#نسل_ساکت مدتی‌ست جلوی خانه بازی میکنند تیم راه انداخته‌اند و جمع‌شان جمع است اکتریت را می‌شناسم پسران نوجوان محله هستند و شاید یکی دوتایشان ساکن این کوچه باشند بقیه از کوچه های دیگر حتی کوچه مسجد که فاصله‌اش زیاد است، سروصدا می‌کنند جیغ می‌کشند توپشان را به هر طرفی می‌زنند و احتمالا موجب مزاحمت باشند برای همسایه‌ها اما من صدایشان را دوست دارم شور و هیجان‌شان را بودنشان را یاد سال‌های گذشته می‌افتم که تفریح بچه‌ها همین بود، همین که یک توپ پلاستیکی را دولایه و سه لایه کنند و از صبح تا شب در کوچه‌ بدوند و جیغ بکشند، وقتی برادرهایم از کوچه برمی‌گشتند با صورتهای سرخ و لباس‌های خیس، با اینکه بدم می‌آمد و میگفتم بوی کوچه می‌دهید، اما شادی و نشاطشان را دوست داشتم و دلم میخواست من هم قاطی بازی‌هایشان بشوم امروز وقتی می‌بینید بچه‌ها در کوچه‌ فوتبال بازی می‌کنند، خوشحال بشوید و قدر بدانید چون به قدر همین ساعتها از فضای مجازی دور هستند، از رکود و نشستن جدا شده‌اند و از خلسه و خلوت‌های خسارت‌بار فاصله گرفته‌اند، سروصدای بچه‌ها جز همان یکساعت عصر که همه نیاز به کمی سکوت و استراحت دارند، صدای زندگی و شور و شادی است، برای بچه‌ها سکوت نخواهیم، من این‌روزها از بی‌صدا شدن این نسل می‌ترسم! ف. حاجی وثوق @ghalamzann