eitaa logo
فیضیه - در انتظار انتقام سخت
277 دنبال‌کننده
9.9هزار عکس
14.8هزار ویدیو
53 فایل
کانال اختصاصی روزنامه فیضیه - برای ارتباط با ادمین پیام خود را به @hakimi بفرستید
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️عفت در گفتار (بخش پنجم) 🔸نحوه­‌ سخن گفتن افراد نشان­ دهنده­ شخصیت آنان بوده، مردم براساس آن درباره­‌ آن­ها قضاوت خواهند کرد. از این رو امام علی (ع) فرمود: «قولوا الخیر فتعرفوا به؛ تا به ­خوبی معروف شوید». در ادامه، زیرمجموعه و مصادیق محتوا را می­‌شناسید. 🔹انسان مسلمان وظیفه دارد بر خود کنترل داشته و هر چه دل او خواست نگوید. امام موسی بن جعفر (ع) در این رابطه فرمود: «لیس لک لان الله عز و جل یقول "لا تقف ما لیس لک به علم"؛ تو نمی­توانی هر چه می­خواهی بگویی، زیرا خداوند می­فرماید: «از آن چه علم نداری پیروی نکن». [۱] براساس آموزه­ های دینی اعضا و جوارح انسان هر کدام وظایفی دارد و انسان باید آن­ها را در همان محدوده بکار ببرد. از این رو لازم است خود باشد، و نه تنها سخن بدون علم و آگاهی نگوید، بلکه نسبت به آن چه می­داند نیز با احتیاط رفتار نماید. امام علی (ع) می­فرماید: «چیزی را که نمی­دانی مگو، بلکه همه­ آنچه را می­دانی نیز مگو، زیرا خداوند بر همه­ اعضا و جوارح تو واجباتی قرار داده که در قیامت از تو بازخواست خواهد کرد». [۲] 🔹در روایات اسلامی گفتار بدون آگاهی و گفتن تمام آنچه انسان می­داند نشانه­ نادانی معرفی شده است؛ چنان که امام علی (ع) فرمود: «تمام آنچه را می­دانی مگو، چرا که آن نشان­ دهنده­ جهل و نادانی تو خواهد بود». [۳] در نقطه­ مقابل نگفتن همه­ آنچه انسان می­داند، نشانه­­ کمال عقل انسان معرفی شده است. چنان که امام علی (ع) می­فرماید: «از نشانه­ های عقل انسان این است که همه­ آنچه را می­داند، صحبت نکند». [۴] گفتار بدون آگاهی و علم گاه باعث می­گردد که انسان در برابر حق قرار بگیرد، و حق بر خلاف گفته­ او باشد. چنان که امیرالمؤمنین امام علی (ع) می­فرماید: «پس آنچه را نمی­‌دانید مگویید، چرا که بسیاری از حقایق در چیزهایی است که انکار می­‌کنید». [۵] 🔹به دلیل اهمیت این دستور اخلاقی اسلام، امیرالمومنین (ع) فرزندش امام مجتبی (ع) را نیز از سخن گفتن بدون آگاهی نهی کرده و به او توصیه است که بدون اطلاع از چیزی، درباره­ آن اظهار نظر نکند. «درباره­ چیزی که به آن آگاهی نداری سخن مگو». [۶] از آنچه بیان گردید به این حقیقت پی می­‌بریم که از دیدگاه قرآن کریم و پیشوایان معصوم (ع)، یگانه معیار و مجوز سخن گفتن و است. سخنانی که بر پایه­ و اساس، گمان، شک، شایعه، و قضاوت کورکورانه باشد، فاقد اعتبار و ارزش بوده، از نظر دین ناپسند و مذموم است؛ به­ ویژه اگر پای مسائل دینی و آبروی مسلمانان در میان باشد. بر این اساس یکی از جلوه­ های عفت در گفتار، سخن گفتن براساس علم و آگاهی و اظهار نظر نمودن بر مبنای تخصص و اطلاع کافی در موضوع سخن است. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] وسائل الشيعة، ج ۱۸، ص ۱۷ [۲] نهج البلاغه، حکمت ۱۸۲ [۳] حسین شیخ الاسلام، گفتار امیر مومنان، ج ۲، ص ۱۲۲۲ [۴] تصنیف غرر الحکم، ص ۲۱۳ [۵] نهج البلاغه، خ ۸۷ [۶] همان، نامه­ ۳۱ برگرفته از ماهنامه پیام زن، ش ۲۳۵ منبع؛ وبسایت راسخون @tabyinchannel https://eitaa.com/feyziehnews
مادرم زمانے ڪہ‌خبر را شنیدے گریہ نڪن، زمان تشیع و تدفینم گریہ نڪن، فقط زمانے ڪُن ڪہ، ما را مےڪنند و ما، را. 🥀
