شادم که با شکایت تلخی که داشتم  در باغ عشق، دانه نفرت نکاشتم  بیگانگان اگرچه به من زخم میزنند   اما رفیق، از تو توقع نداشتم ... نگذاشتی سری بگذارم به شانه‌ات   ای کاش میگذشتی و سر میگذاشتم ... شکر خدا که موجب خوشنامی من است   نامت که بر کتیبه قلبم نگاشتم ای شعر تازه، اینهمه تکرار را ببخش !  بی روی دوست، ذوق چنانی نداشتم   ⚘️ سجاد سامانی ⚘️

این غزل های پیاپی که تو را کم دارد.. شاعرش زُل زده بر پنجره، ماتم دارد.. شاعرش مرد غریبی ست که با رفتنِ تو.. رَختِ مشکی به تَنش کرده، مُحرَّم دارد.. رفتنت تلخ ترین حادثه ی تقویم است.. مژه ام در غمِ این حادثه شبنم دارد.. تا به کی حسرتِ دیدارِ تو را ندبه کنم؟ مثلِ یک جمعه ی دلگیر که ماتم دارد.. "آخرین شعر"، برای تو که دورم از تو.. شاعری زُل زده بر پنجره ُو غم دارد.. ⚘️ ابوذر اسدالله پور⚘️

روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که رویش به درخشندگی ماه که عباس عمویش روضه‌خوان گفت که لیلا پسری داشت که مجنون پسری داشت که می‌رفت و نگاه تو به سویش پسری خوش قد و قامت، پسری صبح قیامت روضه‌خوان گفت که در باد پریشان شده مویش آسمان بار امانت نتوانست کشیدن که بریدند خدایا که شکستند سبویش روضه‌خوان تاب نیاورد، عمو آب نیاورد روضه‌خوان آمد و زانو زد و بوسید گلویش ⚘️ مهدی جهاندار ⚘️ نقاش: ⚘️ حسن روح الامین ⚘️

به مُردادی ترین گرما قسم، بدجور دلتنگم شبیه گچ شده از دوری ات، ای جان من، رنگم! نظام آفرینش ناگهان بر عکس شد، دیدم- زدی با شیشه ی قلبت شکستی این دلِ سنگم! تو تقصیری نداری، من زیادی عاشقت هستم همین باعث شده با هر نگاهی زود می لنگم! ⚘️ امید صباغ نو ⚘️

دستی که طرح چشم تو را مست می کشید صد آسمان ستاره از این دست می کشید دست هزار عاطفه در کارگاه عشق هر جلوه را به نام تو دربست می کشید عاشق ترین، قشنگ ترین، با وفا ترین انگار هرچه درخور عشق است می کشید اما... کنار علقمه دستان روزگار تصویر یک شجاعت بی دست می کشید مشک پر آب، چشم مرا ریخت بر زمین تیری که خصم خونی بدمست می کشید خون می گرفت صورت عباس و او، هنوز شرمنده کز برادر خود دست می کشید ⚘️حسین دارند ⚘️ نقاش: ⚘️ حسن روح الامین ⚘️