تحدید اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری توسط قانون اجتماعات وزارت کشور مخل مبانی اسلام است...

هیچ قانون جاری و نه حتا قانون اساسی حق تحدید احکام شریعت را ندارد؛ شریعت محمدی امر به معروف و نهی از منکر در کوچه و بازار را منوط به اجازه گرفتن از کسی نکرده است...

هم‌این مانده است که برای اقامه‌ی شریعت در امر به معروف و نهی از منکر آن هم نرم کف خیابان بخواهیم از این دولت و آن وزارت مجوز بگیریم؛ چه کسی شما را بر شانه‌ی شرع سوار کرده است؟ یا چه...

این نظام تقنین پسامشروطه که در مجلس شورای ملی ساخته و‌ پرداخته شده است هم‌آن قدر فقهی و شرعی است که آن مجسمه‌ی شهید سید حسن مدرس که آن گوشه‌ی آن مجلس ایستاده‌اند...

سکولاریسم شاخ ندارد. هم‌این که امر به معروف و نهی از منکر فردی و تک‌رقمی را ذیل حکم شریعت می‌دانیم و با جمعی و چندرقمی شدنش کف خیابان از ذیل حکم شرعی به قانون عرفی وزارت کشور می‌بریمش و تعلیقش می‌کنیم، یعنی به مراتب سکولاریم...

وهن شریعت؟ راست‌دینی و اردکیشی مذهبی‌های سرخ وهن شریعت نیست؛ دودره‌بازی و زیروروکشی و وسط‌خوابی مذهبی‌های صورتی وهن شریعت است...

تقنین اگر تفقه نباشد تفرعن و طغیان است...

آن دستاربندی که دایه‌ی سلیطه‌های فاجر شده است و برای طلبه‌های ناهی از منکر زن‌بابا است، شریعت محمدی را سر و ته خوانده است...

نظام حقوقی اکنونی ایران به خیال خود، با نقطه‌ی عطف مشروطه، سلطنت و استبداد را در امر تقنین مهار کرده است اما واقعیت آن است که روی دست شریعت و اجتهاد هم بلند شده است...

آخوند پروانه‌یی با سلیطه‌ها می می‌خورد و با طلبه‌ها تلو‌تلو...

پارسال که در شورش هرزه‌ها مصحف و مسجد و مدرسه سوزاندند تفقه‌تان در تعطیلات بود که ام‌سال در پشت‌بانی از سلیطه‌های سکولار پشت میز آخوندی‌تان برگشته‌یید؟ یا چه...

به نظر می‌رسد جریان آنتی‌تز انقلاب در قم مقدسه این روزها به آستانه‌ی آنتی‌تز ساختن برای اسلام رسیده است؛ پروتستان‌های دستاربند سترون‌..