ملی تعریف کردن دش‌من، ما را از دش‌منان درون مرزها نابینا می‌کند.‌ دش‌منان امت که با ما یک ملتند...

وعده‌ی دولت چهاردهم برای رفع تبعیض با اقلیت‌های مذهبی راستی‌آزمایی ساده‌یی دارد: گرفتن پرونده‌ی اهل سنت ایران از وزارت اطلاعات و واسپردن آن به وزارت کشور و وزارت ارشاد و وزارت میراث...

امامان شیعه که جای خود دارند، این جا اما اگر یک سید روی فرش بنشیند ما می‌رویم روی موکت، روی موکت بنشیند ما می‌رویم روی موزاییک.‌ آن روز در چابهار با آن مولوی حنفی بریلوی نشسته بودم، و از شدت محبت‌شان به اهل بیت پیام‌بر می‌گفت...

مذهبی‌های صورتی با دگوری‌های لجنی رفیق می‌شوند؛ وفاق مذهب‌هایی سرخ اما با آن‌ها نشدنی است...

سکولارهای هار با اسم رمز وفاق در حال مکتب‌زدایی و مکتبی‌زدایی در ایرانند...

ما با هیچ کافری وفاق نداریم؛ می‌خواهد کافر فرنگی باشد یا کافر یانکی یا کافر پارسی...

مکتبی‌ها با سکولارها نه وحدت دارند و نه وفاق و نه رفاقت...

هن‌گامی که یک دولت عرفی‌ساز سر کار است خطر دومی که شریعت‌مدارها را تهدید می‌کند رشد بن‌یادگرایی است...

وفاق به روایت دولت التقاط هم‌آن عرفی‌سازی است؛ تطبیع...

وفاق نام تجاری نفاق است...

پیاده‌روی موسم چهل‌وهشتم روی مسیرهای منتها به مقصد مشهد مقدس تنها یک نمونه است که از چه هر آن چه طی این سال‌ها در چهارچوب موسم اربعین تعریف کرده‌‌ییم در چهارچوب بیاده برای در بر گرفتن دیگر موسم‌ها و مسیرها و مقصدها بازتعریف باید کرد...

نقشه‌ی راه آن چه وفاق خوانده می‌شود چه است؟ آن چه اصول‌گرا و آن چه اصلاح‌طلب خوانده می‌شوند بر سر قدرت با هم ببندند و شریعت‌مدارها و شریعت را از مدار کار خارج کنند و در حاشیه بگزارند...

اصول‌گرایی چه گونه سویه‌یی از اردوگاه ابطال‌طلبی شد؟ با طی هم‌آن مسیری که اصلاح‌طلب‌ها دهه‌ها پیش رفته بودند: خارج کردن شریعت از اصالت و کنش در چهارچوب اصالت قدرت...

اصول‌گرایی اکنون کمابیش سویه‌ی شریعت‌گریز اردوگاه ابطال‌طلبی ایرانی است؛ روی هم‌این مسیر اگر ادامه بدهد به وقتش به شریعت‌ستیزی سویه‌‌ی اصلاح‌طلب هم خواهد رسید...

درستش آن است که بگوییم اصول‌گرایی و اصلاح‌طلبی مدت‌ها است که در ابطال‌طلبی تمام شده‌اند. آن چه اکنون پیش روی ما است، ابطال‌طلبی شرمنده و ابطال‌طلبی درنده است که دوشادوش هم برابر اسلام‌طلب‌ها صف کشیده‌اند...

سینمای دفاع مقدس اگر مؤثر بود دست کم بازی‌گرهایش را متأثر می‌کرد...

حقیقت را با دروغ نمی‌توان روایت کرد؛ و تو بگو: رمان، سینما، نمایش...

نقاشی کشیدن از نبی وهن ایشان است، درست مانند تعزیه بازی کردن از وصی...

عصر آن بیست‌ودوم به‌من، این تنها انقلاب سیاسی در بالاترین مراتب حاکمیت بود که به پی‌روزی رسید. این یعنی انقلاب تمدنی در تمام مراتب هنوز درون حکومت اسلامی به نهایت نرسیده است...

ساده‌ترین سطح استحسان هم‌این است که دل‌خواست‌های خودت را به ولی فقیه منتسب کنی و از زیر اجتهاد و احتجاج در آن‌ها در بروی؛ گویا که داری اخبار از ایشان می‌کنی. نوبابی‌‌گری ناسره...

شریعت‌مدارها در کمین عرفی‌سازهایند تا در سکولار کردن تنها حکومت الاهی عالم موفقیت نیابند...

اصول‌گرایی اکنون کمابیش اصلاح‌طلبی یواشکی است...

شیعه از شهادت حضرت محمد اگر کوتاه بیاید می‌روند به انکار شهادت حضرت فاطمه؛ شیعه از شهادت حضرت فاطمه اگر کوتاه بیاید می‌روند به انکار شهادت حضرت حسین. از خط شهادت امامان شیعه کوتاه نباید آمد...

خوانش ایرانی هنوز موکب را ایست‌گاه [صلواتی] می‌داند؛ موقف. موکب در خوانش عراقی اما یک امر متحرک است که روی مسیر با زائر حرکت می‌کند...

اخلاق را این روزها آدم‌های آکادمی نسخه‌ی عرفی فقه می‌دانند، هم‌آن طور که ادراک آن‌ها از فرهنگ نسخه‌ی عرفی شریعت است...