#جشنواره_فیلم_فجر #صیاد مطلبی درباره فیلم‌ منتشر کردم اما خیلی زود آن را برداشتم ، علتش این بود که اگرچه حوزه کاری من همین نقدها و ارزشیابی‌هاست، اما در فضای شخصی صحبت از وجوه فنی و رنگ و تصویر و صدا و کاراکتر را برنمی‌تابم و دلم می‌خواهد صرفا دریافت شخصی و حسی خودم را از آن‌چه دیده‌ام و دوست داشته یا نداشته‌ام، فارغ از نگاه فنی بنویسم و منتقل کنم، این خوب است یا بد...بگذریم! #صیادشیرازی برای من یک شخصیت دوست‌داشتنی و متفاوت است، اگرچه شناخت کامل و دقیقی از ایشان ندارم اما تصویر ذهنی و قلبی من می‌گوید که او یک درجه‌دار بلندپایه‌ی ارتش است که عاشقی و ولایت‌مداری را بلد است و درک و فهم درست و دقیقی از شرایط جنگی دارد. آن‌چه در فیلم دیدم همین صیاد است اگر چه چهره‌اش شباهت چندانی به صیادی که می‌شناسم ، ندارد، اما به گواهی آنان که صیاد را دیده‌اند و خوب می‌شناسند، کاراکتر باورپذیری دارد و سکنات و زبان بدنش معرف اوست و شبیه‌سازی صدا این ربط را تکمیل کرده است. شما در فیلم، «صیاد»ی را می‌بینید که جامع‌الاطراف است که دل و جرأت بالایی دارد که باهوش است که دانش فنی و نظامی دارد که فرماندهی بلد است اما حرف برایش حرفِ ولی است حرفِ مافوق است حتی وقتی حقش ضایع شده باشد. «صیاد» فیلم مثل قهرمانان هالیوودی نیست، قدوبالای اغراق‌آمیز و بر و بازوی فلان هم ندارد، تیپولوژی یک آدم عادی و معمولی را دارد درست مثل خود صیاد شیرازی، اما قهرمان بودنش به دل می‌نشیند. حتی اگر در یک سوم ابتدایی با صیاد فیلم ارتباط نگرفتید، مطمئن باشید از نیمه که می‌گذرد، یک صیاد دوست‌داشتنی دارید که حالا دیگر صفحات بعدی زندگی‌اش برایتان مهم می‌شود و جلوتر که می‌روید بغض هم می‌کنید و جایی و جاهایی دلتان تکبیر و دست و جیغ و هورا هم‌ برایش می‌خواهد! و حتی فیلم که تمام می‌شود ، باز همان حسرت همیشگی می‌آید که چقدر جای این معرفی‌ها خالی‌ بوده و هست و چقدر وام‌دار این رنج‌هاییم و چقدر این آب و خاک، بالا و پایین به خود دیده است و چقدر مدیونیم و چقدر بیش از این‌ها ‌‌... ✍ ف. حاجی وثوق @ghalamzann