🔹به این دو مثال توجه بفرمایید؛ یه دانش‌آموز کار خلاف کرده و معلم می‌گه باید تکالیفش رو چند دور بنویسه تا تنبیه بشه. اما گاهی همین دانش‌آموز با کبریت بازی می‌کنه و آتسشِ کبریت بدنش رو می‌سوزونه؛ یعنی کسی از بیرون اونو عذاب نمی‌کند و رنج، عین عمل این شخصه. 🔹عذاب‌های اخروی از این جنسه و کسی جز عملش، چیزی تحویل نمی‌گیره. این رنج‌ها هم تا وقتی باطن فرد #اصلاح نشه، ادامه داره. 🔹پس عذاب‌ها هدفمند هستن و تا وقتی اعمال و #اخلاق و افکار شخص بهش عرضه می‌شه، در عذاب گرفتاره و بعد از اون که جلوهٔ مِثالی اعمالش را دید و پاک شد، به بهشت وارد می‌شه. 🔹در بازی‌های بلسفمس، افراد در عذابی بی‌هدف گرفتارن و #عذاب هم از خارج از وجودشون بهشون تحمیل می‌شه. درواقع این بازی با تحریف معنای عذاب، جهانی مملوّ از رنج رو می‌سازه که راه فراری هم ازش نیست. 🔹در حالی‌که عذاب‌های اخروی چیزی جز بروز #باطن ما نیست و تا وقتی در قید حیات دنیوی هستیم، با توبه می‌تونیم از این عذاب‌ها جلوگیری کنیم و باطنمون رو سر و سامون بدیم. 🔹اما بر فرض شخصی کاهلی کنه و از فرصت بی‌نظیر #توبه بهره نبره، در اون جهان‌ها چیزی جز عملش رو نخواهد دید و البته اگر ذره‌ای در وجودش نیکی و محبت خدا و اولیائش باشه، این عذاب نهایتا به اصلاح باطنش و صلاحیت‌یافتن برای ورود به جهان‌هایی مملوّ از زیبایی و لذت، ختم می‌شه. 🖌️فیلموسوفی نقد عمیق فیلم @Filmosophy