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ 🔹 ⭕️پیشگویی امام على (عليه السلام) از وضع مردم در زمان حکومت «ظالمان» چگونه است؟ 🔹 (عليه السلام) در بخشی از خطبه ۱۰۸ پس از پیشگویی از آینده و حاکم شدن و ظالم در آخرین فراز این خطبه به قسمت هاى مهمّى از آثار شوم اين حكومتها، و وضع اخلاقى و اجتماعى و اقتصادى مردم در چنين حكومتهايى اشاره ميفرمايد. نخست میفرمايد: «فَإِذَا كَانَ ذلِكَ كَانَ الْوَلَدُ غَيْظاً، وَ الْمَطَرُ قَيْظاً، وَ تَفِيضُ اللِّئَامُ فَيْضاً، وَ تَغِيضُ الْكِرَامُ غَيْضاً». (در آن هنگام، سبب خشم [پدران و مادران] میشوند و ، گرمى مى افزايد؛ همه جا را پر ميكنند و ، كمياب میشوند!). 🔹سپس در ادامه اين سخن ميفرمايد: «وَ كَانَ أَهْلُ ذلِكَ الزَّمَانِ ذِئَاباً، وَ سَلَاطِينُهُ سِبَاعاً، وَ أَوْسَاطُهُ أُكَّالاً، وَ فُقَرَاؤُهُ أَمْوَاتاً». ( آن زمان همچون گرگان، و آنها همچون درندگان، و طبقه متوسّط، طعمه آنها، و مستمندان، همچون مردگان خواهند بود!). در آخرين قسمت اين خطبه، به هفت‌ پديده‌ شوم در چنين جوامعى كه سرچشمه تمام میشود، اشاره کرده و میفرماید: «وَ غَارَ الصِّدْقُ، وَ فَاضَ الْكِذبُ، وَ اسْتُعْمِلَتِ الْمَوَدَّةُ بِاللِّسَانِ، وَ تَشَاجَرَ النَّاسُ بِالْقُلُوبِ، وَ صَارَ الْفُسُوقُ نَسَباً، وَ الْعَفَافُ عَجَباً، وَ لُبِسَ الْإِسْلَامُ لُبْسَ الْفَرْوِ مَقْلُوباً». (در آن زمان، از ميان میرود و فراوان میشود؛ مردم با زبان اظهار دوستى ميكنند، و با دل، دشمنى؛ به و آلودگى افتخار ميكنند و از و در شگفتى فرو ميروند و اسلام همچون پوستينى وارونه پوشيده میشود!). 🔹آنچه را امام (عليه السلام) در سه بخش از اين خطبه درباره «حوادث آينده جامعه اسلامى» به عنوان پيشگویی بيان فرموده، ترسيم بسيار دقيق و حساب شده اى از تمام حكومت های جبّار خودكامه در طول تاريخ است. هنگامى كه آنها پايه هاى خود را محكم ميكنند تمام و را از صحنه اجتماع كنار میزنند و مديران و دستياران خود را از افراد بى‌بندوبار و بى‌ايمان و نوكر مآب كه به جاى كلاه، سر مى آورند، برمى‌گزينند. را تحت فشار قرار میدهند و را به جهل و نادانى و بى خبرى سوق مى دهند. همه جا را فرا میگيرد و و راستى برچيده میشود. 🔹 بر مقدّرات مردم مسلّط میشوند و بسيارى از مردم به حكم «أَلنَّاسُ عَلَى دِينِ مُلوُكِهِمْ» از آن حكّام و سلاطين درنده خو پيروى ميكنند. نظام‌ ارزشی‌ جامعه به كلّى دگرگون ميشود و فى المَثَل: و ناپاكى مايه افتخار و از اسباب سرافكندگى به حساب مى آيد. اينگونه حكومتها در محيط هاى مذهبى با مذهب نمى جنگند، بلكه سعى ميكنند را از درون تهى سازند و آن را تحريف كنند و به اين طريق از احساسات مذهبى مردم به نفع مقاصد شوم خود استفاده كنند. خرافات را در ميان مردم ترويج می‌دهند و به بعضى از ظواهر مذهبى اهميّت داده، عمق و باطن آن را از ميان مى برند. 🔹هرگاه با اين معيارهاى دقيقى كه (عليه السلام) در اين خطبه بيان كرده به جوامع‌ دنياى‌ امروز - مخصوصاً بسيارى از كشورهاى اسلامى - بنگريم، مى بينيم چقدر قابل تطبيق است. گويى حضرت از آن روز تمام حوادثى را كه امروز در جوامع میگذرد با چشم مى ديده و همچون نقّاش چيره دستى آنها را با نوك قلم ترسيم نموده، تصويرى كه از هر نظر برابر با اصل است. آنچه امام (عليه السلام) در اين خطبه پيش بينى فرموده است شباهت به رواياتى دارد كه از (صلى الله عليه و آله) در اين زمينه نقل شده است. 🔹از جمله در حديثى مى خوانيم: «زمانى بر مردم فرا میرسد كه صورت هاى آنها، صورت هاى انسانى است و دلهاى آنها ! مانند گرگان درنده اند؛ و پيوسته خونريزى میكنند؛ و هيچگاه [با تذّكر و ارشاد] از منكراتى كه انجام میدهند، باز نمیگردند! اگر با آنها همراهى كنى تو را متّهم ميكنند و اگر سخنى بگويى، تكذيبت ميكنند و اگراز آنها پنهان شوى غيبت ميكنند. [سنّت معصومين] در ميان آنها بدعت است، و در ميان آنها سنّت! در نظر آنها كسى است كه فريبكار و پيمان شكن باشد، و و پيمان شكن در ميان آنها عاقل و هوشيار محسوب میشود. در ميان آنها مستضعف، و در ميان آنها مشرّف و گرامى است ... در اين هنگام، خداوند آنها را از بارانِ به موقع، محروم می‌سازد و باران هاى بى موقع [كه مايه فساد و تباهى است] بر آنها نازل میكند و بر آنها مسلّط مى شوند». [۱] 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلامية، ۱۳۸۶ش، چ۱ ج۴ ص۵۴۹ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel