صبح در نقطه‌ی چاووش قم مقدسه، آستان شاه‌جمال، طلبه‌هایی که به تبلیغ شریانی در مسیر کاظمین به کربلاء می‌رفتند را بدرقه کردم. به‌شان گفتم: مسیر را دقیق مرور کنید تا سال بعد از مرز ایران و سال‌های بعدتر از در خانه پیاده‌‌روی کامل اربعین و تبلیغ شریانی روی جاده‌های آن را شروع کنید...

موکب‌‌های ایرانی، جدای موردهای نادر، تنها در بازه‌ی نجف تا کربلاء حاضرند؛ هم‌این است که تحلیل‌هایی که در باره‌ی دولتی شدن مناسک اربعین و به هم ریختن ریختار عشائری پیاده‌روی آن می‌شنوید تنها ناظر به هم‌این چند ده فرسنگ پایانی از هزاران فرسنگ جاده‌ی پیاده‌ی درون و بیرون عراق است...

جامعه‌شناسی پروازی پایش روی زمین سفت نیست و با سنت مماس نیست. در فرودگاه نجف پیاده می‌شود و در فرودگاه بغ‌داد سوار می‌شود و در هم‌این فاصله‌ زیر سایه راه به راه در باره‌ی مناسک اربعین نظریه‌های دل‌بخواه و جهان‌شمول می‌دهد...

سکولاریسم سر و ته...

مسیرة الأحرار 🇵🇸راه قدس از کربلا می‌گذرد🇵🇸 🔹 راه‌پیمایی برائت از مستکبرین در موسم اربعین و در حمایت از مردم مظلوم غزه 🕰 زمان: عصر روز یکشنبه ۴ شهریور مصادف با اربعین حسینی، ساعت ۱۷ 📍 مکان: انتهای شارع القبله، میدان پرچم (الرایة)، به طرف پل الضریبة *با حضور گروه‌های مختلف مردمی از اقصی نقاط عالم همراه با سخنرانی چهره‌های مقاومت 💠 #مسیرة‌الاحرار را دنبال نمایید: @Masiratolahrar

ام‌القرای ایران به آن‌ها که در بیعت امام امتند تابعیت ملی بدهد...

وطن یک ماهیت امی است و نه ملی یا قومی...

سلمان پارسی را در ترازوی ملی‌گراهای ایران‌شهری بگزارید تا میزان انحراف آن‌ها از اسلام را به چشم ببینید...

وطن، ملت در چنبره‌ی مرز نیست.‌‌..

سلمان پارسی و صهیب رومی و بلال حبشی به ما می‌آموزند که فهم مدرن از وطن هیچ ربطی به درک محمدی از آن ندارد...

امت بودن امت با تبعیت آن‌ها از ناموس عالم است: شریعت. میله‌گراهای امت‌ستیز و شریعت‌ستیز هم‌آنند که خود گفته‌اند: بی‌ناموس...

وطن را نه قومیت می‌سازد و نه ملیت؛ و هم‌این است می‌هن...

پس از قرآن سر نیزه کردن و نهج‌البلاغه سر نیزه کردن، سکولارهای نهان‌روش ایرانی بخت خویش برای سر نیزه کردن ولایت فقیه می‌آزمایند...

سکولاریسم سر و ته، هم‌این است که از سیاسی نبودن تکیه‌های عزاداری می‌نالی اما امر به معروف و نهی از منکر زیر خیمه‌ی آن را بر نمی‌تابی...

خط استحسان اهل اجتهاد نیست که بتواند با امت امام و امام امت احتجاج کند. هم‌این است که هر جا کم می‌آورد پای یک نفر را وسط می‌کشد و از او اخبار می‌کند بی آن که امکان استناد باشد. ممشای نواخباری‌های ناسره‌ی این سال‌ها نوبابی‌گری است، و تو بگو سررسید ورق زدن و کد کشیدن...

آخوند پروانه‌یی، مداح موزیکال، پاس‌دار پراگماتیست، سر تا ته یک کرباسند....

آن که غزه و لبنان و پاکستان و خراسان را بفروشد، به وقتش ایران را هم خواهد فروخت...

اصول‌گرایی اکنون بیش‌تر یک بیماری خودایمنی است...

یک‌کاسه شدن اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی محصول منقضی شدن این دوتایی و شکل گرفتن یک دوقطبی واقعی است: مکتبی | سکولار...

وفاق با اصلاح‌طلبی اگر اسباب اتمام نفاق اصول‌گرایی باشد اتفاق بدی نیست...

عرفی‌سازها خوش دارند شریعت‌مدارها را بن‌یادگرا بخوانند...

ساکتان فتنه‌های قبل عاملان غائله‌های بعدند...

مداح موزیکال پای کدام منبر عمل آمده است؟ آخوند پروانه‌یی...

پیاده‌روی اربعین در ایران فرصت کشف مناسک و مراسم آن از نو است: از چه سفر تنها کراهت دارد؟ از چه خواب نوشین بام‌داد رحیل، باز دارد پیاده را ز سبیل؟ از چه الرفیق ثم الطریق؟ از چه پرچم می‌کوبند؟ از چه هیاهو می‌کنند؟ از چه به زور به تو می‌خورانند؟ از چه اصراری به پیام دادن ندارند...

پیاده‌روی عتبات، بناء به آن روایت، اگر از در خانه‌ی زائر پیاده شروع شود هیچ کس از آن جا نمی‌ماند و شده به یک قدم یا یک‌سد قدم یا یک‌هزار قدم از خانه به طرف عتبه شدنی است؛ این یعنی در مناسک پیاده‌روی اربعین جامانده از طریق‌الحسین نداریم و تنها دورمانده از حائر حسینی داریم...