پن‌دار وحدت‌بسنده‌های شیعه‌تبار منکر دعوت به تشیع آن است که تقیه تنها با نبی و وصی بوده است و فقیه تقیه نمی‌کند...
پس از بینه‌ی یاوه‌ی ترجیح سنی سکولار، بینه‌ی ترجیح شیعه‌ی سکولار هم در هم‌این نزدیکی‌ها در کار است: شیعه‌های مکتبی که تشیع را مناسک شامل حیات انسان می‌دانند و نه سبک دم‌دمی زیست پستو را به شعب ابی‌طالب می‌فرستیم و با سکولار سنی و ترسا و چپ برای تصرف پارلمان و پادگان می‌بندیم...
انتخابات سامانه‌ی مشورت حضورالحاضر با ولی امر مسلمین است تا ایشان رئیس جمهور را تعیین کنند...
برای زدن رقیب از آن خبرگزاری در طهران تا آن ورزش‌گاه در قم تهمت ابطال‌طلب‌ها را تکرار می‌کردند: شیخ محمد تقی مصباح یزدی، حجتیه است؛ چون آن نیمه‌ی شعبان در مؤسسه‌ی در راه حق چراغانی کرده است. می‌دانستم شیخ آن جا تنها مدرس بوده است و ام‌سال خواندم که آن زمان حتا ایران نبوده است...
رفتار سیاسی عموم اهل سنت در انتخابات جمهوری اسلامی ایران به ما می‌گوید: رویه‌ی وحدت منهای دعوت، بیرون از ایوان هم‌آیش‌های رسمی چه آورده‌یی برای شیعه‌های مکتبی و برای سکولارهای شیعه‌تبار داشته است...
مشارکت اهل سنت محمدی در حکومت اسلامی در دوره‌ی جمهوری اسلامی ایران فرصتی تاریخی برای اصلاحات کلامی مذاهب آن‌ها بود، اما بسنده‌ی شیعه به وحدت و غلاف کردن دعوت باعث شد که نه شرکت در انتخابات و نه حتا نماینده داشتن در مجلس فقهای خبره، زیرساخت سازوکار تعریف اهل سنت انقلابی نشود...
ترجیح سنی سکولار معنای ساده‌اش آن است که کارگزاران عرفی نظام ترجیح می‌دهند اهل سنت محمدی دست‌گاه کلامی خود را مدرن‌تر کنند اما امامی‌تر نکنند. این دلیل ساده‌ی سهم دادن بیشابیش به سنی‌های سکولار و کاسب‌کاری آن‌ها با سنی‌گری و سلفی‌گری در شرق و غرب ایران است...
وحدت منهای دعوت، وحدت یک‌‌طرفه، وحدت یک‌لت، یعنی شمای شیعه اگر به انکار استبصار رسیده باشی اما آن‌های سنی حتا از تکفیر شما دست نشسته‌اند...
نهمین گردهم‌آیی جامعه‌ی فعالان مردمی اربعین هر چند با کارشکنی سردارهای خط استحسان پای برگزاری در نیمه‌ی خرداد مشهد مقدس تعلیق شد، تشکیل آن در هیأت نشستی مشورتی این پیام را داشت که حلقه‌های میانی واقعی برابر حلقه‌های میانی قلابی اگر چه در کنف حمایت حلقه‌ی حاکمیت، پس نمی‌نشینند...
دوقطبی انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم دوتایی نام‌زد سرخ | نام‌زد صورتی است...