بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم صبح بخیر، آغازبازگشت آزادگان عزیز به میهن اسلامی(۱۳۶۹)گرامی باد. لحظاتی کوتاه در محضر امیر بیان امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام که [درمورد امام و دنیای دنیا پرستان] فرمود: آیا به همین رضایت دهم که مرا امیرالمومنین"ع"خوانند و درتلخی های روزگار با مردم شریک نباشم و در سختی‌های زندگی الگوی آنان نگردم؟ آفریده نشده ام، که غذاهای لذیذ و پاکیزه مرا سرگرم سازد، چونان حیوان پرواری که تمام همت او علف، و یا چون حیوان رها شده که شغلش چریدن و پر کردن شکم بوده، و از آینده خود بی‌خبر است‌. آیا مرا بیهوده آفریدند ؟ آیا مرا به بازی گرفته‌اند ؟ آیا ریسمان گمراهی در دست گیرم و یا در راه سرگردانی قدم بگذارم ؟ گویا می‌شنوم که شخصی از شما می‌گوید: "اگرغذای فرزند ابیطالب همین است، پس سُستی او را فرا گرفته و از نبرد با هماوردان و شجاعان بازمانده است" آگاه باشید ! درختان بیابانی،چوبشان سخت‌تر، و درختان کناره جویبارپوستشان نازک‌تر است،درختان بیابانی که با باران سیراب می‌شوند آتش چوبشان شعله ورتر و پردوام تر است. من و رسول خدا"ص"چونان روشنایی یک چراغیم، یا چون آرنج به یک بازو پیوسته‌ایم. به خدا سوگند ! اگر اعراب در نبرد با من پشت به پشت یکدیگر بدهند، از آن روی برنتابم، و اگر فرصت داشته باشم به پیکار همه می‌شتابم، و تلاش می‌کنم که زمین را از این شخص مسخ شده "معاویه" و این جسم کج اندیش پاک سازم تا گِل و کلوخ از میان دانه‌ها جدا گردد. "نامه به فرماندار بصره عثمان بن حنیف انصاری که دعوت مهمانی سرمایه داری ازمردم بصره راپذیرفت ". #نهج‌البلاغه #بخش‌سوم‌فرازدوم‌نامه‌شمار‌‌‌‌‌ه۴۵ Eitaa.com/fordooeha