💠گیله‌وا اثر خوش‌ساختی بود که به نظرم تونست با ریتم مناسبی مظلومیت مردممون در مقابل انگلیسی‌های وحشی رو نشون بده؛ ترسیم جالبی هم از مقاومت مردمی داشت که قابل تقدیره 🔹یه مسأله‌ای در اثر خیلی تو چشمه، اونم مسیحی بودن دو تا از شخصیتای اصلیه. آرویک که پسر نوجوون فیلم عاشقش می‌شه و باباش. مسیحی بودنشون هم دائم تکرار می‌شه، به خاطر رابطه عاشقانشون ما به دختر مسیحی سمپاتی پیدا می‌کنیم و چند بار صلیب در قاب‌ها محوریت پیدا می‌کنه 🔹تجلیل از شهدای اقلیت‌ها لازمه و خوبه که این مضمون در اثر باشه، اما نباید آیین انحرافیشون تبلیغ بشه. متاسفانه کتاب مقدس مسیحی، سنن تاریخیشون و نهاد امروزی کلیسا، به شدت اسطوره‌زده، توأم با خرافات و متکی به باورهای من‌درآوردی یهوده. در گیله‌وا، مسیحی و مسلمون در عرض هم قرار می‌گیرن؛ در حالی‌که منطقی این بود که آرویک و باباش به خاطر شخصیت جذاب میرزا مسلمون بشن 🔹مسیحیت در طول تاریخ ایران و باقی کشورهایی که مورد استعمار قرار گرفتن، خیلی وقتا جاده‌صاف‌کن غرب برای چاپیدن بوده. یه جمله‌ای نقل شده از اولین رئیس جمهور کنیا که: «وقتی مبلغین مسیحی آمدند، ما زمین داشتیم و آن‌ها کتاب مقدس. آن‌ها به ما آموزش دادند چگونه با چشمان بسته دعا کنیم. [یعنی دینداری سکولار] وقتی چشمانمان را باز کردیم دیدیم آن‌ها زمین دارند و ما کتاب مقدس!» 🔹یکی از معضلات ما در بحث فرقه‌ها، مسیحیت تبشیریه که با همین #صلیب و شعارای بی‌خود وارد خونه‌ها می‌شه و اباحه‌گری و ضدیت با نظام رو جا می‌ندازه. شاید بهتر باشه شخصیت حاشیه‌ای رو از مسیحیان بذاریم و روی آیینشون هم تأکید نکنیم 🖌️فیلموسوفی @Filmosophy