چند بار دیگر این تکه از آیه را تکرار کردم. آشنا بود. یادم آمد. قبلا هم توی حال و هوای بد خدا این صفحه و این آیه و دعا را نشانم داده بود. من حفظ بودمش. تکرار کردم. تکرار کردم. دیگر شب بیست و یکم و بیست و سوم. هر بار که از دعا جا می‌ماندم. هر بار که چیزی از سخنرانی نفهمیدم. هر بار که وسط قرآن به سر،سید علی نه نه گفت. زیر لب گفتم:«پروردگارا. همانا من به هر خیری که برایم بفرستی فقیرم» حالا که شب آخر است. من همچنان بغ کرده ام. همچنان حسرت به دل از این همه رخوت و سکون. فقط به این ذکر امید بسته ام. توی دلم می‌گویم :«خدایا درس‌هام که تمام شد.بهم فرصت کاردستی هم میدی؟ من دلم می‌خواهد برای توکاردستی های باحال درست کنم. اما خب انگار درسم واجب‌تر است.» ✍بهرامی https://eitaa.com/ghalambarmidaram #حواست_به_درست_باشد #شب_آخر_رمضان_۱۴۰۳ #رَبِّ‌إِنِّي‌لِما‌أَنْزَلْتَ‌إِلَيَّ‌مِنْ‌خَيْرٍ‌فَقِيرٌ