✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️عفت در گفتار (بخش پنجم)
🔸نحوه سخن گفتن افراد نشان دهنده شخصیت آنان بوده، مردم براساس آن درباره آنها قضاوت خواهند کرد. از این رو امام علی (ع) فرمود: «قولوا الخیر فتعرفوا به؛ #خوب_بگویید تا به خوبی معروف شوید». در ادامه، زیرمجموعه و مصادیق محتوا را میشناسید.
🔹انسان مسلمان وظیفه دارد بر #زبان خود کنترل داشته و هر چه دل او خواست نگوید. امام موسی بن جعفر (ع) در این رابطه فرمود: «لیس لک لان الله عز و جل یقول "لا تقف ما لیس لک به علم"؛ تو نمیتوانی هر چه میخواهی بگویی، زیرا خداوند میفرماید: «از آن چه علم نداری پیروی نکن». [۱] براساس آموزه های دینی اعضا و جوارح انسان هر کدام وظایفی دارد و انسان باید آنها را در همان محدوده بکار ببرد. از این رو لازم است #مواظب_زبان خود باشد، و نه تنها سخن بدون علم و آگاهی نگوید، بلکه نسبت به آن چه میداند نیز با احتیاط رفتار نماید. امام علی (ع) میفرماید: «چیزی را که نمیدانی مگو، بلکه همه آنچه را میدانی نیز مگو، زیرا خداوند بر همه اعضا و جوارح تو واجباتی قرار داده که در قیامت از تو بازخواست خواهد کرد». [۲]
🔹در روایات اسلامی گفتار بدون آگاهی و گفتن تمام آنچه انسان میداند نشانه نادانی معرفی شده است؛ چنان که امام علی (ع) فرمود: «تمام آنچه را میدانی مگو، چرا که آن نشان دهنده جهل و نادانی تو خواهد بود». [۳] در نقطه مقابل نگفتن همه آنچه انسان میداند، نشانه کمال عقل انسان معرفی شده است. چنان که امام علی (ع) میفرماید: «از نشانه های عقل انسان این است که همه آنچه را میداند، صحبت نکند». [۴] گفتار بدون آگاهی و علم گاه باعث میگردد که انسان در برابر حق قرار بگیرد، و حق بر خلاف گفته او باشد. چنان که امیرالمؤمنین امام علی (ع) میفرماید: «پس آنچه را نمیدانید مگویید، چرا که بسیاری از حقایق در چیزهایی است که انکار میکنید». [۵]
🔹به دلیل اهمیت این دستور اخلاقی اسلام، امیرالمومنین (ع) فرزندش امام مجتبی (ع) را نیز از سخن گفتن بدون آگاهی نهی کرده و به او توصیه است که بدون اطلاع از چیزی، درباره آن اظهار نظر نکند. «درباره چیزی که به آن آگاهی نداری سخن مگو». [۶] از آنچه بیان گردید به این حقیقت پی میبریم که از دیدگاه قرآن کریم و پیشوایان معصوم (ع)، یگانه معیار و مجوز سخن گفتن #علم و #یقین است. سخنانی که بر پایه و اساس، گمان، شک، شایعه، و قضاوت کورکورانه باشد، فاقد اعتبار و ارزش بوده، از نظر دین ناپسند و مذموم است؛ به ویژه اگر پای مسائل دینی و آبروی مسلمانان در میان باشد. بر این اساس یکی از جلوه های عفت در گفتار، سخن گفتن براساس علم و آگاهی و اظهار نظر نمودن بر مبنای تخصص و اطلاع کافی در موضوع سخن است. #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] وسائل الشيعة، ج ۱۸، ص ۱۷
[۲] نهج البلاغه، حکمت ۱۸۲
[۳] حسین شیخ الاسلام، گفتار امیر مومنان، ج ۲، ص ۱۲۲۲
[۴] تصنیف غرر الحکم، ص ۲۱۳
[۵] نهج البلاغه، خ ۸۷
[۶] همان، نامه ۳۱
برگرفته از ماهنامه پیام زن، ش ۲۳۵
منبع؛ وبسایت راسخون
#عفت #عفت_گفتار
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
https://eitaa.com/feyziehnews
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
🔹
⭕️پیشگویی امام على (عليه السلام) از وضع مردم در زمان حکومت «ظالمان» چگونه است؟
🔹#امام_علی (عليه السلام) در بخشی از خطبه ۱۰۸ #نهج_البلاغه پس از پیشگویی از آینده و حاکم شدن #حکّام_خودکامه و ظالم در آخرین فراز این خطبه به قسمت هاى مهمّى از آثار شوم اين حكومتها، و وضع اخلاقى و اجتماعى و اقتصادى مردم در چنين حكومتهايى اشاره ميفرمايد. نخست میفرمايد: «فَإِذَا كَانَ ذلِكَ كَانَ الْوَلَدُ غَيْظاً، وَ الْمَطَرُ قَيْظاً، وَ تَفِيضُ اللِّئَامُ فَيْضاً، وَ تَغِيضُ الْكِرَامُ غَيْضاً». (در آن هنگام، #فرزندان سبب خشم [پدران و مادران] میشوند و #باران، گرمى مى افزايد؛ #فرومايگان همه جا را پر ميكنند و #نيكانِ_بزرگوار، كمياب میشوند!).
