امیر المؤمنین علیه السلام به او فرمودند: هیچ چیزی از تو به سرقت نرفته است. سپس به قنبر رو کردند و فرمودند: ای قنبر! اسبم را آماده کن. قنبر نیز اسب حضرت را آماده کردند. حضرت سوار اسب شدند و به قنبر و اصبغ فرمودند: شما دو نفر دست این یهودی را بگیرید و جلوی من حرکت کنید و من پشت سر شما می‌آیم. قنبر و اصبغ، دست او را گرفتند و جلوی حضرت حرکت کردند تا به آن محل رسیدند. امام علی علیه السلام از اسب شان پایین آمدند و با شلاق شان یک دایره درست کردند و به آن‌ها گفتند: وارد این دایره شوید تا اجنّه شما را اذیت نکنند، سپس با شلاقشان به پشت اسبش زدند و اسب به طرف صحرا فرار کرد، آن گاه فرمودند: ای اجنّه! ای فرزندان حارث پسر ابلیس لعین! اگر الاغ‌های این مرد را به او پس ندهید عهد و پیمانی که با هم داشتیم باطل می‌شود و با شمشیرم به شما حمله ور شده و شما را به درک واصل می‌کنم. ناگهان صدای پای اسب‌ها و طبل آن‌ها به گوش شان رسید و جماعتی می‌گفتند: اطاعت مخصوص خدا و رسولش و وصیّ رسولش است، یکباره زمین شکافت و ریسمان شصت الاغ با بار‌هایی که داشتند بدون کم و کسری در صحرا رها شد و آن‌ها را به یهودی دادند. وقتی به کوفه رسیدند، مرد یهودی از امام علی علیه السلام پرسیدند: اسم پسر عمویت محمّد مصطفى صلی الله علیه و اله و اسم تو و دو فرزندت در تورات چیست؟ ایشان به او فرمودند: اسم پسر عمویم در تورات (طاب) و اسم من (الیا) و اسم دو فرزندم (شبر) و (شبیر) است. آن گاه مرد یهودی با گریه عرض کرد: یا امیر المؤمنین! دست مبارکتان را دراز کنید تا اسلام بیاورم: ﴿أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ إِنَّكَ وصيّه من بعده وَ انَّ ما جاءَ وَ جنّتَ به حقُّ﴾ همانا خدایی جز الله نیست و شهادت می‌دهم محمّد علیه السلام بنده و فرستاده او است و تو وصیّ و جانشین بعد از او هستی و آن چه را که او آورد و تو می‌آوری، حق است. ------------ | مدینة المعاجز ج۱

پیامبــــر خدا صلی الله علیه و آله به ابوذر غفاری فرمود: ای ابوذر، اگر علی نبود، حق از باطل، و مؤمن از کافر شناخته نمی‌شد و کسی خداوند را عبادت نمی‌کرد، زیرا علی سر مشرکان را با شمشیر زد تا مردم اسلام آوردند و خدا را عبادت کـردند. اگر این کار علی نبود، نه پاداش و ثوابی در کار بود و نه کیفــــر و جزایی بحارالانوار، ج 40، ص 55، حدیث 90

قضاوت امام علی علیه السلام بر اساس سنت پیامبر امام صادق علیه السلام فرمود: همه قضاوت‌های علی علیه السلام ریشه در سنت پیامبر داشت و او پیوسته می‌فرمود: اگر دو نفر برای قضاوت نزد من آیند و میان آنها حکمی کنم و آن‌گاه پس از مدتی طولانی دوباره برای همان موضوع نزد من بیایند، دوباره همان حکم را خواهم کرد. زیرا قضاوت، تحول‌پذیر و زایل شدنی نیست بحارالانوار، ج40، ص 242، حدیث 19

‌امیرالمومنین: دنيا بدن‌ها را فرسوده، و آرزوها را تازه مى‌كند، مرگ را نزديک و خواسته‌ها را دور و دراز مى‌سازد، كسى كه به آن دست يافت خسته مى‌شود، و آن كه به دنيا نرسيد رنج مى‌برد! نهج‌البلاغه حکمت۷۲ ‌@amir_nahl 🌿

