💎 اثرے شگرف در بوسیدن گل و فرستادن صلوات آرامشــــ انسانـــــ بعد از برداشتہ‌شدنِ بارے از دوشش بســــیار لذت‌بخشـــ استــــ ... مخصوصاً اگر آن بارِ سنگین بر روی وجدانِ آدمے باشد، مثل گناهـ ... حالا ببینید مولاے ما امام هادے صلوات‌اللہ‌علیہ با چہ پیشنهادے این بار سنگین را از دوش ما برمی‌دارد: ابوهاشم‌جعفری می‌گوید: به خدمت مولایم #امام‌هادے صلوات‌الله‌علیہ رسیدم. یکی از کودکانش آمد و #شاخہ‌گلے به ایشان داد. حضرت آن‌را #بوسید و بر چشم نهاد. سپس به من داد و فرمود: ابوهاشم! هرڪه گل یا شاخه‌ای از ریحان بگیرد و آن‌را ببوسد و #برچشم‌نهاد، سپس بر محمّدوآل‌محمّد #صلوات بفرستد، خداوند به شمار ریگ‌هاے ڪوه عالج[تپہ‌هاے شنی] برایش حسنه می‌نویسد و به شمار آن گناهانش را محو می‌کند.[1] اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجّـلْ فَرَجَـهُمْ وَ الْعَـنْ أعْدائَهُمْ 📖ــــــــــــــــــــــــ [1] عَنْ أَبِی هَاشِمٍ الْجَعْفَرِیِّ قَالَ: «دَخَلْتُ عَلَی أَبِی الْحَسَنِ صَاحِبِ الْعَسْکَرِ صلوات‌الله‌علیه فَجَاءَ صَبِیٌّ مِنْ صِبْیَانِهِ فَنَاوَلَهُ وَرْدَةً فَقَبَّلَهَا وَ وَضَعَهَا عَلَی عَیْنَیْهِ ثُمَّ نَاوَلَنِیهَا وَ قَالَ یَا أَبَا هَاشِمٍ مَنْ تَنَاوَلَ وَرْدَةً أَوْ رَیْحَانَةً فَقَبَّلَهَا وَ وَضَعَهَا عَلَی عَیْنَیْهِ ثُمَّ صَلَّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْأَئِمَّةِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ الْحَسَنَاتِ مِثْلَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ مَحَا عَنْهُ مِنَ السَّیِّئَاتِ مِثْلَ ذَلِکَ»، الڪافی، ج۶، ص۵۲۵.

💎 🌷سخنِ ویژۀ امام هادی صلوات‌الله‌علیه دربارۀ #مادر خویش (سمانۀ مغربیّه) 1️⃣ #مادرم (سمانه[1]) به حقّ من #عارف بود [و حقّ مرا به عنوانِ #امام به خوبی می‌شناخت؛ به راستی که ایشان شناخت کاملی به مقام امامتِ اهل بیت علیهم السلام و فرزندشان امام هادی صلوات‌الله‌علیه داشتند؛ به همان معارفِ بلندی که خودِ امام هادی صلوات‌الله‌علیه در #زیارت‌جامعۀکبیره در شأن و مقام و جایگاهِ امامتِ اهل بیت علیهم السلام بیان فرمودند]. 2️⃣ ایشان از اهل بهشت هستند؛ 3️⃣ و شیطان سرکش به وی نزدیک نمی‌شود، 4️⃣ و مکر ستمگرِ لجوج نیز به او نمی‌رسد. 5️⃣ #مادرم هماره در پناه چشمِ همیشه بیدارِ خداوند است، 6️⃣ و در ردیف مادرانِ صدیقان و صالحان قرار دارد.[2] 📖ــــــــــــــــــــــــ [1] مرقد حضرت سمانه، در سامرا، در حرم عسکریین و در مجاورت فررندش امام هادی و امام عسکری صلوات‌الله‌علیهما، نرجس خاتون (مادر امام زمان)، حکیمه (دختر امام جواد) و حدیثه (مادر امام عسکری) علیهم‌السلام است. [2] مُحَمَّدُ بْنُ الْفَرَجِ وَ عَلِيُّ بْنُ مَهْزِيَارَ، عَنِ السَّيِّدِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) أَنَّهُ قَالَ: «أُمِّي عَارِفَةٌ بِحَقِّي، وَ هِيَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ، لَا يَقْرَبُهَا شَيْطَانٌ مَارِدٌ، وَ لَا يَنَالُهَا كَيْدُ جَبَّارٍ عَنِيدٍ، وَ هِيَ مَكْلُوءَةٌ بِعَيْنِ اللَّهِ الَّتِي لَا تَنَامُ، وَ لَا تَتَخَلَّفُ عَنْ أُمَّهَاتِ الصِّدِّيقِينَ وَ الصَّالِحِينَ»، دلائل الإمامة (ط - الحديثة)، ص: 410.

💎 ماجرای کافری که شیعه شد #امام‌هادے صلوات‌الله‌علیہ در سال 243 ه.ق، از مدينه به سامرا به دستور #متوكل عباسی #تبعيد شد و #يحيى‌بن‌هرثمه مأمور این کار بود و همان‌طور که انتظار می‌رفت، در ابتداى اين سفر از خود قاطعيت و #سخت‌گيرى بسيارى نشان داد. اما در بين راه اتفاقات و كرامت‌های عجیبی از امام علیه‌السلام می‌بیند كه سبب علاقه‌مندى و در نتیجه تشیّع وی می‌شود[1]. ◽️برخی از رخدادهاى عجیب بين راه: 1️⃣ یحیی مى‌گويد: «در بين راه دچار #تشنگى شديدى شديم؛ به گونه‌اى كه در معرض هلاكت قرار گرفتيم. بدین خاطر امام علیه السلام ما را از جاده خارج كرد و پس از شش میل راه به #دشت‌سرسبزى رسيديم كه گل‌ها، باغچه‌ها، چشمه‌ها، درخت‌ها و نهرهاى بسيارى در آن بود اما احدى از مردم در آن‌جا دیده نمی‌شد! و بدون آن كه كسى را در اطراف آن ببينيم، خود و مركب‌هايمان را سيراب و تا عصر استراحت كرديم. بعد هر قدر مى‌توانستيم، آب برداشتيم و به راه افتاديم. پس از اين كه مقدارى از آن‌جا دور شديم، وقتی از پسرم آب خواستم، ديدم زبانش گرفت و لكنت پيدا كرد، نگاه كردم متوجه شدم که ظرف آب را فراموش كرده و در منزل قبلى كه بوديم به جاى نهاده. فورى بازگشتم، ولى وقتى به آن‌جا رسيدم، چيزى جز #بيابان خشك و بى‌آب و علف نديدم! كوزه را يافته و به سوى كاروان برگشتم، از اين جريان چيزى نفهميدم. هنگامى‌كه خدمت امام رسيديم، بى آن‌كه چيزى بگويد، با تبسّمى فقط از كوزه پرسيد و من گفتم كه آن را يافته‌ام»[2]. 2️⃣ روز ديگری زير #آفتاب بسيار سوزنده‌اى بوديم که ناگهان امام على النقى صلوات‌الله‌علیہ از جاى خود حركت كرد، و لباس #بارانى‌اش را پوشيد!... اهل قافله (از عمل آن حضرت) تعجب كرده خنديدند، گفتند: اين مرد حجازى موقع آمدن باران را نمی‌داند؟! اما همين‌که چند ميلى راه رفتيم ابر تاريكى از طرف قبله پيدا شد. به سرعت بالاى سر ما قرار گرفت و #باران شدیدی بر سر ما ريزش كرد به نحوى كه آب از لباس‌هاى ما به بدنمان سرايت كرد، كفش‌هاى ما پر از آب باران شد، باران از آن سريع‌تر بود كه ما بتوانيم پياده شويم و نمد اسب‌ها را برداريم. ما (نزد امام عليه السّلام) رسوا شديم، آن حضرت از روى تعجب به كار ما لبخند می‌زد[3]. 3️⃣ در يكى از منزل‌گاه‌ها زنى پسرش دچار #چشم‌درد شده بود و دائماً می‌گفت: مرا نزد آن مرد علويّ (امام هادی صلوات‌الله‌علیہ) كه با شما می‌باشد راهنمائى كنيد تا براى چشم پسر من دعا كند! ما آن زن را به حضور آن حضرت برديم، امام على النقى عليه السّلام چشم آن كودك را به طورى باز كرد كه من هم ديدم، وقتى كه دقيقاً به چشم آن كودك نگاه كردم شكى براى من نماند در اين‌كه #كور شده است. اما امام عليه السّلام دست خود را لحظه‌اى روى چشم آن كودك نهاد، لب‌هاى مبارك خود را حركت داد، همين‌که دست خود را برداشت ديدم كه چشم آن بچه باز و صحيح شده و كوچك‌ترين عيبى ندارد[4]. حیف، من‌قدرِتورا خوب‌نمی‌دانم حیف بازهم جامعه را خوب‌نمی‌خوانم حیف شب‌قدراست كه میقاتِ تو را می‌فهمد مَطلعُ الفَجر مناجـــــاتِ تو را می‌فهمد 📖ــــــــــــــــــــــــ [1] «وَ قَدْ كُنْتُ كَافِراً وَ إِنَّنِي الْآنَ قَدْ أَسْلَمْتُ عَلَى يَدَيْكَ يَا مَوْلَايَ قَالَ يَحْيَى وَ تَشَيَّعْتُ وَ لَزِمْتُ خِدْمَتَهُ إِلَى أَنْ مَضَى‏»، الخرائج و الجرائح، ج‏1، ص: 396. [2] «و روي عن يحيى بن هرثمة قال: رأيت من دلائل أبي الحسن عليه السّلام الأعاجيب في‏ طريقنا...»، اثبات الوصية، ص: 233. [3] «قال يحيى: و خرج في يوم صائف آخر و نحن في ضحو و شمس حامية تحرق فركب من مضربه و عليه ممطر...،»، اثبات الوصية، ص: 234. [4] «قال يحيى: و صارت إليه في بعض المنازل امرأة معها ابن لها أرمد العين و لم تزل تستذلّ و تقول: معكم رجل علوي دلّوني عليه...»، اثبات الوصية، ص: 234.

💎 شادمانہ‌ی #عید_غدیر ✨باز جشن دنیاست و شیعه بی قراره ✨حامد جلیلی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ▫️ #ستاد_احیای_ایام_غدیریه 🆔 @ghadiriam12

💎 غدیر، در آسمانِ شهر من #شادباشیم #درایام_غدیریہ #از10تا25ذي_الحجہ

💎 تا صــورت پـیوند جـهان بـود علے بـود 💎 تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود صلوات‌الله‌علیہ #ویژۀ_پروفایل

💎 ایـن #عڪس کم‌حجم، برای یڪ عمر حرف دارد...

‍ 💎 ویژۀ لقب «أمیرالمؤمنین» مولا علی صلوات‌الله‌علیه کنار پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بود که ناگهان صدایی گفت: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ». این لقب برای اولین بار شنیده می‌شد. از این رو پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: یا علی! این جبرئیل است که این‌گونه به تو سلام داد [1]؛ یعنی این لقب فقط برای توست و اختصاص به تو دارد و همگان باید تو را این‌گونه خطاب کنند. سپس پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به همۀ اصحاب دستور دادند که از این به بعد، علی بن ابی طالب علیهماالسّلام را این‌گونه مورد خطاب قرار دهید: «يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ»، و به ایشان این‌گونه سلام دهید: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ». سلمان و عمار و دیگران طبق سفارش نبی خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله عمل کردند. اما ابوبکر و عمر یکی پس از دیگری جلو آمدند و با زبان اعتراض گفتند: ای رسول خدا! این امر خداست یا امر شما؟! پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: این از جانب خداست [2]. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: اگر مردم می‌دانستند چه زمانی علی بن ابی طالب صلوات‌الله‌علیه، «امیرالمؤمنین» نامیده شد، هرگز اختلاف نکرده، و ولایت و مقام ایشان را انکار نمی‌کردند؛ او زمانی «امیرالمؤمنین» نام نهاده شد که حضرت آدم بین روح و جسد بود و هنوز به عالم جسمانی وارد نشده بود. به عبارت دیگر در زمانى كه پروردگار از صلب بنى‏آدم نسلشان را پديد آورد، و آنان را بر خودشان گواه گرفت و فرمود: «آيا من پروردگار شما نیستم و آیا محمد رسول من و علی امیرالمؤمنین نيستند؟» گفتند: «آرى، گواهى مےدهیم» [3]. 🎊 13 ذی الحجه، روز فرمایش رسول خداست که فرمودند: زین پس همگان، علی بن ابی طالب را « #امیرالمؤمنین » صدا کنند و خطاب نمایند. و این فرمایش، برای ما شیعیان اولویّت دارد. یا علی 🌷 📖 ــــــــــــــــــــــــــــــــــ [1] «سَلَّمَ جَبْرَئِيلُ عَلَى عَلِيٍّ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِين‏»، بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏37، ص: 111. [2] «قَالَ أَبُو بَكْرٍ: أَمْرٌ مِنَ اللَّهِ أَمْ مِنْ رَسُولِهِ؟! فَقَالَ: مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ رَسُولِهِ. ثُمَّ جَاءَ عُمَرُ، فَقَالَ لَهُ سَلِّمْ عَلَى عَلِيٍّ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ عُمَرُ: أَمْرٌ مِنَ اللَّهِ أَمْ مِنْ رَسُولِهِ؟ فَقَالَ النَّبِيُّ مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ رَسُولِهِ.»، المسترشد في إمامة علي بن أبي طالب، ص: 584. [3] «لو علم الناس متى سمي علي أمير المؤمنين ما أنكروا ولايته»، دلائل الامامة (محمد بن جرير الطبري الشيعي) ص 53؛ المحتضر (حسن بن سليمان الحلي) ص 190؛ ينابيع المودة لذوي القربى (القندوزي) ج 2 ص 248. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ▫️ #ستاد_احیای_ایام_غدیریه 🆔 @ghadiriam12