سلاح کشتار جمعی تعبیر دقیقی نیست؛ تعبیر دقیق، سلاح کشتار گتره‌یی است...

زمان جنگ سوریه هم‌این جریان عرفی ملی که پی احیای امپراطوری پارسی بودند و پی سلاح اتمی ایرانی بودند و طلبه‌های شرعی را مخل کار خود می‌دانستند به یکان‌های امی جبهه‌ی مقا‌ومت می‌گفتند: یک‌بارمصرف...

به تصریح حضرت ره‌بر: حاج قاسم عرفی و گتره‌یی نمی‌جنگید، حاج قاسم شرعی و فقهی می‌جنگید...

حزب‌الله مدرسه است، فرقه نیست...

جا دارد از این مذهبی‌های صورتی مدافع سلاح اتمی بپرسیم که به‌تر نیست کار فرهنگی و کار کارشناسی و کار درازمدت را جاگزین خاکستر کردن در جای مردان و‌ زنان و کودکان کنیم؟ یا چه...

قدرت را بر شریعت که اصالت بدهیم طبیعی است که از ساخت سلاح اتمی هم حمایت خواهیم کرد.‌ مشکل فقط آن است که این قدرت از این پس دیگر شرعی نیست؛ می‌شویم یک طاغوتی در ردیف طاغوت‌های دیگر؛ جمهوری اسلامی ایران مانند جمهوری اسلامی پاکستان...

سپاه کی سلاح اتمی خواهد ساخت؟ هن‌گامی که جای انتمای به فقهای حوزه‌ی شیعی پی اتکای به حقوق‌دان‌ها و سیاست‌‌دان‌ها و فیزیک‌دان‌های دانش‌گاه مدرن برود...

سلاح اتمی ساختن وهن مذهب است، بسی بیش از موهن بودن قمه زدن...

شاخص مکتبی بودن زن‌ها زمانی ازدواج مکرر بود. شاخص مکتبی بودن مردها زمانی است که سلاح اتمی است...

سلاحی که بسازی و نزنی بازدارنده نیست، آهن‌پاره است. ساخت سلاح اتمی بی اراده‌ی استفاده از آن اسراف است...

سلاح اتمی اسلامی تنها خاصیتی که دارد هم‌این است که شاخص عرفی شدن در سکولارهای نهفته تا شرمنده‌ی ریشو|چادری است...

کارگزاران صورتی نظام طی سال‌ها ذیل هم‌آن منطق عرفی ساخت سلاح اتمی را پی گرفته‌اند که در هم‌آن سال‌ها جریمه‌ی ربوی را در بانک‌ها گرفته‌اند یا زن‌ها را به ورزش‌گاه مردها فرستاده‌اند...