رأی حلال از بینه‌ی اقامه‌ی شریعت محمدی و حجاب شرعی بر می‌آید.‌ رأی حرام از بینه‌ی اباحه‌ی شریعت محمدی و حجاب شرعی بر می‌آید...

برای یک زندگی معمولی؟ جنبش فواحش و شورش هرزه‌ها و خیزش لختی با هم‌آن شعار رسمی خویش کاری که کف کوچه و کافه و آکادمی نتوانست را در دولت جمهوری اسلامی ایران پی می‌گیرد...

دش‌واره‌ی درشت پویش انتخاباتی ابطال‌طلب‌های سکولار ایرانی هم‌این است که چه طور با قرآن خواندن رأی قرآن‌ستیزها و قرآن‌سوزها را جلب کند...

مناظره برای سنجش عقل نام‌زدهای انتخابات است. رسانه‌ی ملی ترجیح می‌دهد با این میزگردها که نامش را مناظره نهاده است به سنجش علم نام‌زدها بسنده کند...

فائده‌ی کشیده شدن انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم به دور دوم هم‌این است که تابوی مناظره‌ی دوبه‌دوی نام‌زدها در سازمان جام‌جم و شبکه‌های آن شکسته می‌شود...

آخوند پروانه‌یی رحماء علی الکفار است...

هن‌گامی که فقیهی در صف نام‌زدهای انتخابات وجود ندارد، ناگزیر به آن که فقه‌خوانده‌تر و فقه‌مدارتر است رأی مشورتی باید داد...

آن که اقامه‌ی سخت شریعت را انکار می‌کند فاقد فقاهت است، حتا اگر هفت ذرع دستار بر سرش سنگینی کند...

دموکراسی اسلامی هم‌این ناسازگاره‌یی است که می‌بینیم: با قرآن خواندن پی رأی جمع کردن از قرآن‌سوزها آمده‌اند...

دوتایی برنامه|کارنامه هم‌آن قدر سرکاری است که دوتایی اصول‌گرا|اصلاح‌طلب. دوتایی انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری دوقطبی اقامه|اباحه است...

عید غدیر روز عزای عمومی سکولارهای شرمنده و درنده است...

پرونده‌ی اهل سنت سال‌ها است که در اختیار نهاد امنیت است؛ این است که پای انتخابات با قول و قرار قدرت کار جمع می‌شود. آن نام‌زد که از شورای امنیت آمده است اما شاید تنها نام‌زد است که اهل سنت را در هیأت هویت می‌فهمد و کاش نخبه‌های اهل سنت از بازی امنیت/قدرت به هویت/شریعت بیایند...