✨آیه روز1⃣ ذٰلِكَ الكِتابُ لا رَيبَ ۛ فيهِ ۛ هُدًى لِلمُتَّقينَ 🌱تا حالا با قرآن زندگی کردی؟ 🌱مشکلات خودت را با قرآن در میان گذاشتی؟ 🌱دوست داری مزه قرآن را بچشی؟ 💫زندگی با آیه‌ها... #ماه_رمضان #قرآن

💠امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام: 💢خدا را، خدا را، شکایت به نزد کسی مبرید که اندوه شما نَزُداید و نیازتان برنیاورد 📚قسمتی از خطبه 104 نهج البلاغه

کاسب عراقی به مناسبت ماه رمضان، دفتر حساب کتاب و بدهی مشتریانش را آتش زد.

دعای امام سجاد ع در اول رمضان: حمد و سپاس خداوندى را که یکى از آن راه‌ها که در برابر ما گشوده، ماه خود، ماه رمضان است، ماه صیام و ماه اسلام ماه پاکیزگى از آلودگى‌ها، ماه رهایى از گناهان، ماه قیام، ماهى که در آن قرآن نازل شده، قرآنى که راهنماى مردم است و نشانه آشکار هدایت است و تمیز دهنده حق از باطل است. پس به حرمت بى‏ شمار و فضیلت بسیارى که بدین ماه ارزانى داشت، برترى آن را بر دیگر ماه‌ها آشکار کرد. براى بزرگداشت آن، هر چیز را که در دیگر ماه‌ها حلال داشته بود، در این ماه حرام کرد. هر خوردنى و آشامیدنى را در آن ممنوع داشت و براى آن زمانى معین قرار داد، آن سان که اجازت ندهد روزه آن پیشتر ادا شود و نپذیرد که به تأخیر افتد. سپس یکى از شب‌هاى آن بر هزار ماه برترى داد و آن را «شب قدر» نامید؛ شبى که در آن فرشتگان و روح، به دستور پروردگارشان، هر فرمانى را فرود مى‌آرند. آن شب تا سپیده‌ دم، دائماً برکت، همراه با تقدیر و اندازه‌گذارىِ بى‌ تغییر، بر هر که او خواهد، فرود آید. بار خدایا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و شناخت فضیلت این ماه و بزرگداشت حرمت آن و پرهیز از هر چه در این ماه ما را از آن منع کرده‏‌اى. به ما الهام کن...

♦️قال مولانا امیرالمومنین علیه‌السلام: 🔰《كُن كَالطَّبيبِ الرَّفيقِ الَّذي يَضَعُ الدَّواءَ بِحَيثُ يَنفَعُ》 🔹چونان طبيب مهربانى باش كه دارو را آن جا مى نهد كه سود مى بخشد 📚مصباح الشريعة، صفحه370

♦️قال مولانا امیرالمومنین علیه‌السلام: 🔰《شَرطُ الاُلفَةِ تَركُ الكُلفَةِ》 🔹شرط الفت، ترك تكلّف است 📚المواعظ العدديّة صفحه 57

♦️قال مولانا امیرالمومنین علیه‌السلام: 🔰《مَنِ اشتَغَلَ بِذِكرِ الناسِ قَطَعَهُ اللّهُ سبحانَهُ عَن ذِكرِهِ》 🔹هر كه به ياد مردم سرگرم شود، خداوند سبحان او را از ياد خود جدا كند 📚غررالحكم حدیث8234

🔰"یک نکته در سریال حضرت یوسف علیه السلام با یک نگاه متفاوت" 🔹ما خودمون رو چقدر برای ورود به ماه میهمانی خدا و آغاز سال نو آماده کردیم؟! #خودسازی #مقدمه #بال_پرواز ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

📖 فضيلت روزه 🔹رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: قالَ اللّهُ تباركَ و تعالى: كُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ هُو لَهُ، غَيرَ الصِّيامِ هُو لي و أنا أجزِي بهِ. [1] 🔸پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خداوند تبارك و تعالى فرمود: هر كارى كه فرزند آدم مى كند، از آنِ اوست، مگر روزه كه از من است و پاداش آن را من مى دهم. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔹الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: إنَّ اللّهَ تبارَكَ و تعالى يقولُ: الصَّومُ لِي و أنا أجزِي علَيهِ. [2] 🔸امام صادق عليه السلام: خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد: روزه از من است و پاداش آن را من مى دهم. 📚پی نوشت: [1] الخصال: 45/42. [2] الكافي: 4/63/6.

