🌹خود فراموشی، بالاترین قمارِ باخته...؟! تمام جنگهای #درون انسان، #مبارزه‌هایی که انسان در درون روح خودش دارد از نظر اخلاقی و ضد اخلاقی، در واقع مبارزه « #خود» با « #ناخود» است نه مبارزه «خود» با «خود». آنجا که میلهای حیوانی پیروزند و حکومت مطلقه با آنهاست و روی عقل و اراده و فطرت انسانی پوشیده است و یکه تازْ شهوات و غضبهاست یعنی همان غرایزی که حیوانات دارند، آنجا خود اصلی انسان مغلوب شده، فراموش شده، گم شده، باید رفت پیدایش کرد. آن انسانی که در وجود او جز حیوانیات، اموری که #مشترکات_حیوانی است، چیزی حکومت ندارد، در واقع خود واقعی را، #من_حقیقی را باخته‏ (قُلْ انَّ الْخاسِرینَ الَّذینَ خَسِروا انْفُسَهُمْ)، خودش را در این قمار باخته، بالاترین باختن ها. او خودش را فراموش کرده. آنچه که همیشه در یاد دارد و در نظرش مجسم است چیست؟ چه چیزی بر فکرش حکومت می‌کند؟ پول، شهوات، مأکولات، مشروبات، ملبوسات؛ جز اینها چیز دیگری بر وجودش حکومت نمی‌کند. پس آن «خود» کجا رفت؟ فراموش شد. بجای «خود»، «ناخود» را «خود» می‏پندارد. خودش فکر نمی‌کند که خودم را فراموش کرده‌ام. انسان هیچ گاه باور ندارد که خودش را فراموش کرده. [می‌گوید] من خودم را فراموش کرده‌ام؟! من همیشه دم از خودم می‏زنم: این خودم هستم که این قدر پول دارم، این خودم هستم که امروز چنین غذایی خوردم. قرآن می‌گوید خودت را گم کرده‌ای، او خود تو نیست، او یک چیز دیگر است، او #طفیلی خودِ توست، او خودِ طفیلی توست نه خودِ #اصیل تو. (وَ لاتَکونوا کالَّذینَ نَسُوا اللهَ فَانْسیهُمْ انْفُسَهُمْ‏) از آن کسان مباشید که خدا را فراموش کردند و خدا به عکس العمل این فراموشی- که قانون حق، قانون عمل و عکس العمل است- خودِ آنها را از یادشان برده، خودشان را فراموش کرده‌اند. آیت‌الله شهید مرتضی مطهری رضوان الله علیه فلسفه اخلاق، ص۱۴۰ #خود_فراموشی #قمار #من_حقیقی #مبارزه_با_نفس @fekre_parvaz 🌸🦋🌸🦋🌸🦋🌸