یک #روایت عالی من تزهّد بغیر علم جُنَّ فی آخر عمره او مات کافرا‼️ هر کس بدون دانش و علم کافی زهد پیشه کند در آخر عمرش دیوانه شده و یا کافر از دنیا میرود در #کشکول #شیخ_بهایی بود: العزلة بدون عين علم زلة وبدون زاء الزهد علة

با هر که شدم سخت به مهر ، آمد سست بگذاشت مرا و عهد نگذاشت درست از آب و هوای دهر سبحان الله هر چند که دوست کاشتم دشمن رُست #شیخ_بهایی #رباعی

تا منزل آدمی سرای دنیاست کارش همه جرم و کار حق لطف و عطاست خوش باش که آنسرا چنین خواهد بود سالی که نکوست از بهارش پیداست #شیخ_بهایی #رباعی

آنکس که بَدَم گفت ، بدی سیرت اوست وآنکس که مرا گفت نکو ، خود نیکوست حال متکلّم از کلامش پیداست از کوزه همان برون تراود که در اوست #شیخ_بهایی #رباعی

در مزرع طاعتم گیاهی بِنَماند در دست بجز ناله و آهی بِنَماند تا خرمن عمر بود در خواب بُدم بیدار شدم کنون که کاهی بِنَماند #شیخ_بهایی #رباعی

تا نیست نگردی رهِ هستت ندهند این مرتبه با همّت پستت ندهند چون شمع قرار سوختن گر ندهی سر رشته ی روشنی به دستت ندهند #شیخ_بهایی #رباعی

بر درگه دوست هر که صادق برود تا حشر ز خاطرش علایق برود صد ساله نماز عابد صومعه دار قربان سر نیاز عاشق برود #شیخ_بهایی #رباعی

بر خیز سحر ناله و آهی میکن استغفاری ز هر گناهی میکن تا چند به عیب دیگران درنگری؟! یک بار به عیب خود نگاهی میکن #شیخ_بهایی #رباعی