📖 حكمت واجب بودن روزه 🔹رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: علَيكُم بِالصَّومِ؛ فإنّهُ مَحسَمَةٌ للعُرُوقِ و مَذهَبَةٌ للأشَرِ. [1] 🔸بر شما باد روزه گرفتن كه آن رگها را مى بُرد [شهوت را كم مى كند] و سرمستى را مى بَرد. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔹رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: الصَّومُ يَدُقُّ المَصيرَ، و يُذِيلُ اللَّحمَ، و يُبَعِّدُ مِن حَرِّ السَّعيرِ. [2] 🔸روزه، روده را باريك مى كند، گوشت را مى ريزد و از گرماى سوزان دوزخ دور مى گرداند. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🔹الإمامُ عليٌّ عليه السلام: فَرَضَ اللّهُ ... الصِّيامَ ابتِلاءً لإخلاصِ الخَلق. [3] 🔸خداوند ... روزه را براى آزمودن اخلاص بندگان، واجب كرد. 📚پی نوشت: [1] كنز العمّال: 23610. [2] كنز العمّال: 23620. [3] نهج البلاغة: الحكمة 252.

📍قالَ الامام الرِّضا عليه السّلام: «الْحَسَناتُ في شَهْرِ رَمَضانَ مَقْبُولَةٌ وَ السَّيِّئاتُ فيهِ مَغْفُورَةٌ، مَنْ قَرَأ في شَهْرِ رَمَضانَ آيَةً مِنْ کتابِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ کانَ کمَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ في غَيْرِهِ مِنَ الشُّهُورِ...» 🔗کارهای نيکو در ماه رمضان پذيرفته شده و گناهان مورد آمرزش است، کسي که در ماه رمضان آيه اي از کتاب خدای صاحب عزّت و جلال را تلاوت نمايد، مانند کسي است که يک ختم قرآن در ماههاي ديگر کرده باشد. 📗بحار الأنوار، مرحوم علامه مجلسی، چاپ #بیروت، جلد93، صفحه341.

💠ماه رمضان، بهار مضاعف: 🔻ماه رمضان بهار معنویّت و عبادت است که دارد تمام میشود دیگر، منتها ماه‌رمضان‌های دیگری ان‌شاءالله شما در پیش دارید؛ ده‌ها ماه رمضان شما جوانها در پیش دارید، باید استفاده کنید؛ بهار معنویّت، بهار عبادت. جوانی هم بهار است، بهار عمر است. پس جوان در ماه رمضان بهار مضاعف دارد، بهار در بهار دارد؛ از این استفاده کنید. خیلی فرق است بین بهره‌ای که شما میتوانید از شب قدر ببرید با کسی که در سنین بنده و امثال بنده است؛ شما خیلی بیشتر میتوانید استفاده کنید؛ این را مغتنم بشمرید. مقام معظم رهبری ۱۴۰۲/۰۱/۲۹

🌘 اهمیّت سحری خوردن عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏: لَوْ أَنَّ النَّاسَ تَسَحَّرُوا ثُمَّ لَمْ یُفْطِرُوا إِلَّا عَلَی الْمَاءِ لَقَدَرُوا عَلَی أَنْ یَصُومُوا الدَّهْرَ. 🌺 امام صادق علیه‌السلام: اگر مردم سحری می خوردند و سپس فقط با آب افطار می کردند، قادر بودند تمام روزگار را روزه بگیرند!! 📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 136.

