بنام خدا ✍️ #دل_نوشته (دلمان دوباره وعده صادق می خواهد) لرزش واژه هایم را حس می کنم؛ انگار کلمات، آوارِ روحم شده اند مثل همان غول بی شرم و حیای آهنی که آوارِ تنِ مقدسِ «سیدحسن» شد. امسال سال عزای قلم است؛ سال واژه های سیاه پوش؛ واژه های سوخته، مِه گرفته، خونی، پاره پاره... سال واژه های بغض کرده؛ واژه هایی که امروز بغضشان شکست و کاغذ تَر شد. از ابراهیم و اسماعیل و حالا سیدحسنِ نورچشمی؛ نورچشمِ آزادیخواهان جهانِ اسلام و فرای آن... سید برای ما عزیزبود؛ عزیز که کم است! وقتی برای «آقاسیدعلی» در طاعت دلبری می کرد بیشتر خاطرخواهش می شدیم. سیدحسن برای ما مسلمانان یک کوه بود؛ قلهِ ایستادهِ یک کوه که عَلَم نصر بر هیبتش استوار و افراشته بود و پیر و جوان، دل به دامنهِ مقاومش زده بودند تا روزی که فتح را بر بلندایش عیش و هَوار کنند. حیف...حیف...حیف.‌‌...صد حیف... حالا سید، وَردستِ حاج قاسم و حاج اسماعیل در گوشهِ دنجی از بهشت برین خستگی اش را تمام کرد. سید! دلت برای حاج قاسمِ ما تنگ شده بود؟ امان از دلتنگی... سید هم رفت؛ خدا کند یادشان نرود که چرا رفت؟ برای که، چه و... خداکند خاک و خاکستر و خون شویم بر دامنِ صهیون پلید که خاک کَرد تنِ سید را، خون کرد دلِ آقاسیدعلی و خاکستر به سَرِاهالیِ مقاومت... نوبت شهدنوشی شهادت به نامت مبارک شد، اما نامبارک به آنانی می شود که خون خواهت نشوند... دلمان دوباره وعده صادق می خواهد؛ یک خون خواهیِ تمام عیار... مرد میدان باشید و نگذارید بیش از این جای خالیِ این اسم و رسم های زمین و آسمان پُرکن نَفسِ زمین را برایمان تنگ تر کند. دیگر بس است...نگذارید اینقدر آسمان پُرشود..‌. زمین خالی شد... شما را به خدا کاری کنید... یک یا زهرا... یک یا علی... یک بسم الله برای خون شدن تل آویو... سیدجان! روحمان تَب کرده؛ نبودت بُهت واژه ها، خبرها، آدم ها و زمین است؛ خسته نباشی مجاهدِ خستگی ناپذیر؛حالا به آرامش دعوتی... مبارک به تو و شرم و اندوه به ما... راستی یادت نرود سلامِ دلِ تنگِ ما را به حاج قاسم سردار دلهایمان برسانی... سفربخیر مجاهد دلاور🕊 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 (ارسالی از اعضای گروه)