#دلنوشته #سیدعماد #اسارتگاه‌اسرائیل تنگنای این سلولِ سرد ، جای خوبی‌ست برای ویران شدن!! خرناسه‌ی خوک‌ها و نگاه مرگبارِ دختری خاموش،که تمامِ سهمِ من از گذشته‌ای مه‌آلود است! دختری گم شده در کوچه های تاریکِ جهان! پاییز می‌شوم و زرد می‌شوم و می‌ریزم از این حیرانیِ مدام... که قدم زدن در تابستانِ سرخ چشمانِ این زن ، طعم گنگِ آغوشِ مادر را برایم تداعی می‌کند! نگاهش می‌کنم و باز بوی آتش و خون و آهن می‌پیچد... باز برزخِ بی مادری شعله می‌کشد که ناگاه... عطرِ یاس مستم می‌‌کند و آیاتی که معجزه‌وار بهشتِ رهایی را نوید می‌دهد! رجز می‌خواند و جان می‌گیرم.. او می‌خواند و من...غرق در قصه ی خون‌بارِ شیرمردی دست‌بسته ، پای بلندمرتبگی‌اش به زانو می‌افتم ! مے‌گویم "علی" و زمزمه‌ای بغض‌آلود، گوشِ تاریخ را کَر می‌کند! لب می‌زنم "علی" و جهان رنگ می‌بازد و مادر ،جان می‌گیرد و مهرابِ مهربانِ چشمانش ،خونی تازه در رگ‌های خشکیده ام می‌ریزد... چه شکوهی دارد شیعه‌اش بودن و پای مکتبش ،مشقِ عاشقی کردن... من شیعه‌ام ! شیعه‌‌ی مردی که در دامنه‌ی شومِ شب ، زخمِ تازیانه‌ی بی‌حیای ابلیسان را بر تنِ یاسش ، به جان خرید ؛ که نامِ "فاطمه" ،بشود مُهرِ ابدیِ پیروزیِ تمام پیکارهای نابرابرِ جهان! آن دم که مظلومان ،علی‌وار ، خیره به چنگالِ خون‌آلودِ ستمگران ، پای ناموس و دین و وطن ، می‌ایستند! آری من شیعه‌ام! شیعه‌ی مردی که برای قولش...سر می‌دهد! #برگزیده #ف_مقیمی #مهدیه‌بانو