🌿 افطار با شیرینی و آب ولرم عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إذا افْطَرَ الرَّجُلُ عَلَى الْما الْفاتِرِ نَقى کَبِدُهُ، وَ غَسَلَ الذُّنُوبَ مِنَ الْقَلْبِ، وَ قَوىَّ الْبَصَرَ وَالْحَدَقَ؛ امام صادق عليه السلام: هرگاه انسان روزه خود را با آب جوش افطار نماید، کبدش پاک و سالم باقى مى ماند، و قلبش از گناهان تمیز، و نور چشمش قوى و روشن مى گردد. و بنا بر روایت دیگری از امام باقر ع، رسول الله ص هر گاه شیرینی نمی یافت با آب افطار می نمود. (كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا صَامَ فَلَمْ يَجِدِ الْحَلْوَاءَ أَفْطَرَ عَلَى الْمَاءِ) در همین باب روایاتی در افطار حضرات معصومین ع با خرما، شیرینی، شکر و آب ولرم وارد شده است. 📚الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص: 152/ بَابُ مَا يُسْتَحَبُّ أَنْ يُفْطَرَ عَلَيْه‏، ح 1و 2، وسائل الشيعة، ج10، ص157 ح3.

امام على عليه السلام :  زبان درنده اى است كه اگر رها شود، گاز مى گيرد!🐉 اللِّسانُ سَبُعٌ ، إن خُلِّيَ عَنهُ عَقَرَ . [نهج البلاغة: الحكمة60.]

‍⚜روزه نفس سرکش را به زانو در می‌آورد⚜ علامه حسن زاده آملی: 🔸بزرگترین چیزی که نفس سرکش را به زانو در می‌آورد روزه است. اگر ۱۲۴ هزار پیغمبر را جلوی نفس سرکش انسان سر ببری و به او بگویی حالا دیگر از من دست بردار و مرا رهایم کن و دیگر با وسوسه های شیطانی خود، مرا گرفتار نکن، قانع نمی‌شود اما اگر روزه بگیری، نفسی این چنین سرکش، لجام می‌خورد. 📚انسان کامل، مجموعه رهنمودهای علامه حسن زاده آملی، ص۶۶

در روایتی نقل شده است که اموات در هر جمعه از ماه رمضان می آیند، می ایستند و با صدایی محزون و با حالتی گریان چنین ندا می کنند: ای خانواده من! ای فرزندان من! ای نزدیکان من! با چیزی (عملی) به ما مهربانی کنید تا خداوند به شما رحم نماید. ما را یاد کنید و از دعا فراموش نکنید، بر ما و غربت ما رحم کنید، زیرا ما در زندان تنگ و اندوه طولانی، و در سختی می باشیم، پس بر ما رحم کنید و از دعا و صدقه دادن برای ما کوتاهی نورزید، شاید قبل از آن که مثل ما شوید، خداوند بر ما رحم نماید. ما حسرت بر گذشته می خوریم، ما نیز مثل شما توانا بودیم. پس ای بندگان خدا! به سخن ما گوش فرا داده و فراموش نکنید، فردا روزی شما نیز خواهید دانست. چیزهای اضافی (غیر مورد نیاز) که در دست شماست، قبلاً در دست ما نیز بود، اما در راه بندگی خدا انفاق نکردیم، و از حق مانع شدیم، و لذا ضرر و سختی آن بر عهده ما قرار گرفت، و منفعت و سود آن به دیگران رسید. با درهمی، یا تکّه خمیر نانی، یا تکّه کوچک گوشت به ما توجّه و مهربانی کنید. سپس ندا می کنند: بزودی بر خودتان خواهید گریست در حالی که برای شما فایده ای ندارد، همانگونه که ما گریه می کنیم، و برای ما فایده ای ندارد. لذا قبل از آن که مثل ما شوید، (در راه بندگی خداوند) تلاش کنید. كَانَ الْمَوْتَى يَأْتُونَ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَيَقِفُونَ وَ يُنَادِي كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ بِصَوْتٍ حَزِينٍ بَاكِياً: يَا أَهْلَاهْ، وَ يَا وَلَدَاهْ، وَ يَا قَرَابَتَاهْ، اعْطِفُوا عَلَيْنَا بِشَيْ‏ءٍ يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ، وَ اذْكُرُونَا وَ لَا تَنْسَوْنَا بِالدُّعَاءِ، وَ ارْحَمُوا عَلَيْنَا وَ عَلَى غُرْبَتِنَا، فَإِنَّا قَدْ بَقِينَا فِي سِجْنٍ ضَيِّقٍ وَ غَمٍّ طَوِيلٍ وَ غَمٍّ وَ شِدَّةٍ، فَارْحَمُونَا وَ لَا تَبْخَلُوا بِالدُّعَاءِ وَ الصَّدَقَةِ لَنَا، لَعَلَّ اللَّهَ يَرْحَمُنَا قَبْلَ أَنْ تَكُونُوا مِثْلَنَا، فَوَا حَسْرَتَى، قَدْ كُنَّا قَادِرِينَ مِثْلَمَا أَنْتُمْ قَادِرُونَ، فَيَا عِبَادَ اللَّهِ اسْمَعُوا كَلَامَنَا وَ لَا تَنْسَوْنَا، فَإِنَّكُمْ سَتَعْلَمُونَ غَداً، فَإِنَّ الْفُضُولَ الَّتِي فِي أَيْدِيكُمْ كَانَتْ فِي أَيْدِينَا، فَكُنَّا لَا نُنْفِقُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ وَ مَنَعْنَا عَنِ الْحَقِّ فَصَارَ وَبَالًا عَلَيْنَا وَ مَنْفَعَتُهُ لِغَيْرِنَا، اعْطِفُوا عَلَيْنَا بِدِرْهَمٍ أَوْ رَغِيفٍ أَوْ بِكِسْرَةٍ، ثُمَّ يُنَادُونَ: مَا أَسْرَعَ مَا تَبْكُونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ لَا يَنْفَعُكُمْ كَمَا نَحْنُ نَبْكِي، وَ لَا يَنْفَعُنَا فَاجْتَهِدُوا قَبْلَ أَنْ تَكُونُوا مِثْلَنَا. (مستدرک الوسائل، ج2، ص162-163)

