#خوابمان_نبرد #جا_نمانیم #بعید می‌دانم خیلی بعید می‌دانم کسی دلش برای #مظلوم بلرزد و #جگر مبارزه با #ظالم را داشته باشد اما در طلایی‌ترین فرصت #اعتراض به ظلم، به #میدان نیاید. جمعه روز ١٧ فروردین روز حضور کسانی‌ست که فقط #حرف نمی‌زنند و پای میدان‌اند... #روز_قدس #نمره_قبولی_بگیریم @ghalamzann

#دهه_نودی‌ها #محفل یک تلاوت زیبا بشنویم با یک صدای دوست‌داشتنی...🥺🌱 برنامه محفل دارد زیبایی‌هایی که از کتاب خدا، کمتر دیده‌ایم یا کمتر توجه کرده‌ایم، نشان‌مان می‌دهد. @ghalamzann

ماشالله ولاحول ولاقوه الا بالله العلی العظیم...🌱

#نادر_ابراهیمی "من، در دشوارترین لحظه‌های زندگی و در اوج خستگی و واماندگی، کلامی از مولایم علی را به یاد می‌آورم، لرزش از زانوهایم می‌رود، تردید از قلبم، ناامیدی از روحم... من، بارها و بارها، کلام علی را کاسه‌ی آب کرده‌ام، تکیه‌گاه کرده‌ام، عصا کرده‌ام، نیرو کرده‌ام، داروی مسکن کرده‌ام و سرپناه... " @ghalamzann

#حیای_دوست‌داشتنی #حیای_کیمیا (مادر: اون روسری رو چرا نمی‌پوشی؟ دختر: چون خوشگل میشم باهاش...) این داستان کوتاه اما واقعی، یک معنای #عمیق دارد، معنایی که شاید برای برخی از ما قابل #دریافت نباشد، یا حتی قابل #پذیرش، یا ریشخندش کنیم و آن را به روزگاری که دیگر گذشته، مربوط بدانیم، اما من برای این ماجرا #احترام عجیبی قائلم، احترامی که کمتر مقوله‌ای را شایسته آن می‌دانم... #حیا برای دختر نوجوان و جوان که نسبت به گروه‌های سنی دیگر، بیشترین تمایل را به #تبرّج و #دیده‌شدن و #خودنمایی دارد، کیمیای محض است، باید آن را بویید و بوسید و قاب گرفت و برایش #شکرانه برگزار کرد. در روزگاری که آدم‌ها در #نمایش همه‌ی زیبایی‌هایشان، دچار یک #رقابت اذیت‌کننده شده‌اند و شبانه‌روز #آرام و #قرار ندارند، توانمندیِ پرهیز از خودنمایی، که من اسمش را می‌گذارم "قدرت"، یک #ارزش_بی‌نظیر است، خوشا به احوال آنان که دارندش... 🌱 ف. حاجی وثوق @ghalamzann

... "بخواهید! خواستنِ شما در عالَم موثر است..." ...

#تهاجم_فرهنگی_ما_به_روستا ✅به بهانه تولید و پخش یک مجموعه تلویزیونی با محوریت زنان موفق روستایی! سراغ #زن_روستایی که می‌روید حتی نوع کارآفرین و یا به تعبیر ما و رسانه، نوع موفقش، باز هم هوای #حریم روستا را داشته باشید حریم فرهنگی و اجتماعی روستا، حریم #محجوبیت و #معصومیت روستا، دوربین، این موجودِ #مهاجم و #نامحرم وقتی وارد روستا می‌شود باید تعهد بدهد که #دخالت نکند که #هجمه وارد نکند که پایش را از گلیمش #درازتر نکند که #تصمیم‌گیرنده نباشد که #تعیین‌کننده نباشد گمان نکنید اگر کمک کنید که زن روستایی مقابل دوربین، #لفظ_قلم صحبت کند، به او و روستا #لطف کرده‌اید، گمان نکنید اگر به توانمند شدن زن روستایی کمک کنید و مردش را #رها کنید، برای #ارتقاء زندگی‌اش قدمی برداشته‌اید، گمان نکنید اگر زن روستایی را با #آرایش و ناخن کاشته و لاک‌‌زده نشان بدهید، چهره #پیشرفته‌تری از روستا نشان داده‌اید، مراقب باشید مراقب باشیم در مداخلاتِ #فرهنگی و #رسانه‌ای و حتی #جهادی ، #شهر و همه‌ی #مظاهر شهرنشینی را چراغ چشمک‌زنی برای روستایی نکنیم که دودش علاوه بر چشم روستا و روستایی در چشمان خطابین ما هم خواهد رفت! ف. حاجی وثوق @ghalamzann

کوچولوی 390 روزه من! حالا دیگر دستت را از دیوار رها میکنی و تندتند #قدم برمی‌داری، آنقدر وقت قدم برداشتن #هیجان‌زده می‌شوی و بلندبلند می‌خندی که از شدت هیجان کنترلت را از دست می‌دهی و می‌افتی و باز می‌خندی، #زندگی برای تو همین #جلو رفتن‌هاست، همین #شادی‌های از نگاه ما کوچک، همین موفقیت‌های کودکانه، اما حقیقت این است که توفیقات سن‌و‌سال تو عجیب #بزرگ است، #تغییرات شگرف، از حالتی به حالتی، از شکلی به شکلی، شیوه راه رفتن را تغییر می‌دهی، شیوه نشستن، شیوه غذا خوردن، شیوه آوا و اصوات متنوع را تولید کردن، #تغییر دم به دم، از مختصات سن توست! حالا #ددر یا همان محیط بیرون برای تو جذاب‌ترین مکان است، دلت #بیرون می‌خواهد، دلت #کشف محیط‌های تازه را می‌طلبد، دیگر خانه برایت #کوچک است و برای فراتر رفتن، #بی‌قراری میکنی، حالا حیاط برایت یک #تنوع بزرگ است و راضی‌ات می‌کند، اما خیلی زود، مکان‌های بزرگتر هم برایت #کوچک خواهند شد و روزی #دنیا دیگر به چشمت نخواهد آمد! ف. حاجی وثوق @ghalamzann

جنگل، ردّ پای "باران" است... این روزهای طبیعت را از دست ندهیم. 📸 مشهد مقدس - بهار ١۴٠٣ @ghalamzann

#دهه_هشتادی‌ها #دوست‌داشتنی‌های_دنیا *انتشار عمومیِ یک پاسخ خصوصی دخترکم! از تاریک بودن اطرافت نوشته‌ای از اینکه چیزی دیده نمی‌شود از اینکه واضح نیست از اینکه نمیدانی چطور قدم برداری و آیا راهی که می‌روی درست است یا نه، نوشته‌ای احساس میکنی که بوی خدا نمی‌دهی و با همه‌ی این‌ها، نوشته‌ای حالت خوب است و همه چیز هم! از شوخی شیرینت می‌گذرم که مثلا می‌خواهی بگویی "همه چی آرومه من چقدر خوشحالم"، اما راستش را بخواهی، بقیه حرفهایت را دوست دارم، نه اینکه به تشویش وجودت راضی باشم، نه، اما این نگرانی‌ها، این جوش و خروش مداومی که داری، این خوف و رجایی که از وقتی شناختمت، همراه توست، نعمات بزرگی هستند، تو معمولی زندگی کردن را انتخاب نکرده‌ای، تو خواسته‌ای هر روزت قدمی به جلو باشد، تو برنامه مراقبه داری و مداوم خودت را رصد میکنی، تو حواست به خودت هست، به جلو رفتن‌هایت، به رشد کردن‌ها یا درجا زدن‌هایت، تو ارزش زندگی را فهمیده‌ای و می‌دانی که اصلا چرا آفریده شدی و باید به کجا برسی... و اینها همه، مزیت‌های تو دخترک ١٧ ساله من است. کاش همه‌ی دخترانی که در چشم و ابرو و حالت مو و شکل ناخن‌شان، دنبال مزیت می‌گردند، می‌دانستند که حلاوت این رسیدن‌‌ها، این درک و دریافت‌ها، این جوشیدن‌ها و خروشیدن‌ها، در سن و سال شما چقدر متفاوت است، چقدر نگاه‌تان را عمیق می‌کند، چقدر پرِ پرواز می‌دهد و چقدر انتظارتان را از زندگی متفاوت می‌کند. رحمت خدا بر پدر و مادرت... 🌱 یادت باشد تا زمانی که بالا و پایین شدنت را احساس می‌کنی، یعنی دلت بیدار است و زنده‌ای... و آرزو می‌کنم هرگز روزی را تجربه نکنی که روزمرگی‌ها خوابت کنند و متوجه مسیر سینوسی حرکتت نباشی! خداوند تو را و همه‌ی همسالانت را برای خودش بردارد و برای خودش برساند. ف. حاجی وثوق @ghalamzann

#سروسامان_بده_بر_این_دل_دیوانه_ما درب پشتی راه آهن به یک کوچه باز می‌شود، یادم نیست اینجا را قبلا دیده‌ام یا خیر... ١۵ سال گذشته است و مانند یک مسافر نابلد وارد کوچه می‌شوم، خیابان سپاه... چمدان را با یکدست می‌کشم و با دست دیگر کیفم را گرفته‌ام، مردانی که ردیف ایستاده‌اند، هی صدا می‌زنند تاکسی؟ خانم تاکسی؟ جواب رد می‌دهم. اول صبح است و طراوت بهاری هوای شهری که سالهاست تنفس نکرده‌ام، دلم می‌خواهد تا حرم پیاده بروم، از کسی می‌پرسم چقدر راه است، می‌گوید پیاده ١٠ دقیقه، روی نرم‌افزار می‌زنم، می‌گوید ٣۵ دقیقه! کمی دیگر می‌روم، زمان زیادی ندارم، اول وقت باید سر کلاس باشم، قید پیاده‌روی را می‌زنم، تاکسی می‌گیرم، یک پراید سفید که راننده جوانی دارد و اتفاقا اصلا خیابان‌های این شهر را بلد نیست، نابلدتر از من... هی می‌رود و نمی‌رسد و هی دور می‌زند، می‌گوید از روی نرم‌افزار می‌شود راهنمایی کنید؟! می‌گویم اهل این شهر نیستید؟ می‌گوید نه، مادرم مریض است آمدیم اینجا ماندگار شدیم، نرم افزار را روشن میکنم، می‌رود و می‌رود تا بالاخره پای پل حرم پیاده‌ام می‌کند. خیلی راه آمده است، کرایه را بیشتر می‌گذارم و می‌دهم، قبول نمی‌کند، می‌گذارم روی صندلی ماشین پیاده می‌شوم، سریع می‌آید و پول را در جیب چمدان فرو می‌کند، می‌گویم لااقل کرایه واقعی را که حرفش را زدیم، بگیرید، می‌گوید داخل ضریح بیندازید، بعد می‌گوید صبر کنید، از داخل داشبورد ماشین، مشتش را پر از آلوچه می‌کند و می‌آورد، جا ندارم تحویل بگیرم، در کیفم را باز می‌کنم می‌ریزد روی وسایل داخل کیفم و می‌گوید از درخت خودمان است، برای حاجتم دعا کنید. می‌آیم سمت پله‌ها، دوباره پیاده می‌شود و می‌آید که در بالا بردن چمدان کمک کند، نمی‌پذیرم و اجازه نمی‌دهم، دوباره می‌گوید برای حاجتم دعا کنید... راه می‌افتم و چمدان را تحویل امانتی می‌دهم و وارد حرم می‌شوم، عرض ادب و زیارت و نماز... جانماز را که باز می‌کنم داخلش دوتا آلوچه کوچک و سبز است، آلوچه‌های راننده تاکسی داخل جانماز هم راه یافته‌اند! خداوند حاجتش را روا کند... 🌱 ف. حاجی وثوق @ghalamzann