🔶 وَمَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ 🔸ما به آدم‌هاے ابله می‌گوییم سفیه. ولی قرآن به ڪسی سفیه می‌گوید ڪه از آئین حنیف ابراهیمی ڪه همان راه راست یڪتاپرستی است، رو بگرداند. فرقی هم نمی‌ڪند ڪه دانشمندے فرهیخته باشد یا بی‌سوادے خام. بقره آیه ۱۳۰

؛༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀ چهل گناه از گناهان زبان 🔥 🔥 🔥 🔥 🔥 ۱.دروغ گفتن 🔥 ۲.غیبت ڪردن 🔥 ۳.وعده دروغ 🔥 ۴.مزاح زیاد 🔥 ۵.بدخلقی 🔥 ۶.دل شکستن 🔥 ۷.آبروریزے 🔥 ۸.تهمت زدن 🔥 ۹.طعنه زدن 🔥 ۱۰.حڪم ناحق دادن 🔥 ۱۱.سرزنش بی جا ڪردن 🔥 ۱۲.مسخره ڪردن 🔥 ۱۳.ناامید ڪردن 🔥 ۱۴.ریا در گفتار 🔥 ۱۵.امربه منڪر 🔥 ۱۶.نهی ازمعرف 🔥 ۱۷.زخم زبان زدن 🔥 ۱۸.شهادت ناحق دادن 🔥 ۱۹.ڪبر در گفتار 🔥 ۲۰.شایعه پراڪنی 🔥 ۲۱.رنجاندن مؤمن 🔥 ۲۲.بدعت دردین 🔥 ۲۳.فحش و ناسزا گفتن 🔥 ۲۴.خشونت در گفتار 🔥 ۲۵.سخن چینی ڪردن 🔥 ۲۶.به نام بد صدا ڪردن 🔥 ۲۷.شوخی با نامحرم 🔥 ۲۸.تملق و چاپلوسی 🔥 ۲۹.فریاد زدن بی جا 🔥 ۳۰.لعنت ڪردن مردم 🔥 ۳۱.اظهار حسد و بخل 🔥 ۳۲.با مڪر و حیله سخن گفتن 🔥 ۳۳.تحریف مسائل دینی 🔥 ۳۴.فاش ڪردن اسرار مردم 🔥 ۳۵.خبر را ندانسته گفتن 🔥 ۳۶.عیب جویی ازدیگران🔥 ۳۷.تصدیق ڪفر و شرڪ🔥 ۳۸.بدنامی هنگام معاشرت🔥 ۳۹.تقلیدصداے ڪسی را ڪردن🔥 ۴۰.قسم خوردن ناحق🔥

بدعت در دین 🔸بدعت نوعی تصرف در دین از طریق افزون یا ڪاستن احڪام و دستورات الهی است. بدعت می‌تواند هم تغییر در یڪی از اعتقادات احڪام و عبادات و هم ایجاد چیزے جدید باشد ڪه برخی این‌ها را در میان مردم اشاعه و تبلیغ می‌ڪنند. #چهل_گناه_زبان

آثار بدعت در دین 🔹

راه درمان ▫️▪️

🔳 الإمام عليّ(ع) : لاتُؤيِس مُذنِباً، فَکم مِن عاکفٍ عَلى ذَنبِهِ خُتِمَ لَهُ بِخَيرٍ. ▫️ هيچ گنهڪارے را نااميد مڪن. چه بسيار گناه آلوده اے ڪه عاقبتى نيڪو يافته است. ▪️ بحار الأنوار: ۷۷/ ۲۳۹/ ۱

🌿 اَللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِن عِلمٍ لا يَنفَعُ ، و قَلبٍ لا يَخشَعُ ، و دُعاءٍ لا يُسمَعُ ، و نَفسٍ لا تَشبَعُ . [كنز العمّال : 3609.] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله  مى‌فرمود : بار خدايا! به تو پناه مى‌برم از دانشى ڪه سود نمى‌دهد و دلى ڪه خاشع نيست و دعايى ڪه شنيده نمى‌شود و نفسى ڪه سير نمى‌گردد.

مَنْ لا یُرْغَبُ إِلا إِلَیْهِ اے آن‌ڪه جز به سوے او رغبت و اشتیاقی نیست دعاےجوشن‌ڪبیر

قال امیرالمومنین علیه السلام: اللَّئِيمُ يَرَی سَوَالِفَ إِحْسَانِهِ دَيْناً لَهُ يَقْتَضِيهِ فرومایه، احسان‌هاے گذشته خود به دیگران را همچون قرضی به گردن آنان می‌داند ڪه باید ادا نمایند. تصنیف غرر / حدیث ۵۵۸۱