امام كاظم عليه السلام :  اى هشام! خردمند به كسى كه مى ترسد دروغ گويش خواند، سخنى (حديث و خبرى) نمى گويد و از كسى كه بيم مضايقه اش را دارد، چيزى نمى خواهد و به چيزى كه نمى تواند، وعده نمى دهد و بدانچه از اميد بستن به آن سرزنش شود، اميد نمى بندد .[يعنى خردمند به آنچه فراتر از صلاحيت و سزامندى اوست اميد نمى بندند (به نقل از پاورقى الكافى).] و به كارى كه بترسد در آن درماند، اقدام نمى كند.  يا هِشامُ ، إنّ العاقِلَ لا يُحَدِّثُ مَن يَخافُ تَكذيبَهُ ، و لا يَسألُ مَن يَخافُ مَنعَهُ ، و لا يَعِدُ ما لا يَقدِرُ علَيهِ ، و لا يَرجو ما يُعَنَّفُ برَجائهِ .[أي العاقل لا يرجو فوق ما يستحقّه . (كما في هامش المصدر).]، و لا يُقدِمُ على ما يَخافُ فَوتَهُ بِالعَجزِ عَنهُ .[أي لا يفعل فعلاً قبل أوانه مبادرا إليه . و في بعض النسخ «و لا يتقدّم» . (كما في هامش المصدر).] . [الكافي : 1/20/12 .]

نهج البلاغه مثل خود علی(ع) است. کلام انسان مثل خود اوست، چون کلام تنزل روح انسان است، تجلی روح انسان است. یک روح پست کلامش پست است و یک روح عالی کلامش عالی است. یک روح یک بعدی کلامش یک بعدی است و یک روح چند بعدی کلامش هم چند بعدی است. علی(ع) یک شخصیت جامع الاضداد است، کلامش هم جامع الاضداد است. (انسان‌کامل، ص۱۵۸)

امام علی (عليه السلام) در گفتاری از نهج البلاغه به هفت نكته مهم از فضايل اخلاقى و اثر مثبت آنها اشاره مى كند. نخست مى فرمايد: «كثرت سكوت، سبب ابهت و بزرگى است»; (بِكَثْرَةِ الصَّمْتِ تَكُونُ الْهَيْبَةُ). مرحوم ابن میثم در شرح نهج البلاغه خود در اینجا نکته جالبى آورده مى گوید: دلیل کلام مولا این است که سکوت، غالباً نشانه عقل است و ابهت صاحبان عقل آشکار است و اگر به یقین دانسته شود که کثرت سکوت ناشى از عقل اوست، ابهت او بیشتر مى شود و اگر حال او شناخته نشود و این احتمال وجود داشته باشد که سکوتش ناشى از عقل است باز سبب ابهت اوست و گاه ممکن است سکوت، ناشى از ضعف و ناتوانى در کلام باشد و باز هم این امر سبب احترام شخص مى شود، زیرا از پریشان گویى پرهیز مى کند.(1) اضافه بر اینها، سکوت، سبب نجات از بسیارى از گناهان است، زیرا غالب گناهان کبیره به وسیله زبان انجام مى شود تا آنجا که سى گناه کبیره را براى زبان شماره کرده ایم. بدیهى است هنگامى که انسان از این گناهان پرهیز کند ابهت و هیبت و شخصیت او بیشتر خواهد بود. در حدیث جالبى از «هشام بن سالم» یکى از یاران خاص امام صادق(علیه السلام)مى خوانیم که مى فرماید: «پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) به مردى که خدمتش رسید فرمود: ألا أدُلّکَ عَلى أمْر یُدْخِلُکَ اللهُ بِهِ الْجَنَّةَ؟; آیا تو را به چیزى هدایت کنم که به وسیله آن وارد بهشت شوى؟» عرض کرد: آرى یا رسول الله. پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «أنِلْ مِمّا أنالَکَ اللهُ; از آنچه خداوند در اختیار تو قرار داده بذل و بخشش کن». عرض کرد: اگر من خودم محتاج تر از کسى باشم که مى خواهم به او بخشش کنم چه کنم؟ پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «فَانْصُرِ الْمَظْلُومِ; به یارى ستم دیده برخیز». عرض کرد: اگر من خودم از او ضعیف تر باشم چه کنم. فرمود: «فَاصْنَعْ لِلاْخْرَقِ یَعْنی أشِرْ عَلَیْهِ; شخص نادان را راهنمایى کن و به او مشورت بده». عرض کرد: اگر من از او نادان تر باشم چه کنم؟ فرمود: «فَأصْمِتْ لِسانَکَ إلاّ مِنْ خَیْر; زبانت را جز از نیکى خاموش ساز». و سرانجام پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «أما یَسُرُّکَ اَنْ تَکُونِ فیکَ خِصْلَةٌ مِنْ هذِهِ الْخِصالِ تَجُرُّکَ إلَى الْجَنَّةِ؟; آیا تو را خشنود نمى سازد که یکى از این صفات نیک را داشته باشى و تو را به سوى بهشت برد؟».(2) اضافه بر این، سکوت سبب نورانیت فکر و عمق اندیشه است، همان گونه که در حدیثى از امیرمؤمنان(علیه السلام) مى خوانیم: «الْزِمِ الصَّمْتَ یَسْتَنِرْ فِکْرُکَ; ساکت باش تا فکرت نورانى شود».(3) در حدیث دیگرى از همان حضرت آمده است: «أکْثِرْ صَمْتَکَ یَتَوَفّرْ فِکْرُکَ وَیَسْتَنِرْ قَلْبُکَ وَیَسْلَمِ النّاسُ مِنْ یَدِکِ; بسیار سکوت کن که فکرت فراوان و قلبت نورانى مى شود و مردم از تو در امان خواهند بود».(4) البته همه اینها مربوط به سخنانى است که به اصطلاح فضول الکلام یا آلوده به گناه است; ولى سخن حق و تعلیم دانش و امر به معروف و نهى از منکر و امثال آن به یقین از آن مستثناست و همان گونه که در حکمت 182 آمده است که اگر کلام از آفات خالى باشد به یقین از سکوت برتر است، زیرا انبیا دعوت به کلام شدند نه به سکوت حتى اگر ما در فضیلت سکوت سخن مى گوییم از کلام کمک مى گیریم.(5) پی نوشت: (1). شرح نهج البلاغه ابن میثم، ج 5، ص 602. (2). کافى، ج 2، ص 113، ح 5. (3). غررالحکم، ح 4248 . (4). غررالحکم، ح 4252 . (5). براى توضیح بیشتر به ذیل حکمت 182 و 71 و به جلد اول تفسیر موضوعى اخلاق در قرآن، ص 298 مراجعه شود.

