دولت التقاط هنوز نیامده در حال موالات با کفار ذمی داخلی است؛ سر کار که بیاید می‌رود پی موالات با کفار خارجی حربی...

دولت التقاط به هم‌این راحتی که می‌بینیم، با هتک علنی مذهب رسمی کشور، سکولار است و مکتبی نیست...

تردیدی در مکتبی نبودن و سکولار بودن دولت التقاط نیست؛ مسأله آن است که طی چهار سال آینده دولت مستقر در جمهوری اسلامی ایران سکولار شرمنده است یا سکولار درنده...

دولت التقاط یک‌تکه صورتی است؛ جاهلیت چرک...

واکنش جوراب‌قرمزی‌های حامی دولت التقاط در نسبت با هتک مذهب رسمی کشور توسط کارگزاران این دولت، به ما نشان می‌دهد که چه قدر ادعای ولایتی و رافضی و برائتی بودن آن‌ها را جدی باید گرفت...

انتظار داریم این سکولارهای ابطال‌طلب ایرانی که بی مهر نماز جماعت خوانده‌اند، شیعه بودن را در پذیرش حکم‌رانی امتیاز بدانند؟ یا چه...

آن کارگزار سکولاری که در محیط داخل ایران اسلامی سبیل کفار ذمی را می‌پذیرد در محیط خارجی هم سبیل کفار حربی را خواهد پذیرفت؛ تخم‌مرغ‌دزد شترمرغ‌دزد خواهد شد...

کسی در سکولار بودن دولت التقاط تردید ندارد؛ آن چه محل تردد است آستانه‌ی درنده شدن سکولارهای شرمنده‌ی سازنده‌ی این دولت ابطال‌طلب است...

آخوند پروانه‌یی هیأت عزاداری را از تکیه‌ی تفقه مبدل به زاویه‌ی تصوف می‌کند...

نهج‌البلاغه سر نیزه کردن هم‌این است که زیر اسم دولت مولا علی، شیعه نبودن را اسباب امتیاز می‌خوانی...

اگر مشروعیت را هم‌آن شرعیت می‌دانید و آن را به رأی اکثریت نسبت می‌دهید یا مصوب استید و یا مشرک؛ گزینه‌ی سومی هم به نظر در کار نیست...

ترجیح شیعه‌ی سکولار هم در دولت التقاط در تقدیر است...