#نهج_البلاغه_خوانی #حکمت_۸۸ ✅وَحَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَر مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيّ الْبَاقِرُ(عليهما السلام) أَنَّهُ قَالَ: كَانَ فِي الاَْرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ، وَقَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَكُمُ الاْخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ: أَمَّا الاَْمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله عليه وآله) وَأَمَّا الاَْمَانُ الْبَاقِي فَالاِْسْتِغْفَارُ. قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: وَما كانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ. ✅(امام باقر (علیه السلام) از حضرت اميرالمومنين (علیه السلام) نقل فرمود:) دو چيز در زمين مايه امان از #عذاب_خدا بود: يكي از آن دو برداشته شد، پس ديگري را دريابيد و بدان چنگ زنيد، اما اماني كه برداشته شد رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بود، و امان باقيمانده، #استغفار_كردن است، که خداي بزرگ به رسول خدا فرمود: (خدا آنان را عذاب نمي كند در حالي كه تو در ميان آناني، و عذابشان نمي كند تا آن هنگام كه استغفار مي كنند.) @gadamgadamtabandegi