوری با کشف فاحش حجاب برخورد می‌کند تا آیا برسد به حد وجه و کفین؟ با این همه هم‌این اقامه‌ی نسبی حجاب شرعی را نباید تضعیف کرد: ما لا یدرک کله، لا یترک کله...

آن جا که اختلاف نیست، انقلاب نیست...

‏در تمام سال‌هایی که نگران تأثیر جامعه‌شناسی مدرن و روان‌شناسی مدرن بر جامعه‌ی اسلامی بوده‌ییم، حقوق مدرن به صورت قانونی در حال استحاله‌ی جامعه‌ی اسلامی به جامعه‌ی الحادی بوده است...

جهود آنوسی؟ گبر‌های شرمنده را هم دیده‌یید که صریح از شم‌شیر کشیدن بر نبی و وصی و صحابی صادق آن‌ها برای دفاع از طاغوت ساسانی می‌گویند؟ یا چه...

ایران ام‌روز ام‌القرای امت احمد است؛ هم‌این است که اسلام‌شهری‌ها پی رباط در ایرانند و یکی پس از دیگری برای آن به شهادت می‌رسند و ایران‌شهری‌ها پی فرار از آنند و یکی پس از دیگری از آن مهاجرت می‌کنند...

مسجد اهل سنت بدعت است...