🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 ✔️تفسیرآيه ١٠٣سوره مائده : 🍂در اين آيه، اشاره به چهار « #بدعت» نابجا شده كه در ميان عرب جاهلى معمول بود، آنها بر پاره‌اى از حيوانات به جهتى از جهات علامت و نامى گذارده و خوردن گوشت آن را ممنوع مى‌ساختند و يا حتّى خوردن شير و چيدن پشم و سوار شدن بر پشت آنها را مجاز نمى‌شمردند، يعنى عملاً حيوان را بلااستفاده و بيهوده رها مى‌ساختند. 🍂 قرآن مجيد مى‌گويد: «خداوند هيچ يك از اين احكام را به رسميّت نمى‌شناسد، نه بحيره اى قرار داده و نه سائبة و نه وصيلة و نه حام (ما جَعَلَ اللّهُ مِنْ بَحِيرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ وَ لا وَصِيلَةٍ وَ لا حامٍ) . و امّا توضيح اين چهار نوع حيوان: ✔️ ١- #بحيره : به حيوانى مى‌گفتند كه پنج بار زاييده بود و پنجمين آنها مادّه و به روايتى نر بود، گوش چنين حيوانى را شكاف وسيعى مى‌دادند و آن را به حال خود آزاد مى‌گذاشتند و از كشتن آن صرف نظر مى‌كردند. ✔️ ٢- #سائبه: شترى بوده كه دوازده(و به روايتى ده) بچّه مى‌آورد، آن را آزاد مى‌ساختند و حتّى كسى سوار بر آن نمى‌شد، تنها گاهى از شير آن مى‌دوشيدند و به ميهمان مى‌دادند. ✔️ ٣- #وصيله: به گوسفندى مى‌گفتند كه هفت بار فرزند مى‌آورد و به روايتى به گوسفندى مى‌گفتند: كه دوقلو مى‌زاييد، كشتن چنان گوسفندى را نيز حرام مى‌دانستند. ✔️ ٤- #حام : به حيوان نرى مى‌گفتند كه ده بار از آن براى تلقيح حيوانات ماده استفاده مى‌كردند و هر بار فرزندى از نطفۀ آن به وجود مى‌آمد. 🍂 كوتاه سخن اين كه منظور حيواناتى بوده كه در واقع خدمات فراوان و مكرّرى به صاحبان خود از طريق «انتاج» مى‌كردند، و آنها هم در مقابل يك نوع احترام و آزادى بر اين حيوانات قائل مى‌شدند. 🍂 سپس مى‌فرمايد: «افراد كافر و بت‌پرست اينها را به خدا نسبت مى‌دادند و مى‌گفتند: قانون الهى است» (وَ لكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ) . «و اكثر آنها در اين باره كمترين فكر و انديشه‌اى نمى‌كردند و عقل خود را به كار نمى‌گرفتند» بلكه كوركورانه از ديگران تقليد مى‌نمودند (وَ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ). 📚برگزیده تفسیر نمونه 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 🆔eitaa.com/ghadir_ch

🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷☘🌷 ✔️تفسیر آیه ١٩ سوره یونس: 🔹اين آيه به تناسب بحثى كه در آيۀ قبل در زمينۀ نفى شرك و بت پرستى گذشت اشاره به #فطرت_توحيدى همۀ انسانها كرده، مى‌گويد: «در آغاز همۀ افراد بشر امّت واحدى بودند» و جز توحيد در ميان آنها آيين ديگرى نبود (وَ ما كانَ النّاسُ إِلاّ أُمَّةً واحِدَةً). اين فطرت توحيدى كه در ابتدا دست نخورده بود با گذشت زمان بر اثر #افكار_كوتاه و #گرايشهاى_شيطانى، دستخوش دگرگونى شد، گروهى از جادّۀ توحيد منحرف شدند و به شرک روى آوردند و طبعاً «جامعۀ انسانى به دو گروه مختلف تقسيم شد» گروهى مُوحّد و گروهى مشرك (فَاخْتَلَفُوا) . بنابراين #شرک در واقع يك نوع #بدعت و انحراف از فطرت است، انحرافى كه از مشتى اوهام و پندارهاى بى‌اساس سرچشمه گرفته است. در اينجا ممكن بود اين سؤال پيش بيايد كه چرا خداوند اين اختلاف را از طريق مجازات سريع مشركان بر نمى‌چيند. 🔹 قرآن بلافاصله براى پاسخ به اين سؤال اضافه مى‌كند: «و اگر فرمانى از طرف پروردگارت (دربارۀ عدم مجازات سريع آنان) از قبل صادر نشده بود، در ميان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‌شد» و سپس همگى به مجازات مى‌رسيدند (وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيما فِيهِ يَخْتَلِفُونَ). 📗برگزیده تفسیر نمونه 🇮🇷eitaa.com/ghadir_ch