#دل_نوشته الهی! تنهاترین بندگانت را یار و یاوری و بی پناه ترین آنان در حصار امن یادت به آرامش می رسند. اگر #نزدیک ترین نزدیکانم مرا واگذارند، تنها تویی که همدم لحظه های پر از تشویش و اضطرابم می مانی. اتکال به تو، مطمئن ترین تکیه گاه است. خداوندا! اگر آشفته ام و بی قرار، اگر زخم های کهنه ام را دیگر مرهمی نیست، اگر خاطرم نگران است و خانه دلم ابری، تنها تویی که این همه را می دانی و خورشید رحمتت را به تاریک ترین روزهایم می آوری. خدایا! اشک های دلتنگی ام را به کدام رود بسپارم جز جویبار مهربانی تو؟ این قلب گُر گرفته را با کدام سینه بگویم، غیر از وسعت بی انتهای دوستی تو که روشن تر از هر کسی، دردهایم را می شناسی و به رازهای کبود درونم آگاهی. پروردگارا! مرا در آغوش مهربانی ات جای ده! «هرگز دلم از یاد تو غافل نشود گر جان بشود مهر تو از دل نشود افتاده ز روی تو در آئینه دل عکسی که به هیچ وجه زایل نشود» @gadamgadamtabandegi