یا رب النور🌸 ❇️ماه با شب های چراغانی اش وقت هایی که ادویه جات زندگی مزه اش عوض می شود و به طعم دست تنها شدن و تنگ شدن تن و بی حوصلگی می رسد آدم هایی که در روزهای خوشی حواسشان به صندوق ذخیره ارزی شان بوده بدون تلاطم ،از پس اندازهای معنوی شان برمی دارند و روزهای از *همه جا بریدن* را به صلاح رد می کنند.ولی برای امثال ما که تا باد مصیبت به دلمان وزیدن نگیرد یاد ذخیره و پس انداز معنوی نمی افتیم، آمدن روزهایی که خستگی اش یک بار است و انتظار تمام شدنش یک بار اضافه،تازه حواسمان جمع می شود به گاوصندوق دلی که هر چه داخلش را می گردی پس اندازی،پیدا نمی کنی.یا اگر پیدا کنی دو سه روزه نهایتش دو سه هفته ای خرج می شود و دست خالی می مانی. ولی راستش خوبی دنیا این است که تو اگر حواست هم پرت باشد و خودت را فراموش کرده باشی دلسوزتر از تو یادش نمی رود که تو اینجا تنهایی ؛ که تو اصلا اهل اینجا نیستی. غریبی و هیچ کس را به معنای واقعی کلمه نداری.یادت می آورد که تنها دنیا آمدی ؛هرچند زیر چند لایه محبت مادرانه بودی ولی نه آمدنت دست خودت بود نه گذشتن از عالم کوچک درون شکم و رسیدن به دنیای بزرگتر.سختت بود و گریه می کردی .از همان روزها تنهابودن به تو سنجاق بوده.یادت می اندازد که آخر هم تنها می شوی و باهمه تنهایی ات زمین را میگذاری و می روی.اولش فکرش کسلت می کند و مثل مار توی قلبت می پیچد.ولی همین وقتهاست که کرامت ها از راه می رسند.که دلسوزتر از مادر ذوقش را برای کشاندنت به بارگاه خودش به رخ می کشد. با این همه ،خوشبختی یعنی تو بخواهی یا نخواهی تنهایت نمی گذارد ؛حتی اگر دست دلت از سرمایه های معنوی خالی باشد.مگر این عالم بی حساب است ؟ در سخت ترین ها که انگار آسمان خم شده و دارد می افتد روی سرت، یک آیه از اعجاز الهی توی دلت جوانه می گذارد و بوی خوش طراوت و بهجتش سرتاپای تنت رو می گیرد. یک لحظه دست دلت را می گیرد و توی دست صاحب عصر می گذارد.تو که مثل بچه های بی طاقتی که بهانه دارد،که دلش با هیچ چیز وا نمی شود،ولی آیه ها پر از رحمانیت، دوره ات می کنند و روی سر دلت دست تغییر می کشند. خوش به حال ما که قرآن داریم. چشممان روشن به ماهی که وقتی دریچه هایش را روبه زمین باز می کنند نفس قدسی حق را از پس هفت آسمان می دمد و می رساند به زمین. ریه های مان این یازده ماه این هوای پربهجت را کم داشته. چه خوب میشد اگر همیشه یادمان می ماند مدام برای هر آن پس انداز لازم داریم تا وقت سیل مصیبتها ورشکسته نمانیم.چقدر این ماه قشنگ پیچ و مهره های سفت و سخت دل را وا می کند و مثل موم نرمش می کند.از همین حالا حسرت رفتنش توی دل آدم است که نکند شب بخوابی و 🌙ماه دستی روی سرت بکشد و با آسمان دنیا دوباره تنهایت بگذارد. کاش مهمانی همه سال کش پیدا می کرد. برای هم دعا می کنیم تا ظرف دلمان هر روز از دیروز بزرگتر بشود و این همه رحمت که همه جا را چراغانی کرده و این شب و روزها توی عالم پخش می شود روزی بی انتهای ما هم باشد. #ماه_قشنگ #رمضان_کریم #قرآن #ولی_عصر @gahneveshtha