. 🖋 #یاعلی غزه الان جایی ایستاده که خود می‌داند کجای تاریخ است. تاریخ نه به معنای روزهایی که آیندگان از شجاعت یا همتشان یاد کنند! تاریخ را اگر دوباره معنا کنیم آن چیزی که «هست آدمی» را می خواهد به خودش متذکر شود و اگر آن «هست» را در خود پیدا نکند به بشریت خیانت کرده، آنچه از حضرت آدم بوده و آنچه تا قیامت از بشریت در زمین زیست می‌کنند. انسان تنها یک شخص نیست، هر انسان جهانی هست که جهانی را باید معنا ببخشد. مگر آدمی از ایستادن در این نقطه واهمه، ترس یا اندوه به او دست می‌دهد؟ آری دنیاپرستان حتی نگرانی از شنیدن این واژه‌ها دارند، چون خود در این واژه‌ها مستقر هستند و غایت انسان را به همین دنیا بسنده کرده‌اند و با غفلت خود ابدیت را از دست داده‌اند. انسان بعد از مستقر شدن در پدیده‌ها کلمات را متولد می‌کند؛ پس محقق‌شدن کلمه‌ها ریشه در فعلیت انسان‌ها دارد. در دیدن خوب می‌نگری [که] ایستادن همان جایی هست که می‌خواهی کلمه قیام را محقق کنی و مقاومت را جایی تو به این کلمه اعتبار می‌دهی که می‌مانی تا مقاوم برای قیام شوی... و غزه خود را مقاوم برای قیام می‌کند. او می‌یابد که حقیقت کلمه‌ها در بطن «هست آدمی‌»ست. پس ای جامانده‌ها جنگ غزه را اندوه و ترس ندارد؛ تو اندوه به حال خود داشته باش و اگر می‌توانی خوف از ابدی که در پیش داری... او که ابد را با دادن‌ها دارد معنا می‌کند اینجاست که در دادن‌ها می‌گوید الحمدالله که شاید در ندانستن‌ها و بی‌خبری از آینده بشریت یک روح امید در کالبد جسم بی‌جان بشریت امروز بدمد و اراده خود را معطوف به ارادهٔ حضرت حق کند. در این اراده می‌داند نباید چیزی از خود برجا بگذارد و اینگونه حرف از بقیةاللهی اراده‌ها می‌زند. او خوب می‌داند که وقت تجدید عهد است و امانتی که از رسالت به عهده گرفته, امانتی که زمین و آسمان و کوه نتوانست بار امانت را به دوش بکشد, او دارد خوب امانت‌داری می کند و معنای حقیقی انسانیت را به همه ملائکه‌ی زمین و آسمان نشان می‌دهد. تو ای انسان خود باید آنقدر طلب داشته باشی که از رسالت جا نمانی و در امانت خیانت نکنی. بیاندیش که چگونه از تاریخ که اکنون در این شأن ظهور کرده جا نمانی.؟! باید بیندیشیم که چگونه از تاریخ غزه جا نمانیم...؟! 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #یاعلی گاهی حس می کنی جایی خدا نزدیکتر از همه جاست و تو می خواهی آنجا باشی بعضی مکان ها تقدس دارند همین طور لحظه های از زمان هم تقدس بیشتری دارند چون همان جا خدا نزدیک تر از نزدیک هست... قصه غزه همان نزدیک تر از نزدیک به توست... قصه غزه بودن خدایی هست که خدایی میکند. در امید داشتن، ایمان داشتن،حیات داشتن ،صبر داشتن.... خدایی را که در کنارت حس کنی برای بودنش همه چیزت را می دهی وجود این کلمه ها بودن همان خدای هست که نزدیک تر از نزدیک.... 🇵🇸 @gaze_karbala

. غزه برای تو مشکی بپوشم یا سفید یا قرمز؟ هر کدام از این رنگ ها معنای خود را دارد... برای حیات انسان ها هر کدام از این رنگ ها معنای بودنی را می دهد... صبغة الله.... اما تو داری رنگ خدا میگیری. جایی که معنای بودن انسان را تو داری به تمام انسان ها گره می زنی و کلمه انسان را معنا می بخشی.... چطور رنگ خدایی شدن را به همه نشان می دهی؛ چقدر جای تأمل دارد... آنچه در قصه ها می شنوی با چشم می بینی اما سوالی پیش آمده ؟ غزه تو داری آنچه داشتی را از دست می دهی یا تازه به دست می آوری ؟! معنای داشتن کجاست؟! انگار در "داشتن عالم" آنچه را از دست می دهی درست همان است که به دست می آوری. غزه تو جای ایستاده ای که انسان دوباره دارد معنا می شود. انسان دوباره دارد معنای حیات را می چشد. انسان دوباره دارد کلمات را معنا می بخشد. انسان دوباره دارد در قرآن قصه خود را می خواند. انسان دوباره دارد متولد می شود تا تاریخی را به صحنه بیاورد که حقیقت همه انسان های طالب حقیقت اعصار در پی رؤیت آن در تاریخ خود بودند. چقدر این را خوب یافت کردی همان جایی که معنای بودنی را تفصیل می دهی همان جا خداست... ان الله معنا.... 🖋 #یاعلی 🇵🇸 @gaze_karbala