🌱 روایت علوی حضرت مَولَی المُوَحِّدین مولانا امیرالمؤمنین(صلوات الله علیه) فرمودند: جز ما با کسی #رفاقت مکن و به کسی دل نبند؛ دوست و رفیق شفیق می‌خواهی فقط ما ؛ همه تو را رها می‌کنند ولی ما اهل بیت (صلوات‌الله علیهم أجمعین) از شما غافل نیستیم. 📓سفینةالبحار، ج3، ص260 #نعم‌الرفیق 📍پایگاه فضائل امیرالمومنین (ع) 👇 https://eitaa.com/fazaeel110

اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا عَدیلَ الخَیر اللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، و فی کُلّ ساعَة وَلیّا و حافظاً و قائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً و تُمَتّعَهُ فیها طَویلاً بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرٰحِمین

الإمیرالمومنین علی(ع): مَن أحَبَّنی وجَدَنی عندَ مَماتِهِ بحَیثُ یحِبُّ، و مَن أبغَضَنی وجَدَنی عندَ مَماتِهِ بحَیثُ یکرَهُ. امیرالمومنین علی(ع): هر که مرا دوست داشته باشد، در هنگام مرگش مرا آن گونه که خوشایند اوست بیابد و هرکه مرا دشمن داشته باشد، به هنگام مرگش مرا بدان گونه که ناراحت شود بیابد. . صحیفة الإمام الرِّضا، ص ۸۶، ح ۲۰۳.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله وسلّم فرمودند: خداوند عیسی را آیه و نشانه‌ای برای عالمیان قرار نداد، مگر به خاطر خضوع او برای "علی‌ بن ‌ابی‌طالب" علیه السلام بحارالانوار، جلد ۲۶ ، صفحه ۲۹۴

ام سلمه رضوان الله علیه می‌گوید: دیدم پیامبر(ص) این دعا را زمزمه می‌کند: اللهی لا تمتنی خدایا! مرا نمیران! بسیار تعجب کردم، این چه دعایی است که پیامبر می‌کند؟! آخر ایشان که همیشه از شوق دایدار خدا بی قرار بود! اما نیمه دوم این دعا را که شنیدم، تعجبم بر طرف شد: اللهی لَا تُمِتْنِی حَتَّی تُرِیَنِی عَلِیًّا پروردگارا مرا نمیران تا علی را ببینم ام سلمه رضوان الله می‌گوید: ناگهان یادم افتاد که علی(ع) در مسافرت است، لذا پیامبر دعا می‌کند: خدایا! مرا نمیران تا علی را ببینم پیامبر (ص) دلتنگ و بی قرار امیرالمومنین (ع) بودند... کراجکی، محمد بن علی، کنز الفوائد، ج 1، ص 296، قم، دار الذخائر، 1410ق.

قال مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام: وَ لاتُمَلِّكِ الْمَرْاَةَ مِنْ اَمْرِها ما جاوَزَ نَفْسَها، فَاِنَّ الْمَرْاَةَ رَيْحانَةٌ وَ لَيْسَتْ بِقَهْرَمانَة اموری که در خور و شایسته زنان نیست،به دستشان مسپار،پس همانا زن ریحانه‌ی بهشت و گل خوشبو است نه کارگزار و پیش خدمت! نامه ۳۱ نهج البلاغه

با فاطمه همنامی و این حکمتی دارد، هرچند از روی ادب ام البنین باشی... وفات بانو ام البنین محضر صاحب الزمان و شیعیان تسلیت باد

فاطمه کلابیه، بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با علی علیه السلام ، به امیرالمؤمنین پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه»، که اسم قبلی و اصلی وی بوده، او را ام البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا علیهاالسلام از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان، به یاد مادر خویش، فاطمه زهرا علیهاالسلام نیفتند و در نتیجه، خاطرات گذشته، در ذهن آن ها تداعی نگردد و رنج بی مادری آن ها را آزار ندهد.