جایی میانه‌ی راه صیدا به صور، در صرفند، خانه‌یی است که به صحابی حواری پیام‌بر اعظم، ابوذر غفاری منسوب است. ابوذر هر چند از حجاز به شام تبعید شد اما شیعه را در این جا بنیان نهاد. شاید برای هم‌این است که تشیع در لبنان در طول تاریخ با مقاومت آمیخته بوده است...

جنبش فواحش در ایران اسلامی با بیرون ریختن دو لاخ مو شروع شد و به لطف سفاهت کارگزاران صورتی نظام به کشف عورت رسیده است؛ پویش پت‌یاره‌ها...

خط استحسان در قوه‌ی قضائیه اگر طی سال‌ها اجتهادزدایی از این قوه، دادگاه انقلاب را در دادگاه جمهوری فرو ننشانده بود اکنون اقدام ضد انقلاب در پوست جمهوری را می‌توانست تعزیر کند...

از غائله‌ی ژینا تا اکنون به قدر تمام دهه‌های برقراری جمهوری اسلامی در ایران کشف فاحش حجاب رشد کرده است؛ با این همه آخوندهای پروانه‌یی و پامنبری‌های صورتی آن‌ها و مریدهاشان از کارگزاران سکولار نظام بر آنند که اقامه‌ی نرم تا سخت حجاب شرعی باعث بسط بی‌حجابی است؛ احمق‌های درجه‌ی یک...

در جایی مانند سوریه و لبنان بی‌حجابی رائج‌تر از ایران است؛ حتا در منطقه‌های مسلمان‌نشین. بی‌حجابی در اکنون ایران اما خلاف این کشورها بیش‌تر از سنخ روسپی‌پوشی است...

عادت سالیان کارگزاران سکولار جمهوری هم‌این تندرو و افراطی و متحجر خواندن بدنه‌ی مکتبی‌های انقلابی است؛ تا برسیم به خوارج و فرقان و طالبان و داعش و سوپرانقلابی...

دولت چهاردهم طاغوت است؛ نمونه‌ی درشت رگه‌های جاهلیت جا خوش کرده در بدنه‌ی جمهوری اسلامی ایران...

حجاب شرعی باید فرهنگ بشود. هنگه‌ها و هنجارها را اما با پی‌وستاری از کنش سخت تا نرم می‌توان فر نهاد...

اگر قرار نیست حکومت از سلاحش برای اقامه‌ی شریعت استفاده کند، دلیلی بر انحصار حمل سلاح توسط حکومت نمی‌ماند و سلاح متشرعین را به آن‌ها باز باید گرداند...

از لبنان تا عراق تا ایران تا حجاز تا یمن سلاح امت دخلی به دولت ندارد...

آن نهادی که بیرون مرزهای ایران اسلامی و درون مرزهای آن، ضد شریعت محمدی و حجاب شرعی نظریه می‌دهد معاونت راه‌بردی جنبش فواحش است و نه معاونت راه‌بردی جمهوری اسلامی...