💠امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام: 💢أجمِلُوا فی الخِطابِ تَسمَعُوا جَمیلَ الجَوابِ 🔷زیبا سخن بگویید تا پاسخ زیبا بشنوید! 📚میزان الحکمه، ج 10، ص 207

💠 امام باقر عليه السلام: 💢 لِكُلِّ شَيءٍ رَبيعٌ، ورَبيعُ القُرآنِ شَهرُ رَمَضانَ 🔵 هر چيزى بهارى دارد و بهار قرآن، ماه رمضان است 📚الكافي ، جلد ۲ ، صفحه ۶۳۰

💠امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام: 💢کُن بِالوَحدَهِ آنَسَ مِنکَ بِقُرَناءِ السَّوءِ 🔷با تنهایی دمخورتر باش تا با همنشینان بد! 📚عیون الحکم والمواعظ، ص 391

من دبیر ورزش بودم؛ دانش‌آموزی داشتم هیچ وقت کفش ورزشی نمی‌پوشید و من هم هیچوقت اجازه نمی‌دادم ورزش کند ...

امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: 🔵 آنچه نمیدانى مگو، بلکه همه آنچه را که میدانى نیز مگو، زیرا خداوند بزرگ بر اعضاء بدنت چیزهایى را واجب کرده که از آنها در روز قیامت بر تو حجّت آورد. 🔸«لا تقل ما لا تعلم بل لا تقل کل ما تعلم» (نهج البلاغه، حکمت۳۸۲)

❌ #ناسزا گفتن ممنوع امیرمؤمنان #علی(ع) فرمود: «از به کارگیری کلمات زشت و #مستهجن، بپرهیزید! زیرا زشتگویی، #فرومایگان را در اطرافت آدمی نگاه داشته و افراد #شریف را از گرد انسان پراکنده می سازد.» آن حضرت به حُجربن عَدی و عمروبن حِمَق خُزاعی در نبرد #صِفّین تذکر داد تا از ناسزاگویی به دشمن پرهیز کنند. آنان به امام اعتراض کردند که مگر ما برحق نیستیم؟ امام فرمود: «خوش ندارم که شما بدزبان و #دشنامگو باشید! اگر عملکرد- زشت- دشمن را با #منطق بیان کنید، گفتار شما به صواب نزدیکتر است.» 📚منقری، وقعة صفین، ص103؛ عبدالحميد 📚ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج11، ص21. 📚سیدرضی، نهج ‏البلاغه، نامه: 5، ص366.

💠أميرالمؤمنين امام علی علیه السلام: 💢برترین ادب آن است که انسان در حدّ خود بماند و از اندازه خویش تجاوز نکند. 📚میزان الحکمه، ج 1، ص101