🔹سپس در ادامه اين سخن ميفرمايد: «وَ كَانَ أَهْلُ ذلِكَ الزَّمَانِ ذِئَاباً، وَ سَلَاطِينُهُ سِبَاعاً، وَ أَوْسَاطُهُ أُكَّالاً، وَ فُقَرَاؤُهُ أَمْوَاتاً». (#مردم آن زمان همچون گرگان، و #سلاطين آنها همچون درندگان، و طبقه متوسّط، طعمه آنها، و مستمندان، همچون مردگان خواهند بود!). در آخرين قسمت اين خطبه، به هفت پديده شوم در چنين جوامعى كه سرچشمه تمام #بدبختىها میشود، اشاره کرده و میفرماید: «وَ غَارَ الصِّدْقُ، وَ فَاضَ الْكِذبُ، وَ اسْتُعْمِلَتِ الْمَوَدَّةُ بِاللِّسَانِ، وَ تَشَاجَرَ النَّاسُ بِالْقُلُوبِ، وَ صَارَ الْفُسُوقُ نَسَباً، وَ الْعَفَافُ عَجَباً، وَ لُبِسَ الْإِسْلَامُ لُبْسَ الْفَرْوِ مَقْلُوباً». (در آن زمان، #راستگويى از ميان میرود و #دروغ فراوان میشود؛ مردم با زبان اظهار دوستى ميكنند، و با دل، دشمنى؛ به #گناه و آلودگى افتخار ميكنند و از #عفّت و #پاكدامنى در شگفتى فرو ميروند و اسلام همچون پوستينى وارونه پوشيده میشود!).
🔹آنچه را امام (عليه السلام) در سه بخش از اين خطبه درباره «حوادث آينده جامعه اسلامى» به عنوان پيشگویی بيان فرموده، ترسيم بسيار دقيق و حساب شده اى از تمام حكومت های جبّار خودكامه در طول تاريخ است. هنگامى كه آنها پايه هاى خود را محكم ميكنند تمام #نيكان و #پاكان را از صحنه اجتماع كنار میزنند و مديران و دستياران خود را از افراد بىبندوبار و بىايمان و نوكر مآب كه به جاى كلاه، سر مى آورند، برمىگزينند. #مؤمنان را تحت فشار قرار میدهند و #مردم را به جهل و نادانى و بى خبرى سوق مى دهند. #دروغ همه جا را فرا میگيرد و #صدق و راستى برچيده میشود.
🔹#فرومايگان بر مقدّرات مردم مسلّط میشوند و بسيارى از مردم به حكم «أَلنَّاسُ عَلَى دِينِ مُلوُكِهِمْ» از آن حكّام و سلاطين درنده خو پيروى ميكنند. نظام ارزشی جامعه به كلّى دگرگون ميشود و فى المَثَل: #بىعفّتى و ناپاكى مايه افتخار و #پاكدامنى از اسباب سرافكندگى به حساب مى آيد. اينگونه حكومتها در محيط هاى مذهبى با مذهب نمى جنگند، بلكه سعى ميكنند #مذهب را از درون تهى سازند و #تعليمات آن را تحريف كنند و به اين طريق از احساسات مذهبى مردم به نفع مقاصد شوم خود استفاده كنند. خرافات را در ميان مردم ترويج میدهند و به بعضى از ظواهر مذهبى اهميّت داده، عمق و باطن آن را از ميان مى برند.
🔹هرگاه با اين معيارهاى دقيقى كه #امام_علی (عليه السلام) در اين خطبه بيان كرده به جوامع دنياى امروز - مخصوصاً بسيارى از كشورهاى اسلامى - بنگريم، مى بينيم چقدر قابل تطبيق است. گويى حضرت از آن روز تمام حوادثى را كه امروز در جوامع میگذرد با چشم مى ديده و همچون نقّاش چيره دستى آنها را با نوك قلم ترسيم نموده، تصويرى كه از هر نظر برابر با اصل است. آنچه امام (عليه السلام) در اين خطبه پيش بينى فرموده است شباهت به رواياتى دارد كه از #پيامبر_اكرم (صلى الله عليه و آله) در اين زمينه نقل شده است.
🔹از جمله در حديثى مى خوانيم: «زمانى بر مردم فرا میرسد كه صورت هاى آنها، صورت هاى انسانى است و دلهاى آنها #دلهاى_شيطانى! مانند گرگان درنده اند؛ و پيوسته خونريزى میكنند؛ و هيچگاه [با تذّكر و ارشاد] از منكراتى كه انجام میدهند، باز نمیگردند! اگر با آنها همراهى كنى تو را متّهم ميكنند و اگر سخنى بگويى، تكذيبت ميكنند و اگراز آنها پنهان شوى غيبت ميكنند. #سنّت [سنّت معصومين] در ميان آنها بدعت است، و #بدعت در ميان آنها سنّت! #عاقل در نظر آنها كسى است كه فريبكار و پيمان شكن باشد، و #فريبكار و پيمان شكن در ميان آنها عاقل و هوشيار محسوب میشود. #مؤمن در ميان آنها مستضعف، و #فاسق در ميان آنها مشرّف و گرامى است ... در اين هنگام، خداوند آنها را از بارانِ به موقع، محروم میسازد و باران هاى بى موقع [كه مايه فساد و تباهى است] بر آنها نازل میكند و #اشرار بر آنها مسلّط مى شوند». [۱]
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلامية، ۱۳۸۶ش، چ۱ ج۴ ص۵۴۹
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد