🔸‍ روایت خبرنگار اعزامی خراسان از حاشیه های سفر یک هفته ای رئیس مجلس به ونزوئلا،کوبا و برزیل ✍️ جعفر یوسفی 🔹فرصتی برای خنثی سازی تحریم| وقتی پرواز ما در آسمان کاراکاس آماده فرود بود، آنچه از پنجره هواپیما می‌دیدیم بیش از هر چیز یادآور مناظر شمال ایران بود؛ جایی مثل رامسر، با کوه‌هایی سبزفام، پوشیده از درخت و رطوبتی که در همان ارتفاع هم می‌شد حسش کرد. شهری سرشار از طراوت و زمین‌های مستعد اما گرفتار در وابستگی بیش از حد به نفت. در خیابان‌های پرپیچ‌و‌خم کاراکاس که با ماشین می‌رفتیم، آن تصویر هوایی کم‌کم شکل ملموس‌تری پیدا می‌کرد؛ زمین‌های وسیع و درختان پربار؛ اما در حاشیه همه این‌ها، سایه کم‌تحرکی اقتصادی و زیرساخت‌های نیمه‌جان به وضوح دیده می شد. ۲۵ دقیقه با وزیر خارجه ونزوئلا قرار بود دیدار رئیس مجلس ایران با #نیکلاس_مادورو، #رئیس‌جمهور_ونزوئلا، پشت درهای بسته و به‌دور از چشم رسانه‌ها برگزار شود. طبق پروتکل، پس از ورود #قالیباف به #کاخ_میرافلورس، همراهان یکی‌یکی از مسیر اصلی جدا شدند. برخی را به اتاق انتظار راهنمایی کردند و من، به‌صورتی ناخواسته، به اتاق دیگری راهنمایی شدم. وارد که شدم، با صحنه‌ای غافلگیرکننده روبه‌رو شدم: وزیر امور خارجه ونزوئلا، ایوان خیل پینتو، تنها روی مبل نشسته بود. آن‌قدر غیرمنتظره بود که اولین واکنشم این بود: نامش را دوباره در گوگل جست‌وجو کنم تا مطمئن شوم دچار اشتباه نشده‌ام. اما اشتباهی در کار نبود. حدود ۲۵ دقیقه در همان اتاق، من و وزیر خارجه ونزوئلا تنها بودیم. با کمک نرم‌افزار ترجمه موبایل، تلاش کردم در همان زمان کوتاه، باب گفت‌وگو را باز کنم. جمله‌ای کلیدی که از زبان او شنیدم، نگاه خاص #آمریکای_لاتین به ایران را روشن کرد: «کشورهای ما سال‌هاست الگوی مقاومت ایران را تحسین می‌کنند. یک موج فکری شکل گرفته. ایران منشأ هر خیری در #خاورمیانه است.» کوبای خسته، اما زنده وقتی وارد #هاوانا شدیم، اولین چیزی که به چشم می‌آمد نه نماد توسعه، بلکه نشانه‌هایی از توقف بود؛ گویی نه فقط زیرساخت‌ها، بلکه اراده‌ای برای پیشرفت هم در لایه‌های این کشور منجمد مانده بود. #کوبا فقط ۱۴۵ کیلومتر دورتر از خاک آمریکا بود ولی کشوری که سال‌هاست بر استقلالش ایستاده و با آن‌که #کوبا استقلال خود را حفظ کرد و حتی سطح تحریم‌هایش از ایران نیز کمتر بود، اما به دلیل ناتوانی در شناسایی درست ظرفیت‌های داخلی و فقدان یک نقشه راه برای توسعه، ضربه‌ای عمیق و ساختاری به اقتصاد خود وارد ساخت. ساختمان‌های فرسوده دهه ۶۰ میلادی هنوز ستون‌های خیابان‌های اصلی‌اند. #ماشین‌های_کلاسیک_آمریکایی روی آسفالتی که زمان از کنارش عبور کرده، در رفت‌وآمدند. اما پشت این چهره کهنه، ظرفیتی پنهان است. موقعیت #ژئوپلیتیک_استراتژیک، دستاوردهای خیره‌کننده در #علوم_پزشکی و #دارویی و #ذهن‌های_خلاقی که با حداقل امکانات، دستاوردهای بزرگی رقم زده‌اند. #دیپلماسی_سبز در #برزیل بعد از چند روز سفر فشرده در #ونزوئلا و #کوبا، سرانجام وارد برزیل شدیم تا رئیس مجلس ایران در اجلاسیه پارلمانی بریکس شرکت کند. #برزیل، #قطب_جهانی_کشاورزی و دامداری، مقصدی استراتژیک برای توسعه تبادلات اقتصادی ایران در حوزه امنیت غذایی است. به درخواست #دکترقالیباف، دیداری مهم با وزیر کشاورزی این کشور، #کارلوس_فاوارو، پشت درهای بسته برگزار شد؛ نشستی یک‌ساعته برای عبور از تعارفات و ورود به مسیر همکاری‌های واقعی و قابل لمس. اما تصویر به‌یادماندنی این روز نه از اتاق مذاکرات، که از حیاط سفارت ایران بیرون آمد؛ جایی که #قالیباف و فاوارو در حرکتی نمادین، کنار یکدیگر درختی کاشتند. لحظه‌ای که رئیس مجلس با مهارت خاک پای درخت می‌ریخت، نگاه تحسین‌آمیز #وزیر_برزیلی را برانگیخت. با خنده گفت: « #رئیس_مجلس شما خوب بیل می‌زند!» و قالیباف هم بی‌تأمل پاسخ داد: «من بچه کشاورزم، بیل زدن بلدم!» نوبت به سفیر ایران، آقای #نکونام، رسید که خاک پای درخت بریزد. #قالیباف با لبخند گفت: «شما خیلی دیپلماتیک بیل می‌زنی!» و نکونام، با لحنی زیرکانه پاسخ داد: «کار ما دیپلمات‌ها همین است؛ پر کردن چاله‌ها!» ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ پایگاه خبری تخصصی #مشهد 🇮🇷 @mashhadma 🌵🌳🌴