امام علی علیه السلام:رُبَّ قَوْل أَنْفَذُ مِنْ صَوْل. امام(علیه السلام) فرمود: چه بسیار سخن هایى که از حمله کردن (و اعمال قدرت) نافذتر است. 🌹💐🌺🌻🌺💐🌹  امام علی عليه السلام : رُبَّ كلامٍ كالحُسامِ. [غرر الحكم : 5273.] امام على عليه السلام : بسا سخنى كه چون شمشيرِ بران است. 🌹💐🌺🌻🌺💐🌹  امام علی عليه السلام : رُبَّ كلامٍ كَلاّمٌ. [غرر الحكم: 5272.] امام على عليه السلام : بسا سخنى كه زخمى عميق وارد مى آورد. 🌹💐🌺🌻🌺💐🌹  امام علی عليه السلام : رُبَّ كلامٍ أنفَذُ مِن سِهامٍ. [غرر الحكم : 5322.] امام على عليه السلام : بسا سخنى كه از تير كارگرتر است. 🌹💐🌺🌻🌺💐🌹 امیرمؤمنان علی(ع) فرمود: «زلّة اللّسان اشدّ من جرح السّنان؛ کیفر لغزش زبان سخت تر از زخم و جراحت نیزه است.» «پای انسان بر اثر ضربه ای که خورده خوب می شود، ولی ضربه زبان سرها را بر باد می دهد.» کلمات نافذتر از تیرها! امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه اشاره به نکته مهمى درباره تأثیر سخن کرده، مى فرماید: «چه بسیار سخنانى که از حمله (و اعمال قدرت) نافذتر است»; (رُبَّ قَوْل أَنْفَذُ مِنْ صَوْل). این کلام حکمت آمیز ممکن است هم ناظر به تأثیرات مثبت سخن باشد هم تأثیرات منفى آن. زیرا گاهى سخن به قدرى نافذ و مؤثر است که ممکن است دشمن یا دشمنانى را مغلوب سازد و مردم را بر ضد آن ها بشوراند و آن ها را به فرار وادارد. نیز گاه ممکن است تأثیر سخن در آزردن اشخاص و ناراحت کردن آن ها از حمله کردن با سلاح بیشتر باشد همان گونه که شاعر عرب مى گوید: جِراحاتُ السِّنانِ لها التِیامٌ * وَلا یَلتامُ ما جَرَح اللِّسانُ جراحات نیزه ها ممکن است بهبود یابد ولى اى بسا که جراحات زبان هرگز بهبودى نیابد. به همین دلیل است که بعضى نام «لسان» را «سنان» گذاشته اند. زبان آدمى به راستى از عجایب مخلوقات پروردگار است. قطعه گوشتى بیشتر نیست اما کارهاى حیرت آورى انجام مى دهد. به هنگام غذا خوردن، مرتب لقمه را از یک طرف دهان به طرف دیگر به زیر دندان ها مى فرستد و به قدرى ماهرانه کار مى کند که خودش زیر دندان ها نمى رود ولى گاه اتفاق مى افتد که خطایى از او سر مى زند و انسان چنان زبان خود را گاز مى گیرد که فریادش بلند مى شود آنگاه به یاد این نعمت الهى مى افتد که اگر مهارت زبان نبود این گونه حوادث پیوسته اتفاق مى افتاد و زندگى را بر انسان تلخ مى کرد. از سوى دیگر هنگامى که غذا آماده بلعیدن شد کمک بسیار مؤثرى به بلع آن مى کند و اگر نبود بلعیدن غذا امکان نداشت. تشخیص طعم غذاهاى مختلف و جدا کردن خوب از بد و زهر از دارو نیز بهوسیله آن انجام مى شود. پزشکان نیز از مشاهده رنگ و شکل زبان به بسیارى از بیمارى ها پى مى برند. کار مهم دیگر آن به هنگام سخن گفتن آشکار مى شود. صدایى که از تارهاى صوتى از گلوى انسان بیرون مى آید یک صداى ممتد، یکنواخت و بى معناست. این زبان است که آن را بهوسیله حرکات مختلف تبدیل به مخارج حروف مى کند و از آن، کلمه و جمله مى سازد و مکنون دل آدمى را بیان مى کند. صدایى که از تارهاى صوتى برمى خیزد در واقع مانند مُرکبى است که بر نوک قلم هاى دانشمندان قرار دارد. این مرکب هیچ شکل و قیافه اى ندارد و این قلم است که با گردش خود به آن شکل حروف مى دهد و جمله ها را مى سازد و مسائل مهم علمى را منعکس مى کند. اما همین زبان اگر از مسیر حق منحرف شد مى تواند مبدل به یکى از بلاهاى خطرناک شود و آدمى را تا سرحد کفر و مرگ بکشاند همان گونه که از قدیم ضمن ضرب المثلى گفته اند: «زبان سرخ، سر سبز مى دهد بر باد». در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «فِتْنَهُ اللِّسَانِ أَشَدُّ مِنْ ضَرْبِ السَّیفِ; گزش زبان از ضربت شمشیر سخت تر است». در کتاب تمام نهج البلاغه ضمن وصیت مشروحى از امیرمؤمنان على(علیه السلام)که خطاب به اصحابش مى کند و آداب دین و دنیا را به آن ها مى آموزد چنین آمده است: «إِحْسَبُوا کَلاَمَکُمْ مِنْ أَعْمَالِکُمْ یقِلُّ کَلاَمُکُمْ إِلاَّ فِى الْخَیرِ کُفُّوا أَلْسِنَتَکُمْ، وَسَلِّمُوا تَسْلیماً تَغْتَنِمُوا فَرُبَّ قَوْل أنْفَذُ مِنْ صَوْل، وَ رُبَّ فِتْنَه أَثَارَهَا قَوْلٌ; گفتار خود را از اعمال خویش حساب کنید تا سخن شما جز در راه خیر و نیکى کم شود زبان هاى خود را نگاه دارید و تسلیم فرمان خدا باشید تا غنیمت ببرید. چه بسیار سخنانى که از حمله نافذتر است و چه بسیار فتنه ها که از گفتارها برخاسته است». در کتاب میزان الحکمه در واژه «اللسان» تحت عنوان «خطر اللسان» روایات تکان دهنده اى ذکر شده است. ازجمله در حدیثى از امام امیرمؤمنان(علیه السلام)آمده است: «رب لسان أتى على إنسان; چه بسیار زبانى که انسانى را به کشتن داده است». در حدیث دیگرى از آن حضرت آمده است: «کَم مِن دَم سَفَکَهُ فَمٌ; چه خون هایى که با دهان ریخته شده است».

