_ دردت چیست؟ _ شوخی‌هایم را نمی‌گیرد. همهٔ خنده‌هایم در نطفه خفه می‌شوند. _اوه! این را خوب می‌فهمم. خیلی دردناک است. _ چند بار منظورم را طوری فاجعه‌بار اشتباه گرفته که مجبور شده‌ام برایش نکتهٔ شوخی‌ام را توضیح دهم. _ نه! این کارَت را نمی‌بخشم! _ می‌فهمم! چه خیانتی بزرگ‌تر از این که یک جوک را کالبدشکافی کنی؟ ولی تو جای من نیستی. دیروز به یک جوک خیلی بیمزه یک ساعت قاه‌قاه خندید. _ 😂😂😂 _ اتفاقا حال من هم همین بود. به خندهٔ او قاه قاه خندیدم. خنده‌ام آنقدر عصبی بود که رگ‌های پیشانی‌ام داشت می‌ترکید. _ حالا می‌خواهی چه کار کنی؟ _ چرا آدم‌ها یا خوب و بیمزه‌اند یا بامزه و عوضی؟ _ خوب گفتی عوضی 😂😂😂 _ ممنونم! فقط یک عوضی می‌تواند حال یک عوضی را درک کند _ نگفتی! چه کار می‌کنی؟ _ دلم آدمِ خوب می‌خواهد. _ دلت کارش درست است. _ ای والله! من رفتم. _ به سلامت! یک چیزی... شوخی‌هایت را دور نریز! نگه دار برای ما. _ سرد شود از دهن میفتد. _ می‌فهمم متاسفانه. _ من رفتم. راستی! می‌دانی فراتر از فراموشی چیست؟ _ چی؟ _ فراگربه‌ای. _ به این خندید؟ 😂عزیزم 😂 برایت آرزوی صبر می‌کنم 😂😂😂 #دیالوگ #درددل_مردم @folanipoem