💎 #لاکچری_ها.... امیرمؤمنان #علی علیه السلام شنیدند که فرماندار منصوب ایشان در #بصره به نام #عثمان‌بن‌حنیف، به #مهمانی یکی از ثروتمندان بصره رفته است. پس برای او نامه‌ای نوشت: خبر رسيده كه تو را به #میهمانی فراخوانده‌اند و تو نيز به‌آنجا شتافته‌اى و #سفره‌اى_رنگين برايت افكنده‌اند. هرگز نمى‌پنداشتم كه تو دعوت مردمى را اجابت كنى كه #بينوايان را از خود مى‌رانند و #توانگران را بر سفره مى‌نشانند. به خدا سوگند، من از دنياى شما مالی پس‌انداز نکرده‌ام و به جاى اين #لباس، كه اینک كهنه شده است، جامه‌اى ديگر آماده نساخته‌ام. اگر بخواهم به #عسل مصفا و مغز گندم و جامه‌هاى ابريشمي دست مى‌يابم، ولى هيهات كه #هواى_نفس بر من غلبه يابد و #حرص، مرا به گزينش طعامهای مختلف بكشاند؛ در حالی که در «حجاز» و «يمامه» #بينوايى باشد كه به يافتن قرص نانى اميد ندارد و هرگز مزه‌ی #سيرى را نچشيده باشد. يا اینکه شب با شكم انباشته از #غذا سر بر بالين بگذارم درحالی که اطراف من، شكمهايى #گرسنه باشد. آيا به همين راضى باشم كه مرا #اميرمؤمنان گويند ولی با مردم در سختي‌هاى روزگارشان مشاركت نداشته باشم؟ مرا براى آن نيافريده‌اند كه چون چهارپايانی که در آغل بسته شده‌اند، #غذاهاى€لذيذ، به خود مشغولم دارد غافل از آن كه از چه روى فربه‌اش مى‌سازند! اى پسر حنيف! به همان چند قرص نان، اكتفا كن تا از عذاب، رهايى يابى. 📚سیدرضی، نهج‌البلاغه، نامه ۴۵.